พิมพ์หน้านี้ - ~๐เดียวดายกลางสายลม๐~

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 05 สิงหาคม 2014, 06:31:PM



หัวข้อ: ~๐เดียวดายกลางสายลม๐~
เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 05 สิงหาคม 2014, 06:31:PM

(http://upic.me/i/r5/these_lonely_days_by_scared_princess-d4gd8a2.jpg) (http://upic.me/show/52174230)

(http://4.bp.blogspot.com/-0iYB7-htN08/UAaFkNJ5f5I/AAAAAAAAmW4/9OnvJpe2jgY/s320/01lagykze9v.gif)
๏ แสนเดียวดายท่ามกลางโลกกว้างใหญ่
ลมพัดไหวแปรปรวนชวนใจเศร้า
ทะเลครวญฟังคล้ายหมายคือเรา
เหนื่อยและเหงาเหลือเกินค่ำคืนนี้

๏ มิเคยพบห่วงใยจากใครอื่น
มอบหยิบยื่นคลายทุกข์ให้สุขี
มองทางใดเคว้งคว้างว่างทุกที
มิรู้กี่ร้อนหนาวต้องร้าวราน

๏ ไม่อยากเห็นภาพใดในท้องฟ้า
อยากจะพักดวงตาล้าประสาน
อยากจะซุกตัวซ่อนนอนวิมาน
หลับฝันหวานไม่ฟื้นตื่นขึ้นมา

๏ คงเพียงลมหายใจได้มีอยู่
เพื่อรับรู้พ่ายแพ้แก่แขนขา
มันหนักอึ้งไม่ไหวให้อ่อนล้า
อยากจะพักกายามิก้าวเดิน

๏ ลมหายใจรวยรินคล้ายสิ้นหวัง
และเหมือนดั่งรอวันอันฉุกเฉิน
กายดับดิ้นสิ้นสุดหยุดเผชิญ
เสียงสรรเสริญจากใครมิได้ยิน

๏ ยอมรับความเดียวดายทั้งหลายไว้
มิหวังใครปลุกปลอบมอบถวิล
สุขหรือทุกข์คลุกเคล้าเฝ้ากลืนกิน
น้ำตารินไหลบ้างก็ช่างมัน๚๛

 emo_64
♥กานต์ฑิตา♥


(http://4.bp.blogspot.com/-QKpKmPectTk/T9KlAbuGq8I/AAAAAAAAg8w/5mI4dnaL824/s320/oo9.gif)