หัวข้อ: ความการุณย์อันหาที่สุดมิได้ เริ่มหัวข้อโดย: วลีลักษณา ที่ 13 ตุลาคม 2020, 08:10:PM (https://scontent.fbkk2-8.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/121028977_3901210653240205_8044137605939147504_n.jpg?_nc_cat=102&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=6h-uXdTqzigAX9TEi9f&_nc_ht=scontent.fbkk2-8.fna&oh=61573a3383f5d069fbc5c8e33a475f8e&oe=5FABD084) ความการุณย์อันหาที่สุดมิได้ -- ที่ ๑๓ ตุลา ข้ารำลึก ไทยผนึกจิตน้อมกันพร้อมหน้า วันที่แผ่นดินฉ่ำด้วยน้ำตา ล้นลงเจ้าพระยานองวารี - ทั้งเหนือใต้สุดเขตประเทศขัณฑ์ พระทรงธรรม์เคยบุกไปทุกที่ เพื่อเยี่ยมเยียนไพร่ฟ้าประชาชี ความปรานีปรกแน่นทั้งแผ่นดิน -- เหงื่อของพ่อก่อน้ำฉุ่มฉ่ำหล้า หลากรินกว่ามหาชลาสินธ์ุ คลายทุกข์ร้อนทั่วแคว้นปถพิน จนทุกถิ่นชุ่มฉ่ำเพราะน้ำพอ -- ทุ่งกุลาร้องไห้เพราะภัยแล้ง พื้นดินแห้งเกินกว่าทำนาต่อ เพียงน้ำค้างหว่างค่ำช่วยค้ำกอ พระทรงก่อแหล่งน้ำจนฉ่ำนา -- ชนเผ่าเถินเนินดง ธ ทรงเกื้อ การุณย์เอื้อไปสู่ทุกภูผา รักยิ่งใหญ่ประดุจสุดนภา โอบกอดหล้าข้าไทยซึ้งในคุณ วลีลักษณา ๑๓ ตุลาคม ๒๕๖๓ |