พิมพ์หน้านี้ - รักเก่าใต้เงาจันทร์

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเหงา => ข้อความที่เริ่มโดย: เหนือเทพเมฆา ที่ 11 พฤษภาคม 2014, 01:43:PM



หัวข้อ: รักเก่าใต้เงาจันทร์
เริ่มหัวข้อโดย: เหนือเทพเมฆา ที่ 11 พฤษภาคม 2014, 01:43:PM

บ่นกับดาว เหงาแทบคลั่ง  นั่งเหนื่อยหน่าย   

ยืนกลางลม  กอดรูปถ่าย  ยามเหน็บหนาว

ภวังค์ใน  จินต์ใจคิด  ถึงเรื่องราว   

 น้ำตาพราว  เอ่อแก้มล้น  ยามยลเดือน



แสงจันทร์ส่อง  ที่หน้าต่าง  ฉายผ่านห้อง

เคยเคียงน้อง  ชิดแก้มกรุ่น  อุ่นใดเหมือน

นอนหนุนตัก  แลพักตร์ภาพ  ทาบมิเลือน

เจ้าแชเชือน  ลืมคำมั่น  ผิดสัญญา


ขอบคุณพี่รัตนาวดีแนะนำขอรับอิอิ


หัวข้อ: Re: รักเก่าใต้เงาจันทร์
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 13 พฤษภาคม 2014, 09:53:AM
emo_116 emo_126
บ่นกับดาว หนาวลม ต้องห่มเนื้อ
มองดาวเหนือ เยื่อใย ในเวหา
เดือนคล้อยต่ำ คร่ำครวญ ด่วนจากลา
อนิจจา ลืมเรา เหงาสิ้นดี

เมฆสีสวย ฟ้าโปร่ง ขอบโค้งคุ้ง
มองเห็นรุ้ง ไหวไหว ในวิถี
มองตัวเรา เก่าไป ใหม่ไม่มี
ขาดคนที่ ร่วมเรียง เคียงแนบนอน

แสงจันทร์ผ่าน ม่านหน้าต่าง พลางระห้อย
ใจล่องลอย คอยใคร ให้ทอดถอน
โอ้จันทร์จ๋า จันทร์เจ้า เราขอวอน
พาคนรัก กลับย้อน วอนเถิดจันทร์
พันทอง
๑๓/๕/๕๗
 emo_116 emo_126