ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

"เกินทำใจ"

 emo_79

มีเพียงแค่คำถามในความมืด
ที่คล้ายยืดเวลาอสงไขย
ห้วงมิติดูกว้างและห่างไกล
เกินกว่าใจค้นพบจบค่ำคืน

ตลอดช่วงเวลาของความฝัน
เนิ่นนิรันดร์ปรารถนาเวลาตื่น
ทว่าเจ็บฉุดรั้งล้มทั้งยืน
เกินกว่าฟื้นภวังค์ในกังวล

มิมีทางรู้ได้ใจของเขา
ที่บางเบากว่าเมฆเสกสายฝน
คืนและวันผันเปลี่ยนเวียนต่างคน
คล้ายกมลหลายดวงพ่วงในกาย

แม้นคำวอนระย้าฝ่าสายหมอก
ประกาศบอกถึงคนที่หล่นหาย
เสียงต้นทางกลับผ่อน ณ ตอนปลาย
สบสุดท้ายก็จางและบางลง

ความรู้สึกว่ารอก็มาถึง
รอคำหนึ่งซึ่งเราเฝ้าประสงค์
เขาจะรับรู้ไหมใครบรรจง
และดำรงด้วยรักพำนักรอ

ระยะห่างสองคนดูหม่นล้า
คงเกินกว่าคำวอนที่อ้อนขอ
จะส่งถึงรู้สึกได้ลึกพอ
คำว่า “ท้อ” รอซ้ำเกินทำใจ


ขอเล่าอีกครั้งค่ะ emo_20
masapaer

ขอปลอบใจ

นั่งอยู่นี่ลี้ไกลที่ไหนเล่า
เคว้งคอยเฝ้าฟังคำจะร่ำไฉน
ติดตามต่อรอกระตุ้นลุ้นทรวงใน
ต่อเมื่อไรส่งเสียงจำเรียงคำ
ได้รู้แน่แท้จริงที่หญิงกล่าว
เหตุแก้วร้าวปริแยกสาแหรกคว่ำ
เจ็บปวดหนักรักใดใครเขาทำ
ขอล่วงล้ำส่วนตัวรับชั่ว-ดี

เนิน จำราย

 

 emo_101
ไม่เป็นไรค่า มาไม่ทันเห็นเยย Don't worry emo_84

สามวันเศร้าเก้าวันสุขหนูหนุกหนาน
อย่ารำคาญน้องยามารศรี
อารมณ์ลงขึ้นลงงงนารี
เป็นเยี่ยงนี้เพลียใจในตนเอง

ขอบพระคุณมาปลอบขอบคุณหลาย
เถิดพี่ชายรับรู้หนูนั้นเก่ง
อารมณ์อย่างลูกข่างใครก็เกรง
ระวังเด้งแรงนะถ้าใกล้เกิน emo_85

ล้อเล่นนะค่า emo_100