ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บางค่ำคล้ายอยากอ้อนท่อนแขนอุ่น
อยากนอนหนุนบ่ากว้างอย่างเรียบง่าย
ใช้ความเงียบนำพาภาษากาย
เพื่อพร่องถ่ายความรู้สึกที่ลึกซึ้ง

ฟังผีสางนางไพรร่ายปี่พาทย์
รินคำหยาดหวานหยดสักบทหนึ่ง
ระหว่างสองเรานั้น..น้ำจัณฑ์จึง
เป็นที่พึ่งอารมณ์โหมแรงไฟ

ไล่ลมหนาวผ่าวผาดที่บาดผิว
ล้อธารดื่นคลื่นริ้วระลอกใหญ่
ข้าฯ..แต่ลำน้ำนี้ สักขีใจ
ทุกเอื้อนเอ่ยความนัยคือสัจจริง

ก่อนค่ำคล้อยลับหายสุดปลายสรวง
ก่อนเดือนดวง,ดาวดับ..พร้อมกับทุกสิ่ง
ประจงจูบสุดท้ายไม่ไหวติง
แล้วดำดิ่งมโนมัยลงสายธาร

(https://scontent.fbkk2-7.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/s720x720/124893704_3445567455519372_949554153753146930_n.jpg?_nc_cat=108&ccb=2&_nc_sid=8bfeb9&_nc_eui2=AeE5QQ1QhnOcxwWGPR5Ux7G7lold_T5_yTWWiV39Pn_JNQ3nJxh8tM7VbNQv2H6L_AabEIUTo-0V5ee_SgmL0jYO&_nc_ohc=084dtgtvtRUAX-oCLXq&_nc_ht=scontent.fbkk2-7.fna&tp=7&oh=8128827c70aa14f87cdb674f514d11ea&oe=5FD46929)

 emo_50   emo_50   emo_50   emo_50

บรรยากาศคงพาไปให้ใจเหงา
คิดถึงเขาคนนั้นแล้วฝันหวาน
สุขในห้วงแห่งจินตนาการ
ในดวงมานสุขล้นลืมเวลา...

(ได้แค่นี่แหละครับ อิอิ)
 emo_85 emo_85