|
หัวข้อ: มรรค ๘ (วสันตดิลกฉันท์ ๑๔) เริ่มหัวข้อโดย: toshare ที่ 01 กันยายน 2019, 12:01:AM มรรค ๘ วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ ธรรมพุทธมรรคสิริพิพัฒน์ ปฏิบัติบ่เสื่อมคลาย สิ่งสรรพล้วนมตะมลาย สิมิสายมุธรรมคง ๑ ปัญญากระจ่างอริยสัจ ทิฐิชัดไสวธง แม้ทุกขท้นก็จะมิหลง พละธรรมประจำใจ ๒ สังกัปปะตรองตริพิเคราะห์ผล ภวะดลสลัดไป มั่นดำริชอบปกติไซร้ ฐิติในอหิงสา ๓ เอื้อนสาระสารวจนะมั่น มิติครันลุเมตตา เที่ยงธรรมตระหนักและกรุณา ปะทุสัจจะขานไข ๔ กัมมันตะมั่นมุกิริยา วปุถาประเจิดใส การกิจกระจ่าง ณ หฤทัย ชยภัยกิเลสดล ๕ อาชีวะจงจริตงาม ขณะถามประโยชน์ผล กอปรกิจการมุนฤมล ริถกลวิสุทธ์คาม ๖ วายามะมั่นพิริยะเรียน ละพุเบียนกิเลสกาม พรักพร้อม ณ กาลมรณะถาม ปฏิภาณสว่างหน ๗ มรรคธรรมครองสติไสว หิริไกรละเล่ห์กล ดำรงมุผู้ผละอกุศล มนปลงอุเบกขา ๘ จงจิตสมาธิมุตระหนัก ลุประจักษ์อวิชชา ตื่นรู้ชะฤทธิ์อคติพา เพาะสงบประสบสันต์ มต-, มตะ [มะตะ-] ก. ตายแล้ว. (ป.; ส. มฺฤต). ภว-, ภวะ (๑) [พะวะ-] น. ความเกิด, ความมี, ความเป็น (ป., ส.). ฐิติ (๑) [ถิติ] น. การตั้งอยู่, การยืนอยู่, การดำรงอยู่ (ป.). มิติ ๒ น. มุมมอง วปุ (แบบ) น. ตัว, ร่างกาย. (ป., ส.). ถา (โบ) ลับ, ถูให้คม ถกล (๑) [ถะกน] (กลอน) ก. ก่อสร้าง, ตั้ง, ตั้งขึ้น, ตั้งไว้ เบียน (๑) ก. รบกวน, ทำให้เดือดร้อน |