|
หัวข้อ: ขำตรงที่มันไม่ขำ เริ่มหัวข้อโดย: พยัญเสมอ ที่ 19 สิงหาคม 2014, 11:35:PM เขาขายมุกหมื่นห้าราคาถูก ร้อยเป็นลูกประคำให้ขำขัน แทนสายสร้อยห้อยคอก็แล้วกัน ในราคาแบ่งปันแบบกันเอง ฉันสนใจใคร่ซื้อคือแบบว่า ก็ราคาเบาเบาเลยเหมาเข่ง หมายใส่อวดสาวสาวคราวร้องเพลง ฟลุคสองเด้งแล้วเราเข้าตำรา ยอมตัดใจค่าข้าวเอาไว้ก่อน สดไม่ผ่อนรีบยื่นไปหมื่นห้า ยิ้มหน้าบานสำราญใจได้มุกมา โอ้มือขวาวันนี้เท่เก๋ไม่เบา เจอเพื่อนๆอยากโก้รีบโชว์อวด หยิบส่งพรวดโชว์หราต่อหน้าเขา พร้อมบอกไป นี่..ซื้อหา ราคาเยาว์ เป็นมุกเก่าขายถูกช่างฟลุกจริง เพื่อนรับไปส่องดูเพียงครู่หนึ่ง เสร็จแล้วจึงส่งคืนและยืนนิ่ง ก่อนกระซิบข้างหูรู้แล้วติง น่าขำยิ่ง..ไหนว่าถูก..นี่มุกปลอม.. Orion264(มือขวา) ๑๙ สค ๒๕๕๗ emo_87 emo_87 emo_87 หัวข้อ: Re: ขำตรงที่มันไม่ขำ เริ่มหัวข้อโดย: ดอกกระเจียว ที่ 20 สิงหาคม 2014, 09:42:AM เคยมีมุกสอดลูกร้อยสร้อยประคำ เพื่อนมันมาจำนำแถมพระพร้อม หมื่นหนึ่งแสนสบายก็ยินยอม จ่ายไปพร้อมรับพระมุกมาคล้องคอ ได้เดือนเศษมันบอกไม่ต่อดอก แกเอาไปเลยมันบอกหน้าหงอๆ ก็ใส่ไปอวดเขาเอาคล้องคอ ไอ้คนหนึ่งหนอให้หมื่นห้าก็ขายไป บ๊ะกำไรสองต่อทั้งเงินพระ หวานหลายวันนั่งนอนนะช่างสดใส ไปส่องพระกับเซียนพระข้างวัดไกร เซียนแกว่งหัวบอกอะไร...พระนี่ปลอม ห้าสิบบาทให้เช่าใครจะเอา คอตกเหงาเหงาไปเดินด้อม หิวข้าวร้านข้าวแกงมองซอมซอม สั่งจานหนึ่งกระเพราหอมกับไข่ดาว ตอกโค๊กแก้วใหญ่จนอิ่มหมี ก็จ่ายไปทันทีแม่ค้าสาว นั่งรอเงินทอนสักชั่วคราว แม่ค้าหน้าลาวๆก็เดินมา ฉอดๆๆๆ แม่ค้าด่าเสียงขรม หัวอกช้ำตรมก็อะไรกันหนักหนา แม่ค้าบอกแบ๊งค์พันที่ให้มา แบงค์นั้นหนาของปลอมจ่ายมาใย ต้องหน้ามุ่ยหวนคิดอนิจัง ก็เพิ่งขายมุกรับสตังค์มาไฉน ไปส่องพระเซียนว่าปลอมหนอทำไม ต้องเจอฉากสองแทบวิ่งไปหน้ากระจาย จนต้องไปกดใหม่มาให้ร้าน เจ้าของจึงหน้าสำราญบอกเรื่องหาย ไม่อย่างนั้นตำรวจมาแกตาลาย ข้าวแดงมีมากมายในเรือนจำ จบ หัวข้อ: Re: ขำตรงที่มันไม่ขำ เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 20 สิงหาคม 2014, 08:44:PM
|