|
หัวข้อ: เพียงผจงขับกลอนมาอ้อนเกลอ เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 15 พฤศจิกายน 2020, 01:46:AM แรมร้างห่างหนจากกลกลอน นั่งนึกอักษรสะท้อนจิต เหมือนค้นข้อสอบมาขบคิด พินิจพิศเพ่งพอจดจำ ขีดขีดเขียนเขียนวนเวียนวรรค ออกเสียงเบาหนักแต่เย็นย่ำ เลือนเลือนเลื่อนหายไม่จบคำ ยาก ย้ำ แสนยากลำบากจริง ค้นศัพท์จับจดเกือบหมดหมึก ยามดึก ดึกเริ่มเล็งทุกสิ่ง เลือนรางภาพพร่า ยามไหวติง กลอนไม่งามพริ้ง อย่าว่านะ จู่จู่ วูบไหวใบไม้โบก ลมโกรกโยกย้าย คล้ายว่าจะ มาถามมาไถ่ ในวาระ กาลล่วงเลยละ มามากแล้ว อารมณ์เริ่มคล้อย ชะรอยง่วง แต่ใจยังห่วง ยังคงแว่ว ในคำความกานท์ดูดูแนว ไม่เห็นมีแววจะเสร็จลง ฝืนยังคงฝืนขับคำต่อ แม้ไม่มากพอตามประสงค์ แต่นะขอจบ อย่างงงงง เพียงผจงขับกลอนมาอ้อนเกลอ emo_25 หัวข้อ: Re: เพียงผจงขับกลอนมาอ้อนเกลอ เริ่มหัวข้อโดย: hort39 ที่ 15 พฤศจิกายน 2020, 09:02:PM เพื่อนเข้ามาทายทักสุดจักปลื้ม
ไม่เคยลืมเลือนไปจำได้เสมอ ต่างต่อกลอนทุกคืนวันหมั่นมาเจอ สุขจริงเออเมื่อพบพานผ่านบทกลอน emo_100 emo_100 หัวข้อ: Re: เพียงผจงขับกลอนมาอ้อนเกลอ เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 15 พฤศจิกายน 2020, 09:47:PM เรียงร้อยถ้อยคำจำนรรจ์พจน์ ผจงจรดตัวอักษร ขอบคุณน้ำใจในมิตรกลอน ดุจสายชโลทรพาชื่นใจ emo_126 |