|
หัวข้อ: อักษรรำพึง....... เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 07 มิถุนายน 2014, 02:04:PM (http://www.thaieditorial.com/wp-content/uploads/2013/03/%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3%E0%B8%95%E0%B8%81%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%A2%E0%B8%B0.jpg) อักษรรำพึง....... ๐ ผู้อุทิศวิญญาณผ่านอักษร ซึ่งสะท้อนสุขโศกบนโลกหล้า เห็นรอยยิ้มพริ้มใสในน้ำตา โน้มแผ่นฟ้าเฟื่องฟูลงสู่ดิน ๐ เห็นทุ่งโล่งรำไรที่ไร้-แล้ง ยังฝังแฝงพฤกษ์พันธุ์นั้นไม่สิ้น เห็นหัวใจไหวหวานทะยานยิน แล้วดับดิ้นด้วยพิษอวิชชา ๐ สรรพสิ่งนิ่งนับกับวิโยค ประหนึ่งโศกสิงสิ้นแสวงหา สูญสู่ว่างวิวัฒน์สูญศรัทธา ไม่เหลือกล้าเหลือก้าวเก็บดาวเดือน ๐ นั่น! แผ่นผืนคืนหม่นของคนยาก ผู้หลายหลากร่ำร้างกลางแดนเถื่อน ซึ่งชะตาตกต่ำคอยย้ำเยือน ให้อยู่เหมือนมอดไหม้ในชีวิต ๐ เห็นไหมใจกวีวรรณศิลป์ ผู้ไม่สิ้นศรัทธาประกาศิต จะโบกโบยโดยเสรีและความคิด เพื่อนิมิตมรรคาประชาชน ๐ เก็บกำคำร้อยล้านแล้วสานสร้าง ปั้นเป็นทางเป็นไทให้เหตุผล ให้ความหวานความหวังกำลังคน แม้ท่วมท้นทุกข์ยากจากความจริง ๐ ผู้อุทิศวิญญาณผ่านอักษร เธอรู้ร้อนรู้หนาวในทุกสิ่ง รู้โลกรู้วางโดยหลักการพักพิง เธอไม่ทิ้งสัมมาเมตตาธรรม. ธรรมดา ๗ มิถุนายน ๒๕๕๗ หัวข้อ: Re: อักษรรำพึง....... เริ่มหัวข้อโดย: Prapacarn ❀ ที่ 07 มิถุนายน 2014, 05:14:PM (http://images-fast.digu365.com/697d73b5261142d2af8c13499c3c86730005.jpg) ใครหนอคือเจ้าของกรองอักษร ใคร่เว้าวอนก็หวั่นท่านกระหน่ำ ฟาดแซมด้วยกระบองแล้วจองจำ ตีตรวนซ้ำล่ามไว้มิให้ลา emo_55 ท่านคงจะลงโทษพราะโกรธจัด หรือจับใส่จำกัด เขตเทศนา แซมนึกนึกแล้วกลัวท่านขรัวตา เลยไม่กล้าต่อกรอ้อนมุนี emo_01 หรือท่านจะเป็นองค์ ผู้ทรงศีล ขืนป่ายปีน จาบจ้วงเกรงหลวงพี่ ท่านจะดุให้อายต่อหลายปี อาจต้องหนีจากจรบ้านกลอนไกล emo_48 เลยเปลี่ยนใจ นั่งดู แล้วปูผ้า กราบด้วยความศรัทธา..ดีกว่าไหม?? ตั้งท่านบน หิ้งทอง คล้องมาลัย บูชาไว้..เป็นสรณัง กะละมังแซม emo_126 • แซม • กลอนนายช่างขั้นเทพ.. แซมอยากต่อ แต่ต่อไม่เป็นเลยค่ะ.. ต้องขออภัย.. แบบนี้ เรียก "หาเหาใส่หัว" รึเปล่าคะ.. จะถูกทำโทษไม๊เนี่ยะ.. หนีเอาตัวรอดก่อนดีก่า..emo_40 หัวข้อ: Re: อักษรรำพึง....... เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 09 มิถุนายน 2014, 11:08:AM (http://images.thaiza.com/34/34_20110318133449..jpg) "อักษรารำพัน" เ ธ อ ห ยิ บ ยื่ น ปัจเจกชนคนอื่น..อาจมองข้าม เธอผู้สร้างงานศิลป์กวินงาม ร้อยเรียงพจน์บทความ..ตามจิตนาการ ทุกเส้นสายลายสือสื่ออักษร เปรียบกระจก..สะท้อนย้อนอีกด้าน เธอชี้นำแนวทางสร้างผลงาน ถ่ายทอดผ่านลานคำ..ยามรำพัน ---สะเลเต--- (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_054.gif) (http://www.klonthaiclub.com) หัวข้อ: Re: อักษรรำพึง....... เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 09 มิถุนายน 2014, 08:04:PM (http://images-fast.digu365.com/697d73b5261142d2af8c13499c3c86730005.jpg) ใครหนอคือเจ้าของกรองอักษร ใคร่เว้าวอนก็หวั่นท่านกระหน่ำ ฟาดแซมด้วยกระบองแล้วจองจำ ตีตรวนซ้ำล่ามไว้มิให้ลา ท่านคงจะลงโทษพราะโกรธจัด หรือจับใส่จำกัด เขตเทศนา แซมนึกนึกแล้วกลัวท่านขรัวตา เลยไม่กล้าต่อกรอ้อนมุนี หรือท่านจะเป็นองค์ ผู้ทรงศีล ขืนป่ายปีน จาบจ้วงเกรงหลวงพี่ ท่านจะดุให้อายต่อหลายปี อาจต้องหนีจากจรบ้านกลอนไกล เลยเปลี่ยนใจ นั่งดู แล้วปูผ้า กราบด้วยความศรัทธา..ดีกว่าไหม?? ตั้งท่านบน หิ้งทอง คล้องมาลัย บูชาไว้..เป็นสรณัง กะละมังแซม • แซม • "เสียงสามัญ" เมื่อเติบโตต่างทางสร้างสีสัน พ้นภาระแห่งวันวัยแรกแย้ม ตื่นเต็มคนคงไม่เหมือนเมื่อเดือนแรม จึงต่างแต้มต่างสร้างสมอุดมการณ์ ธรรมชาติชีวิตอิสระ ปสาทะศรัทธาและกล้าหาญ ซึ่งงดงามท่ามวิถีมีวิญญาณ มีความหวานความหวังความตั้งใจ ทั้งอ่อนโยนโอนอ่อนและผ่อนผัน มีเข้มแข็งคงมั่นมีหวั่นไหว เศร้าสงบพบ-พรากหลากเยื่อใย เป็นผู้ให้ผู้ดื่มด่ำผู้นำพา หนาวและร้อนลดล้ำในคำนึง รู้รักและคิดถึงซึ้ง-ห่วงหา มีรอยยิ้มยินดีมีน้ำตา ล้มลุกรู้อ่อนล้าและกล้าเกิน ทุกข์สุขเสพเช่นสามัญ-มนุษย์ หาพิสุทธิ์ใดด้าวดังหาวเหิน อยู่เหยียบย่างทางถิ่นก็ดินเดิน ไม่มีเกินกว่าใครในวันคืน จึงแค่คนหนึ่งคนยังค้นหา อยู่ใต้ฟ้าเดียวดั่งทั้งแผ่นผืน มอบไมตรีดีงามนิยามยืน ให้สุขชื่นสู่ชนคนเดินดิน และภายใต้ตะวันแห่งสันติ ดอกใบผลิเพื่อฝันนั้นไม่สิ้น เถิด..ธำรงโลกรู้อยู่อาจิณ ผดุงถิ่นธรรมา- ประชาชน ธรรมดา emo_95 หัวข้อ: Re: อักษรรำพึง....... เริ่มหัวข้อโดย: Prapacarn ❀ ที่ 10 มิถุนายน 2014, 08:44:AM (https://c2.staticflickr.com/8/7099/7343541192_f56df45986.jpg) เป็น อยู่ คือ..ให้เห็น เช่นปกติ ดั่งกล้าผลิช่อใบให้ดอกผล ในท่ามทางครรลองเป็นของตน ปุถุชน “ธรรมดา” ผู้กล้าเดิน (http://sl.glitter-graphics.net/pub/989/989359uk0fezklme.gif) ใต้ดวงดาวหนาวร้อนรู้ผ่อนผัน ใต้ตะวันเธออาจหาญผ่านเขาเขิน ในความเงียบแห่งรัตติกาลผ่าน-เผชิญ เธอเพลิดเพลินคีตกานท์หวานอุ่นอวล (http://sl.glitter-graphics.net/pub/989/989359uk0fezklme.gif) และน้ำตาหล่นไหลรดใจแกร่ง กลายเป็นแรงประสานมานไห้หวน นี่หรือเปล่าใครคนนั้น..ฉันชื่นชวน ใครคนที่..เป็นมวล พลังใจ (http://sl.glitter-graphics.net/pub/989/989359uk0fezklme.gif) ขอบฟ้ากว้างห่างไกลใจกำหนด มธุรสอ่อนหวานผ่านมาให้ สหายธรรม ”ธรรมดา” อย่าร้างไกล ผูกพ่วงใจด้วยศรัทธา..พาผูกพัน (http://sl.glitter-graphics.net/pub/989/989359uk0fezklme.gif) • แค่..แซม• emo_126 หัวข้อ: Re: อักษรรำพึง....... เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 10 มิถุนายน 2014, 05:09:PM ([url]http://images.thaiza.com/34/34_20110318133449..jpg[/url]) "อักษรารำพัน" เ ธ อ ห ยิ บ ยื่ น ปัจเจกชนคนอื่น..อาจมองข้าม เธอผู้สร้างงานศิลป์กวินงาม ร้อยเรียงพจน์บทความ..ตามจิตนาการ ทุกเส้นสายลายสือสื่ออักษร เปรียบกระจก..สะท้อนย้อนอีกด้าน เธอชี้นำแนวทางสร้างผลงาน ถ่ายทอดผ่านลานคำ..ยามรำพัน ---สะเลเต--- ([url]http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_054.gif[/url]) ([url]http://www.klonthaiclub.com[/url]) มือเธอที่โอบอุ้มคุ้มแรงร้อน บอกอาทรทุกที่มีสีสัน คือนัยยะหยิบยื่นจากคืนวัน จึงเรานั้นเติบตนบนเวลา เพื่อไพบูลย์บนทางที่ย่างก้าว ผ่านเจ็บปวดรวดร้าวแสวงหา พบความหมายหลายหลากจากน้ำตา ก็กล่อมกมลคนกล้าขึ้นมายืน เธอเขียนคำนำคนบนโลกหลับ ให้รู้รับรู้จักให้หัวใจตื่น ว่าความหวังรังรองของวันคืน จะกลับฟื้นสดใสในดวงมาน ให้เห็นสีชีวิตด้วยสิทธิ์สู้ สัมผัสรู้ละไมในความหวาน ยังแต้มตื่นรื่นรับอยู่กับกาล เพื่อผสานศรัทธาเป็นอาจิณ ธรรมดา หัวข้อ: Re: อักษรรำพึง.......แด่...ผู้กล้าทุกท่าน เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 11 มิถุนายน 2014, 08:05:AM เขาต่อเติมเพิ่มกร่างบนทางสรร ดอมกลิ่นกลั่นวิกลทนติฉิน เคยถนอมกล่อมเกลาเฉลาริน หวานโบยบินหายขาดประหลาดแล จับพู่กันชันตาสีทาป้าย ลบรอยร้ายเปรอะดำทับคำแย่ ธรรมชาติวาดหวังถูกรังแก ฤายอมแพ้รับโขกโชคชะตา ยันลุกขึ้นยืนแท่นบนแผ่นด้าน เสียงฉาดฉานอลอึงขมรึงท่า สิ่งแวดล้อมห้อมห่อต่อเรื่อยมา รุ่นปู่ย่าตายายทวดชายญิง มรดกตกลูกถูกถึงหลาน มวลทรัพย์สินดินดานสืบสานสิง นับนกหนูปูปลาล่อลาลิง ขุดข่าขิงตะไคร้ผักใบบัว ดอยเถื่อนถ้ำน้ำใสไหลระริก ฝนซิกซิกพรมคามตามกาลทั่ว วันว่านกล้านาเตรียมไถเทียมวัว ยลยิ้มหวัวควงเคียวเก็บเกี่ยวฟาง เขาฮึกเหิมเสริมแกร่งชูแรงฝัน ฉีกโลภโมโทสันอักษรสร้าง อัปยศอดสูสู่บรรพบาง ยอมเป็นศพกลบร่างใต้ทางเดิน emo_126 รพีกาญจน์ (บันทึกท้ายกระทู้ จะเลือกเงินหรือชีวิต) หัวข้อ: Re: อักษรรำพึง....... เริ่มหัวข้อโดย: Thammada ที่ 11 มิถุนายน 2014, 08:13:PM (http://www.thaipoem.com/common/images/m-content-poem/82921.jpg) ชีพหนึ่งถึงถมสิ้นกลิ่นความกล้า ต่อชะตาอื่นอาจหรือขาดเขิน รอยเท้าก้าวต่อก้าวคราวดำเนิน อาจคนเดินหมื่นมั่นเหมือนวันวาน คงไม่แล้งรำไรให้ถามถึง ผู้จะซึ้งศรัทธาปาฏิหาริย์ แห่งสวนศิลป์รินรมย์อุดมการณ์ ที่จะหว่านวาดไว้ในเมืองคน ตราบที่ทุกข์ถมทางอยู่อย่างนั้น ฟ้าก็กั้นทางเทียวเรียวรุ้งหม่น โลกจะรู้ผู้กล้าปัญญาชน ผู้จะค้นคุณค่ามาอ้างอิง ซึ่งประดับด้าวแดนแสนพิสุทธิ์ จึงมนุษย์น้อมนำธรรมที่ยิ่ง เป็นหลักใจให้เห็นตามเป็นจริง เห็นทุกสิ่งล้วนลับกับคืนวัน แม้ชีพหนึ่งถึงสิ้นกลิ่นคนกล้า ชีพชาวนาหรือจะดับลงกับฝัน ฟ้าจะฟื้นคืนฝนหล่นโรมรัน ให้สีสันคืนคนที่ทนทุกข์ ธรรมดา emo_126 |