ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

หอมเอยหอมฟุ้งขจรขจาย
กลิ่นควันธูปคล้ายรำบายทิศ-
ทั่ว,ท่ามลมเย็น หล่อหลอมจิต
ของผู้คนมาสถิต ณ จุดนี้

จุดที่เกลาวิญญาณให้หาญกล้า
รู้ตื่น รู้ปัญญา รู้ฌานวิถี
รู้การกอปรกิจประพฤติดี
รู้บาปบุญมากมี ภพต่อภพ

จึ่งนิ่งนานในมโนน้อม
รอบกายเย็นย้อมเยือนประสบ
เมื่อใจสำรวมอย่างนอบนบ
เคารพต่อพระพุทธปฏิมา

สงบเงียบ งามในดวงใจนั้น
นิ่งขณะหอมธูปควัน  ปรารถนา
พบสงบสุขศานต์ในชีวา
จึงถือศีลภาวนา ชะล้างใจ

หวัง..อาจช่วยให้ ใจห่อนร้อน
หนาวคลายผัดผ่อน จนผ่องใส
นิ่งนาน แววตาโน้มหทัย
หลอมมั่นไว้ในศีล พระธรรมา

ขอบคุณน้องพิมวาสมากๆนะคะ
ที่เตือนเรื่องการตกสัมผัสในวรรคสุดท้าย(^_^)

หอมอื่นใดมิหอมเทียมเท่า
ความดีที่เรา - ทำ,งามขำ
ทุกขณะอบอวลให้หวนนำ
กลิ่นพระธรรม เย็นย้อมอยู่รอบกาย


คำว่า "งามขำ" ในที่นี้กล่าวถึง น้องพันทองนะคะ (^_^)

ฤา...สิ้นแล้ว ในกาลนี้
โลกถูกมารย่ำยี จนฉิบหาย
ความดีด้าวดับ พังยับทลาย
ศีลสิ้นแพ้พ่ายหรือไรกัน

บ้านเรือนมนุษย์ทุกหย่อมย่าน
ไร้แล้วซึ่งการณ์จะสุขสันต์
ด้วยมารมุ่งมาเข้าโรมรัน
หรืออย่างไรกัน ไม่อาจรู้

หากบ่นมาว่าเหม็นขี้หน้า
ก็จะพาหน้าหนี ลี้เร้นให้
ลับลูกหูลูกตา สุดฟ้าไกล
ก็คงจะทำให้หายเหม็นแล้ว