ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ปลดปล่อยให้ลอยไป

(https://www.bloggang.com/data/m/mallawatsaka/picture/1336683980.jpg)

เมื่อดอกรักผลิบานตระการสวน
แล้วอย่าหวนมองโศกที่โยกไหว
ปล่อยสายลมรื่นลิ่วพัดปลิวไกล
จะตามเหยียบย่ำไปทำไมกัน

กาลเวลาย่อมจะพรากเป็นซากผุ
ป่นเป็นธุลีผงกลางดงฝัน
ช่วยลบออกจากใจไปนิรันดร์
อย่าเก็บมันค้างคาในอารมณ์

ให้มองเป็นเศษดินที่สิ้นค่า
สลายลาย่อยยับลงทับถม
สงัดในมุมโลกอันโศกซม
ให้โศกจมดินดับลงกับกาล

เสพสุขรักร่วมสร้างบนทางใหม่
ที่สดใสงดงามดื่มความหวาน-
แห่งรสที่ใดอื่นมิชื่นปาน
รื่นสราญคู่ครองเถิดสองคน

วลีลักษณา
๑๕ ธันวาคม ๒๕๖๒