ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

...
บท:จับเวลา
..

ทุกวันนี้ผมไม่ได้ใส่นาฬิกาแล้ว....
....
เมื่อก่อนนาฬิกามักเกาะอยู่ที่แขนซ้ายผมเสมอ
มันทำงานให้ผมมากกว่าบอกเวลา..
มันบอกบุคลิก บอกวันที่ จับเวลา และให้ความมั่นใจ
คนรักนาฬิกาทุกคนควรรู้ว่า
เมื่อคุณใ้ห้นาฬิกากับใครเป็นของขวัญ..
ถ้าสิ่งที่คุณให้ เป็นเพียง"นาฬิกา"
..จะมีประโยชน์อะไร ถ้าคุณไม่ได้ให้ "เวลา" แถมไปด้วย..
เพราะ นาฬิกา..ไม่ใช่เวลา..
..
นาฬิกาเรือนสุดท้ายที่ผมใส่ เคยเป็นของแก้ม ..แฟนคนเดียวของผม
ผมไม่เคยบอกรักแก้มเลย.. แม้แต่วันที่แก้มให้นาฬิกากับผม....
..แม้เราจะคบกันอย่างเปิดเผย ในฐานะแฟน แต่ผมก็ไม่เคยบอกรักแก้มแม้สักครั้ง....
แต่ในอนาคตอันใกล้นี้ผมต้องบอกรักแก้มแน่ๆ แต่ไม่ใช่วันนี้.. ขอรวบรวมความกล้าก่อน....
นาฬิกาสีขาวที่แก้มใส่ นับว่าเป็นเบบี้จีที่สวยอยู่แล้ว
แต่พอมาอยู่บนมือแก้ม เบบี้จีก็ดูหมองลงไปเยอะทีเดียว
หน้าปัดดิจิตอลหรือจะเทียบกับหน้าหวานๆของแก้ม..
หน้าหวานๆนี้ละมั้ง ที่ทำให้ผมละลายจะไม่กล้าบอกคำ"รัก"ออกมาสักที....
....วันนั้นแก้มเอานาฬิกามาให้ผม ..ผมเคยขอไปว่า วันเกิดผมขออะไรก็ได้ที่เคยอยู่กับแก้มมาตลอดมักไม่ถอดไปไหน (ผมไม่ได้หวังได้ชุดชั้นในของแก้มครับ หวังจะได้โบว์ผูกผมต่างหาก มันดูคลาสสิกดี) ..แต่แก้มก็ถอดนาฬิกาเรือนนั้นมาให้ผม ..บอกว่ามันคือเรือนที่เธอรักที่สุด และอยากให้ข้อมือของเราทั้งสองคนมีประสบการณ์ร่วมกัน....
นีเป็นของขวัญที่ผมเคยได้ ชิ้นที่มี"มูลค่า"ถูกที่สุดเท่าที่เคยได้มา แต่มันกลับมี"คุณค่า"ไม่น้อยเลย..
มันเกาะอยู่ที่แขนซ้ายผมตลอดเวลานับแต่นั้น อยู่ในตำแหน่งเดียวกับที่มันเคยอยู่กับแก้ม ..คู่รักคู่อื่นอาจมีแหวนให้คล้องใจกัน แต่คู่ผมมีนาฬิกา....
เบบี้จี เป็นนาฬิกาดีไซน์ผู้หญิง แต่พอมาอยู่กับผู้ชายอย่างผม ก็ดูดีไปอีกแบบ..
มันทำหน้าที่มากกว่าบอกเวลา
มันบอกบุคลิก บอกวันที่ ให้ความมั่นใจ และจับเวลา....
....
มันจะมีคุณค่าเสมอในทุกๆด้าน ถ้าเจ้าของคนเดิมของมันจะให้เวลาผมมากกว่านี้
..
....
..
หลังวันเกิดของผมไม่ถึงสิบวัน
แก้มถูกรถชนอยู่ที่ถนนข้ามมหา'ลัยของเธอเอง..
และกว่าจะไปถึงโรงพยาบาลที่ใกล้สุด
..แก้มก็ตายเสียแล้ว
..
....
........
พ่อแม่ของแก้มเข้ามาปลอบใจผม..ทั้งที่ผมควรทำหน้าที่นั้นกับพ่อแม่ของเธอ
..ผมกินอะไรไม่ลงอยู่นาน จำไม่ได้เหมือนกันว่านานแค่ไหน
....
อวัยวะทุกอย่างชาไปหมด
..แม้แต่ข้อมือของผม ..เบบี้จียังคงเดินดิจิตอลอยู่เงียบๆ เพราะมันยังไม่ตาย....
แต่นาฬิกาของแก้มจะมีประโยชน์อะไร ..ถ้าไม่มีแก้มอยู่อีกต่อไปแล้ว..
..
ผมเข้าใจว่าคนเราเกิดมาก้ต้องตาย .. แต่ก่อนจะถึงวันนั้น ..
....ผมน่าจะบอกรักแก้ม....
....
ตอนนี้ผมไม่ได้ใส่นาฬิกา.. เพราะผมตัดสินใจวางมันบนหลุมศพของแก้ม....
คืนให้กับเจ้าของเดิมของมัน....
....
..จะพูดคำว่า"รัก" มันคงใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งวินาที ..แต่แค่วินาทีเดียวแก้มก็ไม่มีให้ผมอีกต่อไปแล้ว....
..
ผมกระซิบถาม..
แก้มจะให้นาฬิกาผมมาทำไม..ถ้าไม่ยอมให้เวลาแถมมาด้วย....
....
ก่อนที่เขาจะใช้ดินฝังแก้ม
นาฬิกายังคงทำงานของมัน..
มันบอกเวลา บอกวันที่....และจับเวลา....
ผมอยากจะขอร้องมัน "ช่วยจับเวลามาคืนผมหน่อยได้ไหม...."
....

..เทโพ..(สนับสนุนการ"ใช้"เวลาให้ดี ก่อนที่จะไม่มีเวลาให้ใช้)