พิมพ์หน้านี้ - หัวใจของกะวี

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเปล่า => ข้อความที่เริ่มโดย: พยัญเสมอ ที่ 26 สิงหาคม 2014, 01:00:PM



หัวข้อ: หัวใจของกะวี
เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 26 สิงหาคม 2014, 01:00:PM


หัวใจของกะวี*
สัมผัสโลกใบนี้ด้วยความรู้สึกที่อ่อนไหว
มองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างต่างจากคนทั่วไป
แล้วร้อยเรียงอารมณ์ใส่ในถ้อยคำ

หัวใจของคนที่เป็นกะวี
เบ่งบานมีแสงสีทุกคืนค่ำ
บางครั้งสีนั้นอาจเป็นเงาสีดำ
ที่เขียนระบายความเจ็บช้ำด้วยน้ำตา

ใครว่ากะวีไม่มีอารมณ์ขัน
หรือเพียงรอยเจ็บช้ำนั้นจึงมีค่า
การยิ้มหัวเราะเป็นเรื่องของคนธรรมดา
หรือกะวีมิอาจคว้าความสุขสู่หัวใจ

ฉันนี่แหละคือกะวี
ผู้ร่ำรวยความสุนทรีย์อันกว้างใหญ่
แม้จะดูแล้วด้อยค่าในบางสายตาของใครใคร
แต่ฉันนี่แหละใช่...ฉันใช่กะวีจริงๆนะ...



....กวีเป็นยังไงก็ไม่รู้สินะ....ผมก็ว่าของผมไปเรื่อย.....กวีจะเป็นมนุษย์วิเศษที่เหนือกว่ามนุษย์ธรรมดา
หรือว่าจริงๆแล้ว กวีก็เป็นแต่เพียงคนธรรมดาๆคนหนึ่งเหมือนคนทั่วๆไปเท่านั้น.....กวีไม่ใช่ผู้วิเศษ.....แต่เป็นเพียงมนุษย์ที่ยังมีกิเลสคนหนึ่ง....


Orion264(มือขวา)



*กะวี  คำนี้ตั้งใจเขียนครับ  กรุณาไม่ต้องทักท้วงแล้ว(รู้ว่าไม่ถูกต้องกับความนิยม)





หัวข้อ: Re: หัวใจของกะวี
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 27 สิงหาคม 2014, 01:27:PM
emo_116 emo_116
หัวใจของคนเขียนกลอน
ทั้งออดอ้อนค่อนแคะแน่เชียวหละ
เห็นมากมายก่ายกองลองไหมจ๊ะ
จีบไปดะฉะไปทั่วมั่วประจำ

มิได้ว่าใครนะอย่าเดือดร้อน
ฉันก็แค่เขียนกลอนก่อนพลบค่ำ
เพราะเวลาเหลือมากจึงฝากคำ
มาพรอดพร่ำร่ำไรในที่นี้

หัวใจคนเขียนกลอนแสนอ่อนไหว
แข็งปานหินเหล็กไฟก็ใช่ที่
เจอร้อยรสพจน์หวานซ่านฤดี
ยังคล้อยตามทรามฉวีรี่เริงรมย์
พันอง
๒๗/๘/๕๗
 emo_116 emo_126