|
หัวข้อ: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 11 พฤษภาคม 2014, 09:22:PM นานแล้วบ้านนี้ไม่มีแม่
บางเช้าบนแคร่ เงียบแค่, ไหน เมื่อชายแก่คนผู้สูงวัย นั่งนิ่งด้วยใจคิดถึงนัก ดูคล้ายว่าท่าน สายตาทอด นิ่งนานตลอด ถอนใจหนัก กล่าวเกริ่นเอิ้นเสียง เพียงสักพัก แล้วเว้นว่างช่วงวรรคพักหลับตา ขอวอนลมเอยช่วยห่อห้อม คำปลอบโยนพร้อม ปรารถนา ชโลมความห่วงใยไม่เลือนลา จากลูกเผื่อว่า.. ท่านยิ้มแย้ม เผยนัยน์แววตา คลายหม่นหมอง โศกพร่องหมองครืน ใจชื่นแช่ม แม้เพียงสักครั้งแววตาแซม ยิ้มแต้มใบหน้าท่าน ก็สุขแล้ว คำว่า "บางเช้า" อ้างอิงจากบทกลอนคุณปางสีฝุ่น ใน " ๐..วันหนึ่งถ้าฉัน..๐" ขออนุญาตนำมาเขียนในบทกลอน "นานแล้ว" นะคะ (^_^) หัวข้อ: Re: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 11 พฤษภาคม 2014, 10:50:PM emo_79 emo_111 emo_79 ท่านคงหมดอาลัยอยากตายดับ คงซึมซับความหลังที่ยังหนุ่ม คิดถึงเมียจากไกลใจร้อนรุม เคยจับมือนิ่มนุ่มที่กุมกัน emo_10 วันก่อนเห็นเด็กสาวคราวลูกหลาน เริงสำราญบานใจพาไหวหวั่น นึกชอบอกชอบใจอยู่หลายวัน อยากแบ่งปันความเหงาให้เจ้าฟัง emo_19 ตอนเพื่อนตายไปเผาคนเขาบอก ดั่งจะตอกย้ำมาน้ำตาหลั่ง ไปที่ชอบ ที่ชอบ ปลอบกันจัง แล้วทีเราอยากไปมั่ง ยังไม่ยอม emo_52 ไพร พนาวัลย์ emo_86 emo_86 หัวข้อ: Re: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 12 พฤษภาคม 2014, 12:00:AM เริ่มต้นด้วยอารมณ์เศร้า ตบท้ายด้วยอารมณ์ขัน ฮาจัง
ขอบคุณค่ะลุงปรางค์ emo_126 หัวข้อ: Re: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 12 พฤษภาคม 2014, 04:28:PM ต่างหน้า
นานหลายปีที่นี่ไม่มีพ่อ ขนำต่อต้นยางระหว่างแถว ระเบียงลาดพาดผ่านขนานแนว แม่กับแมวนั่งงอเคียงคลอกัน ไอ้หมึกนี้สีดำพอจำได้ ร้องท้ายไร่หลงไพรตอนไก่ขัน พ่อตัดยางเห็นพล่านสงสารมัน เนาวันนั้นเลี้ยงดูกินอยู่ดี ทั้งไอ้นุ้ย อีสาว เหินเข้ากรุง จากเมืองลุงบ้านป่าหาแสงสี เดือนสิบกลับขยับรุกทุกขวบปี เจอกันทีรบเร้าให้เข้าเมือง หันไปมองจ้องตาแมวหน้าหงอย ดูเจื่อนกร่อยเงียบขรึมเหงาซึมเซื่อง ลุกขึ้นพลันหันหลังให้คล้ายโกรธเคือง ราวฟังเรื่องรู้ความตอบถามกัน ตัดสินใจสิ้นหมดแม้หดหู่ ต้องอุ้มชูไอ้หมึกไว้ตรึกฝัน คือสิ่งเดียวเกี่ยวดองของกำนัล ให้ดูกันต่างหน้าตอนลากาย เนิน จำราย พัทลุง ๑๒ พฤษภาคม ๒๕๕๗ หัวข้อ: Re: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: พ.พิมพา ที่ 12 พฤษภาคม 2014, 05:13:PM ฤดูหนึ่งครึ่งระหว่างสร้างตัวเจ้า อาจรุมเร้าต่อเนื่องเรื่องหลากหลาย ชีวิตซึ่งซมซานลานรอยทราย ไม่ใช่รอยสุดท้ายหมายก้าวไป จงยิ้มเถิดระเหิดของละอองฝน รอให้ยลทุกครั้งหากยังไหว สะบัดธงทระนงอย่างจงใจ แล้วก้าวไปให้ถึงซึ่งปลายทาง วาริน ๑๒/๕/๕๗ มีความสุขครับ หัวข้อ: Re: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 12 พฤษภาคม 2014, 09:25:PM emo_79 emo_111 emo_79 ท่านคงหมดอาลัยอยากตายดับ คงซึมซับความหลังที่ยังหนุ่ม คิดถึงเมียจากไกลใจร้อนรุม เคยจับมือนิ่มนุ่มที่กุมกัน emo_10 วันก่อนเห็นเด็กสาวคราวลูกหลาน เริงสำราญบานใจพาไหวหวั่น นึกชอบอกชอบใจอยู่หลายวัน อยากแบ่งปันความเหงาให้เจ้าฟัง emo_19 ตอนเพื่อนตายไปเผาคนเขาบอก ดั่งจะตอกย้ำมาน้ำตาหลั่ง ไปที่ชอบ ที่ชอบ ปลอบกันจัง แล้วทีเราอยากไปมั่ง ยังไม่ยอม emo_52 ไพร พนาวัลย์ emo_86 emo_86 emo_116 emo_116 หากเธอชอบ ฉันพาไป ได้ทุกที่ บอกมาซี ที่รัก พ่อฟักหอม จะขึ้นเขา ลงห้วย ดงกล้วยยอม ฉันนั้นพร้อม เสมอ พาเธอไป จะเหาะเหิน เดินอากาศ ตามคาดหมาย จะเคียงกาย ก่ายกอด สุดยอดไหม ชวนดำน้ำ ดูปะการัง ฝั่งอ่าวไทย ชอบที่ไหน รีบบอก อย่าหลอกลวง เที่ยวสุขสันต์ หรรษา เวลาน้อย ไปแอ่วดอย ปีนหน้าผา อย่าได้ห่วง แถมล่องแก่ง แข่งรถ รักหมดทรวง รีบตักตวง เร็วไว เดี๋ยวไม่ทันการ พันทอง ๑๒/๕/๕๗ emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 13 พฤษภาคม 2014, 11:10:AM ฤดูหนึ่งครึ่งระหว่างสร้างตัวเจ้า อาจรุมเร้าต่อเนื่องเรื่องหลากหลาย ชีวิตซึ่งซมซานลานรอยทราย ไม่ใช่รอยสุดท้ายหมายก้าวไป จงยิ้มเถิดระเหิดของละอองฝน รอให้ยลทุกครั้งหากยังไหว สะบัดธงทระนงอย่างจงใจ แล้วก้าวไปให้ถึงซึ่งปลายทาง วาริน ๑๒/๕/๕๗ มีความสุขครับ พองานเลิกลูกล้อมรายพร้อมพรัก หลานหนุนตักนอนแนบนั่งแอบข้าง เสียงหัวร่อพ่อเย้าลูบเคราคาง แม่มือวางไล้เล่นด้วยเอ็นดู พ่อมักเริ่มเรื่องเก่าเล่าความหลัง เมื่อคราครั้งยังเล็กเป็นเด็กอยู่ ละอดอยากจากจีนถิ่นกวางจู ลงเรือสู่เข้าเขตประเทศไทย พึงใบบุญบารมีคลี่ปกเกล้า พระองค์เจ้าเมตตาขออาศัย ออกทำมาหาเพียงเลี้ยงชีพไป มีพอกินพอใช้ไร้ทุกข์ตรม แม่มักพูดสูตรลับปรุงกับข้าว รวมเรื่องราวเคล็ดนำทำขนม สีกลิ่นรสรูปภัณฑ์อันนิยม อัตราส่วนผสมก้อนกลมกลืน เลาะตะเข็บเย็บปักย่นถักสอย ประดิษฐ์ประดอยเสื้อผ้าค้าขายอื่น งานครัวลูกปลูกฝังพืชยั่งยืน ช่วยพลิกฟื้นดินดานการทำนา วันวนเวียนจำเนียรกาล..นานแล้ว เฮย พ่อแก้วแม่คำ คิดถึงหา เก็บมะลิ ร้อยดวง พวงผกา น้อมบูชา เทิดคำ รำลึกคุณ emo_126 รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 26 กรกฎาคม 2014, 11:04:PM emo_79 emo_111 emo_79 ท่านคงหมดอาลัยอยากตายดับ คงซึมซับความหลังที่ยังหนุ่ม คิดถึงเมียจากไกลใจร้อนรุม เคยจับมือนิ่มนุ่มที่กุมกัน emo_10 วันก่อนเห็นเด็กสาวคราวลูกหลาน เริงสำราญบานใจพาไหวหวั่น นึกชอบอกชอบใจอยู่หลายวัน อยากแบ่งปันความเหงาให้เจ้าฟัง emo_19 ตอนเพื่อนตายไปเผาคนเขาบอก ดั่งจะตอกย้ำมาน้ำตาหลั่ง ไปที่ชอบ ที่ชอบ ปลอบกันจัง แล้วทีเราอยากไปมั่ง ยังไม่ยอม emo_52 ลุงไพร พนาวัลย์ emo_86 emo_86 ลมแผ่วแว่วแววคำนึงรัดรึงอยู่ เกินกว่ารู้ใจพ่อท่านหล่อหลอม ทั้งความรักความภักดีที่มีพร้อม พ่อท่านยอมมอบแด่แม่มิแปรปัน- ให้ใครอื่นมาพราก มาทำร้าย หรือทำลายล้างสิ้น ความสุขสันต์ แม้บางคราวท้อบ้างในชีวัน พ่อก็ยันกายสู้มิรู้แพ้ หากว่าท่านอยากไปในที่ชอบ หนูขอตอบแทนคุณอย่างแน่วแน่ จะพาไปด้วยรักจากใจแท้แท้ ขอเพียงแค่พ่อเป็นสุขเท่านั้นพอ สุวรรณ emo_126 หัวข้อ: Re: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 26 กรกฎาคม 2014, 11:05:PM ต่างหน้า
นานหลายปีที่นี่ไม่มีพ่อ ขนำต่อต้นยางระหว่างแถว ระเบียงลาดพาดผ่านขนานแนว แม่กับแมวนั่งงอเคียงคลอกัน ไอ้หมึกนี้สีดำพอจำได้ ร้องท้ายไร่หลงไพรตอนไก่ขัน พ่อตัดยางเห็นพล่านสงสารมัน เนาวันนั้นเลี้ยงดูกินอยู่ดี ทั้งไอ้นุ้ย อีสาว เหินเข้ากรุง จากเมืองลุงบ้านป่าหาแสงสี เดือนสิบกลับขยับรุกทุกขวบปี เจอกันทีรบเร้าให้เข้าเมือง หันไปมองจ้องตาแมวหน้าหงอย ดูเจื่อนกร่อยเงียบขรึมเหงาซึมเซื่อง ลุกขึ้นพลันหันหลังให้คล้ายโกรธเคือง ราวฟังเรื่องรู้ความตอบถามกัน ตัดสินใจสิ้นหมดแม้หดหู่ ต้องอุ้มชูไอ้หมึกไว้ตรึกฝัน คือสิ่งเดียวเกี่ยวดองของกำนัล ให้ดูกันต่างหน้าตอนลากาย คุณเนิน จำราย พัทลุง ๑๒ พฤษภาคม ๒๕๕๗ เป็นเรื่องราวทรงคุณค่ากว่าสิ่งไหน ความทรงจำที่มีไว้ไม่เลือนหาย มีแม่เฒ่าเฝ้ารอต่อลูกชาย คงคล้ายคล้ายเรื่องราว เราเช่นกัน พอถึงแรมเดือนสิบรีบลางาน เตรียมกลับบ้าน จัดอาหารอย่างสุขสันต์ พบพี่น้องผองมิตรชิดเชื้อนั้น เพื่อคล้องความผูกพันของเผ่าพงศ์ สุวรรณ หัวข้อ: Re: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 26 กรกฎาคม 2014, 11:22:PM ฤดูหนึ่งครึ่งระหว่างสร้างตัวเจ้า
อาจรุมเร้าต่อเนื่องเรื่องหลากหลาย ชีวิตซึ่งซมซานลานรอยทราย ไม่ใช่รอยสุดท้ายหมายก้าวไป จงยิ้มเถิดระเหิดของละอองฝน รอให้ยลทุกครั้งหากยังไหว สะบัดธงทระนงอย่างจงใจ แล้วก้าวไปให้ถึงซึ่งปลายทาง คุณวาริน ๑๒/๕/๕๗ ยังจำได้ในทุกห้วงคำนึง ค่าน้ำนมแม่หวานซึ้ง ตรึงใจพร่าง- ในพระคุณหนุนเกื้อแม่เอื้อวาง ให้ลูกได้ทุกอย่างในชีวา จึงถวิลถึงวันเมื่อครั้งโน้น ยังจำคำอ่อนโยน ปรารถนา เห็นลูกลูกเติบโตทุกชีวา จากหญิงผู้ชรางดงามนี้ สุวรรณ หัวข้อ: Re: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 26 กรกฎาคม 2014, 11:25:PM emo_79 emo_111 emo_79 ท่านคงหมดอาลัยอยากตายดับ คงซึมซับความหลังที่ยังหนุ่ม คิดถึงเมียจากไกลใจร้อนรุม เคยจับมือนิ่มนุ่มที่กุมกัน emo_10 วันก่อนเห็นเด็กสาวคราวลูกหลาน เริงสำราญบานใจพาไหวหวั่น นึกชอบอกชอบใจอยู่หลายวัน อยากแบ่งปันความเหงาให้เจ้าฟัง emo_19 ตอนเพื่อนตายไปเผาคนเขาบอก ดั่งจะตอกย้ำมาน้ำตาหลั่ง ไปที่ชอบ ที่ชอบ ปลอบกันจัง แล้วทีเราอยากไปมั่ง ยังไม่ยอม emo_52 ลุงไพร พนาวัลย์ emo_86 emo_86 emo_116 emo_116 หากเธอชอบ ฉันพาไป ได้ทุกที่ บอกมาซี ที่รัก พ่อฟักหอม จะขึ้นเขา ลงห้วย ดงกล้วยยอม ฉันนั้นพร้อม เสมอ พาเธอไป จะเหาะเหิน เดินอากาศ ตามคาดหมาย จะเคียงกาย ก่ายกอด สุดยอดไหม ชวนดำน้ำ ดูปะการัง ฝั่งอ่าวไทย ชอบที่ไหน รีบบอก อย่าหลอกลวง เที่ยวสุขสันต์ หรรษา เวลาน้อย ไปแอ่วดอย ปีนหน้าผา อย่าได้ห่วง แถมล่องแก่ง แข่งรถ รักหมดทรวง รีบตักตวง เร็วไว เดี๋ยวไม่ทันการ น้องพันทอง ๑๒/๕/๕๗ emo_116 emo_126 เมื่อพ่อเฒ่าแม่เฒ่าท่านคอยท่า ชะเง้อชะแง้หาเหล่าลูกหลาน เชิญรีบมาคารวะและกราบกราน ก่อนที่วันเวลาผ่าน คืบคลานไป ท่านปวดแข้งปวดขาหายาถู หากท่านอยากชมดูต้นข้าวใหม่ ก็ประคองแขนผู้ชรา,วัย เพื่อท่านได้ปลื้มใจในภาพนั้น พี่สุวรรณ หัวข้อ: Re: นานแล้ว เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 26 กรกฎาคม 2014, 11:54:PM ฤดูหนึ่งครึ่งระหว่างสร้างตัวเจ้า อาจรุมเร้าต่อเนื่องเรื่องหลากหลาย ชีวิตซึ่งซมซานลานรอยทราย ไม่ใช่รอยสุดท้ายหมายก้าวไป จงยิ้มเถิดระเหิดของละอองฝน รอให้ยลทุกครั้งหากยังไหว สะบัดธงทระนงอย่างจงใจ แล้วก้าวไปให้ถึงซึ่งปลายทาง วาริน ๑๒/๕/๕๗ มีความสุขครับ พองานเลิกลูกล้อมรายพร้อมพรัก หลานหนุนตักนอนแนบนั่งแอบข้าง เสียงหัวร่อพ่อเย้าลูบเคราคาง แม่มือวางไล้เล่นด้วยเอ็นดู พ่อมักเริ่มเรื่องเก่าเล่าความหลัง เมื่อคราครั้งยังเล็กเป็นเด็กอยู่ ละอดอยากจากจีนถิ่นกวางจู ลงเรือสู่เข้าเขตประเทศไทย พึงใบบุญบารมีคลี่ปกเกล้า พระองค์เจ้าเมตตาขออาศัย ออกทำมาหาเพียงเลี้ยงชีพไป มีพอกินพอใช้ไร้ทุกข์ตรม แม่มักพูดสูตรลับปรุงกับข้าว รวมเรื่องราวเคล็ดนำทำขนม สีกลิ่นรสรูปภัณฑ์อันนิยม อัตราส่วนผสมก้อนกลมกลืน เลาะตะเข็บเย็บปักย่นถักสอย ประดิษฐ์ประดอยเสื้อผ้าค้าขายอื่น งานครัวลูกปลูกฝังพืชยั่งยืน ช่วยพลิกฟื้นดินดานการทำนา วันวนเวียนจำเนียรกาล..นานแล้ว เฮย พ่อแก้วแม่คำ คิดถึงหา เก็บมะลิ ร้อยดวง พวงผกา น้อมบูชา เทิดคำ รำลึกคุณ emo_126 คุณรพีกาญจน์ เคยไหมเมื่อแม่ขอให้นวดหลัง ครั้งเรายังตัวเล็กเป็นเด็กรุ่น- ปฐมวัยกาลโน้นคงพอคุ้น ภาพเรารุนอยู่หลังแม่เหมือนแชเชือน ค่อยค่อยจับขยับตัวเพราะกลัวว่า มือจะล้าขาจะชากับการเคลื่อน- อิริยาบทภาพ จนแม่เตือน ด้วยวาจาเอ่ยเอื้อน เหมือนรู้แกว ทำกระบิดกระบวนยียวนท่า จนแม่หน่ายอุรา แล้วบ่นแว่ว ว่าเรานี้ชักช้านะอีกแล้ว เถิดลูกแก้วขอร้องนวดแม่ที เคยเป็นแบบนี้กันบ้างมั้ยคะ สุวรรณ emo_25 |