|
หัวข้อ: ปล่อยไหลไป เหมือนดึงด้ายไม่เห็นแกน เริ่มหัวข้อโดย: จารุทัส ที่ 08 พฤษภาคม 2014, 07:27:PM ลำธารไหลจากภูลงสู่ลุ่ม ถูกควบคุมด้วยนามความโน้มถ่วง ชีวิตคนเหลวไหลใช้แค่ดวง ก็คงร่วงจากจุดสุดสบาย พื้นแผ่นดินใช่ว่าจะอยู่นิ่ง เมื่อโลกปิ้งเปลือกเปิดระเหิดหาย คนนิ่งนอนไม่รีบรอชีพวาย เหมือนหลอดด้ายดึงเล่นไม่เห็นแกน หัวข้อ: Re: ปล่อยไหลไป เหมือนดึงด้ายไม่เห็นแกน เริ่มหัวข้อโดย: นายสำเริง ที่ 08 พฤษภาคม 2014, 08:22:PM (http://www.ladyinter.com/uploads/1970/%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B4%E0%B8%A7%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B9%8B%E0%B8%AD%E0%B8%AB%E0%B8%B1%E0%B8%A7-1.jpg) อนิจจังไม่เที่ยงเหมือนเสี่ยงปีนตึก โดยมิได้สำนึกเหมือนอีเห็น (สัตว์ป่าตระกูลแมว) กรรมกรจำใจและจำเป็น ใช่ปีนเล่นเพราะทำงานเลี้ยงชีวี แต่กรรมกรที่ดีก็มีอยู่ มิชอบใช้กฎหมู่หรือหมี ชอบใช้ปัญญาและสันติวิธี คลับคล้ายคนผู้ดีนั่นเสียจริง แปลกเสียจริงเมื่อผู้ดีหรือคล้ายคล้าย แต่ลึกลึกปานเสือร้ายเหล่าแรดสิงห์ ชอบใช้เขาชนกันมันเสียจริง ทั้งเมินทิ้งปากไม่ชอบกระสอบปูน ปล่อยให้มันไหลไปเหมือนเสันด้าย แต่สุดท้ายจะเย็บผ้าก็สิ้นสูญ อนิจาหนอคนเราใยเพิ่มพูล หนี้สินให้สิ้นทุนไร้คำนวณ เขียนไป...เขียนมา ก็เป็นแบบนี้แหละ แหะๆ add complete by Klonthaiclub fb (https://www.facebook.com/poemwebboard) หัวข้อ: Re: ปล่อยไหลไป เหมือนดึงด้ายไม่เห็นแกน เริ่มหัวข้อโดย: นายสำเริง ที่ 09 พฤษภาคม 2014, 07:58:PM ขออภัยแม่นางจงวางใจ
เพียงเพราะกลอนพาไปให้สัยสง ข้าพเจ้าผู้แต่งก็ยังงง พิศวงในน้ำคำของตัวเอง แ่ต่เอาเถอะข้านี้เข้่าใจแน่ เมื่อแม่นางมาต่อแก้ที่ถูกเป๋ง เกิดเป็นไทยถึงกล่าวไปรึกลัวเกรง ฟ้าถล่มต้ำเผง...ดั่งปอมเปอี เมื่อสองแผ่นดินนั้นเลื่อนทับ แผ่นดินหนึ่งซ้อนหมับลงใต้นี่ เกิดผสมลาวาร้อนดุจโลกีย์ ระเบิดเปรี้ยงโปรยเถ้าหมอกทับที่ถมทั้งเมือง ครืนน ๆๆๆ ตูมมๆๆ ข้าเข้าใจในสิ่งแม่นางสื่อ เพราะชอบมั่วข้าจึงบื้อมิรู้เรื่อง ขอขอบใจวิชาพารุ่งเรือง มาประเทืองปัญาให้เริงใจ ... หัวข้อ: Re: ปล่อยไหลไป เหมือนดึงด้ายไม่เห็นแกน เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 10 พฤษภาคม 2014, 12:25:PM (http://image.ohozaa.com/i/3ad/1VRyz.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/l0Ur) จะของแข็ง หรือของเหลว... จะคนเลว..คนทราม ยากห้ามได้ เพราะมนุษย์ สุดเดา และเข้าใจ บางฤทัย ดำมืด อาจยืดยาว ซ่อนคารมและคมหอก... กลิ้งกลับกลอก หลอกลวง บางช่วงข่าว เห็นมามาก ต่อมาก ฝากเรื่องราว คดเคี้ยวราว เถาวัลย์ พันเกี่ยวมา บ้างรู้หน้า ไม่รู้ใจ ทำไรอยู่ จ้องตามดู สู้ทน ดิ้นรนหา ทรัพย์สมบัติ จัดเอา ที่เข้าตา ไม่นำพา ของใคร ได้เป็นดี เมื่อสิ้นสม ผลบุญ พ่อคุณเอ๋ย น้ำที่เคย เต็มล้น ทนไหลปรี่ จากที่สูง ลงต่ำ ช้ำชีวี ตอผุดที เป็นร้อย น้อยเมื่อไร พันทอง ๑๐/๕/๕๗ (http://image.ohozaa.com/i/3ad/1VRyz.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/l0Ur) |