ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=03-2009&date=09&group=11&gblog=151 (http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=03-2009&date=09&group=11&gblog=151)



O แล้วอีกหนึ่งใจชายก็คล้ายว่า-
จะต้องทัณฑ์ทรมาจนสาสม
เมื่องามหนึ่งรูปละม่อมเคยจ่อมจม
ต้องมาล่มลับหายกับสายกาล

O รูปเอยรูปงามเยาว์..ดั่งเงาล้อม
เคยฤๅจะห่างห้อม..งำหอมหวาน
เคยหลั่งหลอม-เสพรับอยู่นับนาน
จะล่วงลาญฤๅสิ้นจากถิ่นทรวง

O เสียเจ้า-เยาวรูป..ราวสูบสั่ง-
จากเทพทวงเปล่งปลั่ง-คืนฝั่งสรวง
มอบเปล่าเปลี่ยวสุมสั่ง..ใจทั้งดวง
เป็นภาพลวงรองรับความอับปรา

O จะมีหรือกาลหวนให้จวน-จบ
แต่นี้ตราบผืนภพ..ดินกลบหน้า
คงรอคอยเงียบเหงาให้เจ้ามา-
ฉุดลากอาดูรถวิล..ให้สิ้นลง

O นี่หรือ..ปวดร้าว..เจ็บ..อันเหน็บหนาว
ในทุกก้าวย่างรุดเหมือนสุดบ่ง
นี่หรือ..ความขมขื่นที่ยืนยง
คล้ายสืบส่งสมสั่ง..จนคั่งคา

O จะเจ็บจำฝังใจจนได้เห็น-
ใจที่เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า
เพื่อปลดปล่อยโทษทัณฑ์ให้บรรดา-
ชายอื่นรอเยี่ยมหน้าด้วยสาใจ

O เทพผู้กอปรฤทธีทั้งสี่โลก
พึงอวยโศกครอบอก-จนหมกไหม้
เอื้อดวงจิตหลอมเหลวด้วยเปลวไฟ
เผาผลาญให้มอดสิ้นทั้งจินตา

O จะเกิดดับกี่วัฏฏะวงรอบ
จักนบนอบด้วยเล่ห์เสน่หา
ยอมให้เหยียบย่ำเล่นเหมือนเป็นมา
ในทุกกาละภพที่พบกัน

O อย่าได้คลายอาวรณ์ที่เคยมี
ในทุกที่ทางเที่ยวจะเหลียว-หัน
จะรอคอยย่ำเหยียบ..อย่างเงียบงัน
รอเท้าเรียวคู่นั้น..เหยียบ-หยันเทอญ