|
หัวข้อ: Re: มันยังร้าวราน...จนพาลมีน้ำตา... เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 17 พฤศจิกายน 2014, 01:06:AM (http://pe1.isanook.com/ns/0/ud/340/1700517/579656-01.jpg) มันร้าวรานพาลน้ำป่่า..น่าใจหาย ต่างหนีตายน้ำท่วมที่..มิมีเหมือน ระดับน้ำรุนแรงพร้อมแจ้งเตือน ขนสิ่งของย้ายเคลื่อนกัน..มิทันลา รอบสิบปีมีน้ำหลากท่วมหมู่บ้าน รถเล็กใหญ่ไม่ได้ผ่านทานน้ำบ่า ทั้งทรัพย์สินบ้านเรือนวัดศูนย์พัฒนา น้ำพัดพาลอยล้มจมหายไป ลมกระโชกต้นไม้หักพัดลอยลิ่ว หลังคาปลิวช่วยมิทันเริ่มหวั่นไหว มองหานางกานดามาลาไกล อยู่แห่งหนตำบลใดมิกลับคืน สวนยางล่มจมน้ำตามหาน้อง พี่หม่นหมองภัยพิบัติเริ่มขัดขืน มองสวนรินถิ่นชุมพรนอนกล้ำกลืน ความชอกช้ำ..มิยั่งยืน กลืนน้ำตา นั่งรำพันอยู่โดดเดี่ยวเปลี่ยวดวงจิต หมู่มวลมิตรร่วมดูแลแก้ปัญหา ยามเดือดร้อนวุ่นวายตอนวัยชรา ไม่เห็นหน้า..นอนหนาว..มันร้าวราน. ริน ดอนบูรพา ๑๗ พ.ย.๕๗ |