พิมพ์หน้านี้ - O ใจเอย .. O

O ระหว่างความอ่อนไหว .. ของใจนั้น

ย่อมยึดเหนี่ยวผูกพันเกินกั้นขวาง
ความคิดถึงซึ้งอยู่สุด .. รู้วาง
ฤๅ .. รู้ร้างรู้ลา-แม้นาที
O ระหว่างความอ่อนไหว .. ดวงใจนั้น-
สูตรเด็ดแทงบอล (https://fun88onlineth.com/%E0%B8%AA%E0%B8%B9%E0%B8%95%E0%B8%A3%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%94%E0%B9%83%E0%B8%99%E0%B8%81%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%81%E0%B8%97%E0%B8%87%E0%B8%9A%E0%B8%AD%E0%B8%A5%E0%B8%AD%E0%B8%AD%E0%B8%99/)
จะไหวสั่นรัวเต้น .. ฤๅ-เร้นหนี ?
รอเงียบเหงาเหว่ว้าแห่งราตรี
เมื่อคลายคลี่คลุมครอง – สุดป้องกัน
O ระหว่างความอาวรณ์ .. แสนอ่อนไหว

ฤๅ-ต่างไฟร้อนสุมเร้ารุมขวัญ
ถวิลหา, ละห้อยเห็น .. ฤๅ-เว้นวัน
หลับก็ฝัน, ตื่นตา - ก็อาลัย
O ชั่ว-สายลมผ่านริ้ว .. โลมผิวน้ำ

ก็ชั่วคร่ำครวญการณ์ .. หมุนด้านให้-
รู้, รับรองอ่อนหวาน .. ที่ด้านใน-
ของจิตใจอาวรณ์แสนอ่อนโยน
O รับรู้ถึงคุณค่า .. บางอารมณ์-

เคย-กดข่มเหนี่ยวรั้ง-ค่อยพังโค่น
พร้อมอาวรณ์ในทรวงที่ช่วงโชน-
ขึ้นผาดโผนพร่างแล้วที่แววตา
O ด้วยศักดิ์และด้วยสิทธิ์ .. ด้วยจิตรู้-

รับ .. อ่อนหวานผ่านสู่อย่างรู้ค่า
ต่อแต่นี้ใจหนึ่งจะถึงครา-
พ้นความว้าเหว่เหงา .. เคยเข้าครอง
O งามเอย .. แววระยับเมื่อรับรู้

ผ่านแววสู่ .. สำหรับให้จับจ้อง
ขังวิญญาณจองจำ .. ในทำนอง-
การพร่ำพร้องร่วมในน้ำใจเดียว
O ละครั้งรอบเสน่หา .. เมื่อถาโถม
ย่อมลูบโลมเงียบเหงาทอนเปล่าเปลี่ยว
ละครั้งความคร่ำครวญเมื่อม้วนเกลียว
ย่อมแทรกขวัญรัดเหนี่ยวทุกเสี้ยวใจ
O ชั่วที่ความอาลัยคอยให้เสียง
ย่อมพอเพียงสำหรับตอบรับให้-
เสน่หาแปรปลายเป็นสายใย
โอบรัดไว้เยียวยา .. ด้วยอาทร
O หมาย-คืนค่ำเย็นเยียบแสนเงียบเหงา
จงรุมเร้าแรงชู้ .. อย่ารู้ถอน
บทเพลงรักแผ่วเบา .. แทนเว้าวอน
จักออดอ้อนคำ, ความ .. เอาตามใจ
O สดับเถิดพร้องพร่ำ .. แห่งคำถ้อย
แล้วร่วมร้อยรำพัน .. ช่วงหวั่นไหว
หมุนรอบเถิดหวั่นวิตก .. ของอกใคร
หากทำให้อาวรณ์ได้ย้อนคืน
O แว่วยินไหม .. สุ้มเสียงกระซิบสั่ง

เมื่อสุดรั้งแววระยิบ .. ที่หยิบยื่น-
รอบอารมณ์ปฏิพัทธ์ .. ให้หยัดยืน-
อยู่ทั่วผืนใจแล้ว .. ไม่แล้วลา
O แว่วยินไหม .. คำพลอดแสนออดอ้อน

แฝงอาวรณ์อาลัยผู้ใฝ่หา
กลางดวงวันโชนแสง .. ที่แฝงมา-
เหมือน-แววตาตอบเต้น .. เกินเร้นแล้ว
O งดงามเอย .. แรงถวิลและจินตภาพ
หอมกำซาบอารมณ์, หวัง-ลมแผ่ว-
จะพรมหอมหวานกลั้วไปทั่วแนว-
เนตรวามแวว, เผยเห็น .. ความเป็นใจ
O รอรับเถิด .. นิรมิตแห่งพิสวาดิ

แทนมวลมาศร้อยประดับ, สำหรับให้-
เป็นเส้นสายเสน่หาความอาลัย
ร้อยรัดใครอบร่ำ .. รอ - จำนน !

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนบอกรัก => ข้อความที่เริ่มโดย: araji ที่ 19 มีนาคม 2019, 04:12:PM