หัวข้อ: “...ฉันจะฝันถึงเธอ...”
เริ่มหัวข้อโดย: โซ...เซอะเซอ ที่ 30 กันยายน 2019, 06:38:AM
“...ฉันจะฝันถึงเธอ...”
ประพันธ์โดย : อาจารย์ดนู ฮันตระกูล
“เมื่อตะวันลับลา ฟ้าก็มองมืดหม่น
ทนเงียบเหงา…อ้างว้าง
เมื่อเธอลาลับไกล กลับอุ่นไอไม่สร่าง
ใจฉันค้างเคียงเธอ
รู้…หรือไม่ ว่าภายในดวงตาสองนั่น
ฉันได้พบความอบอุ่นใจ
รู้…หรือเปล่า ว่าข้างในรอยยิ้มของเธอ
ฉันแอบเพ้อละเมอคร่ำครวญ…
...อิ่มอกอ่วนอาย...
อยากจะบอกสักคำ ฉันได้ถลำหัวใจ
ตกอยู่ในความรัก
เมื่อตะวันนิทรา ฟ้าจะรอพบจันทร์
ฉันจะฝัน…ถึงเธอ”
RbZGea3EDBo
เมื่อตะวันลับฟ้า................กว่าเหลียว
หลงอยู่แต่ผู้เดียว..............เปลี่ยวช้ำ
เมื่อลมรักโลมเรียว............ไล้ลูบ
คล้ายหยอกเยื้อนตอกย้ำ....บ่มคล้อยคะนึงหวน
ก่อนตะวัน ลับลา ฟ้าหม่นซีด
แฝงรอยกรีด กลางทรวง เหมือนลวงหาย
ละเลยเห็น กลับคะนึง ถึงมิวาย
ข่มเงียบเหงา เดียวดาย จึ่งคลายจาง
รู้หรือไม่ ใจฉัน นั้นห่วงหา
“อิ่มอกอ่วนอาย” อุรา ทุกคราห่าง
ภาพยวนยิ้ม ปิ่มเปรอ เพ้อมิวาง
แอบคั่งค้าง เกินไกล ใจลบเลือน
คล้ายตกสู่ หับห้วง ภวังค์รัก
มิตระหนัก หากใน ฤทัยเสมือน
น้าวหวนลม ห่มพัด กระหวัดเยือน
เฝ้าย้ำเตือน ให้ฉัน...ฝันถึงเธอ
Soul Searcher
Inspired to write 30/9/2019
“อิ่มอกอ่วนอาย” : ตอนแรกฟังเผินๆ
เหมือนกับ “อิ่มอบอวลไอ” แต่พอมารู้ว่า
ผู้ประพันธ์ “อาจารย์ดนู” ใช้คำว่า
“อิ่มอกอ่วนอาย”
ยิ่งสัมผัสได้ถึง ความลึกซึ้ง
และความละเมียดละไมในการใช้ภาษา
ของผู้ประพันธ์ยิ่งนัก
|
|