พิมพ์หน้านี้ - ค ว า ม พ ย า ย า ม...

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเปล่า => ข้อความที่เริ่มโดย: meang007 ที่ 15 สิงหาคม 2014, 12:18:PM



หัวข้อ: ค ว า ม พ ย า ย า ม...
เริ่มหัวข้อโดย: meang007 ที่ 15 สิงหาคม 2014, 12:18:PM
ความสำคัญไม่มีซักอย่าง...
โดนทิ้งขว้าง...มองข้าม~และไร้ค่า
มีบางครั้งท้อถอดใจ...จนเกินกลั้นไว้~น้ำตา
แทบหมดศรัทธากับประโยคที่ว่า...ของทุกอย่างจะมีค่า~เมื่อเราได้มาด้วยพยายาม

แล้วมันจะใช่หรือเปล่า...
กับความรักที่เจ็บร้าวและบางเบา...ใจเฝ้าถาม
นี่ใช่ไหม...คำตอบที่จะได้ในนิยาม
ทั้งที่เคยเชื่อหมดใจและทำตาม..แต่ทำไมความพยายามกลับไม่มีค่าอะไรเลย

              - เมี่ยง เมี่ยง -
                 14/08/57


หัวข้อ: Re: ค ว า ม พ ย า ย า ม...
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 15 สิงหาคม 2014, 07:53:PM
emo_116 emo_126
ความพยายามย่อมมีค่าเสมอ...
หากแต่เธอลืมลงตรงชาเฉย
ทำเหมือนว่าไม่รู้สึกอะไรเลย
ทั้งที่เคย..เคยกันอยู่ย่อมรู้ดี...

ความพยายามย่อมมีค่าราคาเยี่ยม
หาใดเทียมทัดทันทุกวันทุกวี่
เก็บอดออมพร้อมสายรัดเข็มขัดซี
แต่เธอตีราคาว่าต่ำไป

จึงไม่เหลือเยื่อใยใจหักเห
จึงไม่เหลือทุ่มเทเซทรุดไหม
จึงไม่เหลือเถือจิตผิดที่ใคร
จึงไม่เหลือดวงฤทัยใจยับเยิน
พันทอง
๑๕/๘/๕๗
 emo_116 emo_126


หัวข้อ: Re: ค ว า ม พ ย า ย า ม...
เริ่มหัวข้อโดย: อัญชัน ที่ 17 สิงหาคม 2014, 10:06:PM
ความพยายามเพื่อยื้อความสัมพันธ์      กับคนที่ไม่เห็นความสำคัญย่อมสูญเปล่า
เอาตัวเขาเป็นเงื่อนไขสุขในเรา         ทุกอย่างย่อมขึ้นกับเขาอยู่ร่ำไป
รินน้ำใสสะอาดราดทรายแห้ง            ไม่มีวันเห็นแอ่งแหล่งน้ำใส
รินใส่แก้วแทนผืนทรายไม่หายไป        ได้ดื่มกินน้ำใสให้ชุ่มคอ