พิมพ์หน้านี้ - ...ตายแล้ว!!

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จิปาถะ => เรื่องทั่วไป => ข้อความที่เริ่มโดย: muneenoi ที่ 02 กรกฎาคม 2014, 12:15:PM



หัวข้อ: ...ตายแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: muneenoi ที่ 02 กรกฎาคม 2014, 12:15:PM
(http://www.picdee.com/images/2014/07/02/2010042650901Y6Bzr.jpg)
(ขอบคุณภาพประกอบจากเน็ต...ตายแบบน่ารัก + น่าสงสาร)

ตายแล้วฟื้น ตื่นมา น่าประหลาด
ตายอนาถ ชีวา อนาถา
ตายท้องกลม เพราะคลอด ทอดวิญญาณ์
ตายถูกฆ่า ฆาตกรรม ใช่สำออย

ตายเพราะแก่ แน่ว่า อายุขัย
ลมหายใจ ขาดช่วง จึงร่วงผล็อย
ตายเพราะป่วย ด้วยกรรม มาซ้ำรอย
มิอาจถอย ชีพคืน ฝืนกฏกรรม

ตายเพราะอด อดตาย ก็หลายหลาก
ตายเพราะมากตัณหา ดูน่าขำ
ตายประมาท ควรทราบ ไม่หลาบจำ
ตายดีล้ำ ทำดี มีคนชม

ตายไม่ดี ทำเลว เปลวนรก
ตายแล้วตกอบาย หมายขื่นขม
ตายด้วยจิต ตั้งมั่น นั้นเป็นพรหม
ตายแล้วบ่มบุญนั้น สวรรค์รอ

ตายป่นปี้ ชี้ชัด อุบัติเหตุ
ปริเวทน์ ถึงฆาต อนาถหนอ
ตายเพราะเล่น ชีช้ำ เดินตำตอ
ถึงคราวก็วางวายอย่างง่ายดาย

มรณา ในน้ำ หรือบนบก
หากสาธกกันต่อก็หลากหลาย
เชิญท่านแจม แย้มมุก ให้ทุกข์คลาย
เดินโทงโทงไม่อาย อุ๊ย!..ตายแล้ว emo_20

 emo_68 emo_126

"มุนีน้อย"


หัวข้อ: Re: ...ตายแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 02 กรกฎาคม 2014, 06:23:PM

emo_79 emo_111 emo_79

ตัวข้าน้อยชราภาพขอกราบพระ
บริกรรมพุทธะ นะน้องแก้ว
ขออยู่อย่างสมถะ ละทุกแนว
ที่มีแววนอกลู่ไม่ถูกัง emo_52

ตกน้ำตายไม่ขอเข้าต่อสู้
เพียงสักครู่บนอกตกดูมั่ง
รักษาตัวรักษาใจไม่ภินท์พัง
อนิจจังไม่เที่ยงไม่เสี่ยงตาย emo_05

ถ้าเลือกได้ขอตายอยู่บนบก
อย่าให้ตกเหวลึกหรือตึกหญ่าย
อย่าให้ตกทะเลจนตัวลาย
กลัวอับอายลอยถืดพองอืดกลม emo_119

หมั่นทำบุญใส่บาตรแลหยาดน้ำ
หวังแก้กรรมทำไว้ด้วยใจก้ม
น้อมรับบาปปางหลังเข้าถั่ง,จม
ขอชื่นชมอาจิณด้วยศีล,ทาน emo_28

เก็บเสบียงเอาไว้ยามใกล้ฝั่ง
เปลี่ยนสะตังเป็นสติดำริผ่าน
เปลี่ยนเมียเก่าเป็นเมียเก็บ,อย่าเจ็บนาน emo_31
จากบัวบานเป็นบัวตูมอย่างนุ่มนวล emo_55

จะได้ตายตาหลับยามดับชีพ
เพื่อได้หนีบสันนิวาสประสาทถ้วน
ไว้พบกันชาติหน้าอย่าแปรปรวน
คนก่อกวนจบกันดังบั่นกรรม เทอญฯ emo_56

ไพร พนาวัลย์


 emo_89 emo_126 emo_89


หัวข้อ: Re: ...ตายแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 02 กรกฎาคม 2014, 07:34:PM
emo_116 emo_126
พูดเรื่องตาย ทำไม ใจเหี่ยวห่อ
พูดเรื่องหม้อ ทีไร ใจชักเขิน
พูดเรื่องรัก ทีไร ใจเพลิดเพลิน
พูดเรื่องเดิน ไม่เอา เราเบื่อจัง

ตายบนอก ดีกว่า ตกน้ำตาย
ตายสบาย มีสุข ไม่ทุกขัง
คิดว่าหลาย คนชอบ ตอบเสียงดัง
วายชีวัง สังขาร มานเปรมปรีดิ์
พันทอง
๒/๗/๕๗
 emo_116 emo_126


หัวข้อ: Re: ...ตายแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 02 กรกฎาคม 2014, 08:44:PM

เดินโทงโทงไม่อาย อุ๊ย!..ตายแล้ว

ตีหน้ายักษ์นักเลงเบ่งกล้ามใหญ่
ใครต่อใครได้พบหลบเป็นแถว
แต่ปะทะทหารบ่คร้านแจว
เรียกพ่อแก้วพระครูช่วยหนูที

ไก่เป็นต่อพอแพ้แล่เนื้อลาบ
วัวเลือดอาบตามแทงแพ้แสร้งหนี
ล้มทั้งยืนฟื้นสลบเฮียตบตี(มวย)
ตัวเองซีหนามขีดซีดเป็นลม

แค่ขัดใจใช้สมุนรุนหลังฆ่า
แค่ขัดตาพาพวกจวกถล่ม
แค่ขัดหูชูดาบฟันฉับจม
แค่คุณรมลำไยใครขัดยิง

แค่เจ็บตายไม่หวั่นมันเรื่องจิ๋ว
ขี้ปะติ๋วหลบเร้นเช่นผู้หญิง
ชายเช่นข้าหน้าทนเหวยคนจริง
เสือสมิงทิ้งลายอย่าหมายเคย

กวักกรูมาห้าหกยกกองทัพ
ต่อให้ขับรถถังยังยืนเฉย
ตั้งปืนค.เจ็ดสิบเก้าเอ้าซัดเลย
หยุดก่อนเฮ้ยบอกน้องพี่ท้องมวน

เกิดเท่าไรใครอยู่คู่ค้ำฟ้า
ถึงเวลาล้มหายตายครบถ้วน
เกิดเท่าไรตายเท่านั้นใช่ฉันกวน
ดินช่วยด่วนเตี่ยวหาย อุ๊ย!..ตายแล้ว

ออกห้องน้ำลืมสวมกางเกงขาก๊วยอ่ะครับ  emo_20

รพีกาญจน์



หัวข้อ: Re: ...ตายแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: D ที่ 02 กรกฎาคม 2014, 09:33:PM
(http://www.qzub.com/cartoon_016.gif)


ใครจะช่วย...วิปริตผิดมนุษย์
ปล่อยผ้าหลุดผ้าลุ่ย อุ้ย...กระแด่ว
นะน่ะนั่นมะมะ...จะออกแล้ว
เห้อ..ตาแป๋วปิดสองนิ้ว...ฮิ้ว...เกือบตาย

ไม่บันยะบันยังนั่งกินลาบ
สวาปามเต็มคราบพังพาบผาย
กลิ่นเหม็นเฉ่าโชยคลุ้งฟุ้งกระจาย
โหย...นอนหงายป๊าดปู๊ดหูรูดพัง

คงต้องลาอ้ายแล้วแจวดีกว่า
ปากช่างกล้าเหลือดีกลัวมีฝัง
โน่น..พอดี"มุนีฯ"มาอย่าจังงัง
เชิญมานั่งดมครี่..."รพีฯ"ชาย

"ดิน"

(http://www.qzub.com/cartoon_016.gif)


หัวข้อ: Re: ...ตายแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: muneenoi ที่ 03 กรกฎาคม 2014, 01:16:PM
ตอบ.."ดิน"+ "รพีกาญจน์" ในกลอนเดียว...

 emo_68

เชิญดินดมคนเดียวขอเหลียวผ่าน
เหม็นทั่ว"บ้านกลอนไทย"จนใจหาย
ผ้าเขาหลุดกานดาบอกว่าอาย
แต่อุ๊ยตาย! เห็นได้แปลกใจจัง

ปิดตาแค่สองนิ้วแล้วฮิ้วโห่
อพิโถ..ถ้วยชามมองตามหลัง
นี่หากมองเต็มตาหามุมบัง
อาจจังงังสากครกยกมาเต็ม emo_20

ตามมุก"ดิน"ผินหน้าบางคราครั้ง
แม่ร้อยชั่งเล่นแปลกกระแทกเข็ม
หากเป็นเด็กไม้เรียวจะเหนี่ยวเล็ม
ให้เข็ดเค็มแสบน่องจนร้องแง emo_120

ไก่วัวตายขายเนื้อเผื่ออาหาร
หรือแจกทานคนกินยินกระแส
ต่างคนตายเผาฝังยังลับแล
เหมือนเป็นแค่ซากไร้ในวิญญาณ

สมัยนี้ฆ่ากันมันแสนง่าย
ชีวิตคล้ายผักปลาภักษาหาร
แค่ขัดเคืองเรื่องเล็กเขกกบาล
ส่อสันดานอมิตรคิดศัตรู

หากมีธรรมนำใจไม่ประมาท
ชีวิตอาจรอดพ้นกมลสู
ไม่สิ้นหวังสังคมที่จมรู
ศีลธรรมอยู่คู่ใจไม่เดียวดาย

สอนตัวเองลูกหลานเผื่อกาลหน้า
หากโลกาวิกฤตจิตมุ่งหมาย
ยึดประทีปความดีหนีอบาย
เผลอเอาธรรมมาร่าย อุ๊ย!.ตายแล้ว emo_20

 emo_121 emo_126

"มุนีน้อย"


หัวข้อ: Re: ...ตายแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: muneenoi ที่ 03 กรกฎาคม 2014, 10:42:PM

emo_79 emo_111 emo_79



....ฯลฯ....

เก็บเสบียงเอาไว้ยามใกล้ฝั่ง
เปลี่ยนสะตังเป็นสติดำริผ่าน
เปลี่ยนเมียเก่าเป็นเมียเก็บ,อย่าเจ็บนาน emo_31
จากบัวบานเป็นบัวตูมอย่างนุ่มนวล emo_55

จะได้ตายตาหลับยามดับชีพ
เพื่อได้หนีบสันนิวาสประสาทถ้วน
ไว้พบกันชาติหน้าอย่าแปรปรวน
คนก่อกวนจบกันดังบั่นกรรม เทอญฯ emo_56

ไพร พนาวัลย์


 emo_89 emo_126 emo_89


ชราภาพกราบพระละวิโยค
สละโลกลงชัดมิขัดเขิน
อาจเตะปี๊บดังบ้างบนทางเดิน
คนสรรเสริญแก่ดีเพราะมีธรรม

แก่แล้วดีมิต่างอย่างมะพร้าว
แก่ยิ่งห้าวน้ำมันหมั่นขยำ
ทรงคุณค่ากะทิสดคนจดจำ
ประกอบนำอาหารทั้งหวานคาว

หากแก่โคสิ้นท่าต้องอาภัพ
เขาเลิกขับขี่ลองต้องยืนหาว
มิอาจลากเกวียนไถได้เรื่องราว
ต้องปวดร้าวอาสัญคือวันรอ

ลุงไม่ชอบตกน้ำย้ำบอกไว้
แต่แอบไปตกอกตกยุบหนอ
อย่าลืมพองหยิบยกตกให้พอ
ก่อนแรงฝ่องันงกตกบันได

เปลี่ยนสตางค์เป็นสติดำริเยี่ยม
แฟนเอ๊าะเอี่ยมเปลี่ยนเก่ามิเอาไหน
เปลี่ยนบัวตูมจุ่มน้ำที่รำไร
บานไสวชูช่อรอรพี

 emo_100 emo_126

"มุนีน้อย"


หัวข้อ: Re: ...ตายแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: muneenoi ที่ 03 กรกฎาคม 2014, 11:38:PM
emo_116 emo_126
พูดเรื่องตาย ทำไม ใจเหี่ยวห่อ
พูดเรื่องหม้อ ทีไร ใจชักเขิน
พูดเรื่องรัก ทีไร ใจเพลิดเพลิน
พูดเรื่องเดิน ไม่เอา เราเบื่อจัง

ตายบนอก ดีกว่า ตกน้ำตาย
ตายสบาย มีสุข ไม่ทุกขัง
คิดว่าหลาย คนชอบ ตอบเสียงดัง
วายชีวัง สังขาร มานเปรมปรีดิ์
พันทอง
๒/๗/๕๗
 emo_116 emo_126

พูดเรื่องตายหลายคนบ่นไม่ชอบ
แต่กลับลอบกลัวตายคิดหน่ายหนี
สุดท้ายก็ไม่รอดมอดชีวี
ต้องเสียทีมัจจุราชอนาถคน

เมื่อไม่รอดความตายที่หมายทั่ว
ปรับใจตัวคิดใหม่ไม่สับสน
ตายอย่างมีศักดิ์ศรีวีรชน
กอปรบุญผลอุดหนุนเป็นทุนรอ

คิด พูด ทำแต่ดีเป็นศรีศักดิ์
แม้นมีรักปักจินต์ถวิลขอ
มอบรักแท้แก่กันหมั่นพะนอ
ซื่อสัตย์ต่อคู่ครองปองรักเดียว

เกิดเท่าไรตายเท่านั้นหมั่นพินิจ
หนึ่งชีวิตเกิดใหม่ให้เฉลียว
แสนลำบากยากเข็ญตัวเป็นเกลียว
กว่าโฉบเฉี่ยวรอดตายกลายเป็นคน

ใช้ชีวิตให้เป็นเห็นคุณค่า
ควรนำพาแต่คุณบุญกุศล
บาป บุญ กรรมมีจริงสิ่งสากล
เราก็พ้นครหาว่าเสียที...(เกิดมา)

 emo_126

"มุนีน้อย"