ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

กลางทะเล สายหมอก หยอกเย้าพี่
หุบเขาทุ่ง ดอยนี้ เคยมีเจ้า
เพียงสายลม พัดโหม ถ่มเบาเบา
ทำให้คิด หวนเฝ้า วันเก่าคืน

หยิบกิ่งไม้ สุมไฟ ไกลชายป่า
เที่ยวเสาะหา ดวงใจให้สุดฝืน
พี่ระทม บนขอน นอนกล่ำกลืน
น้ำตาขื่น ไหลเอ่อ เพ้อพร่ำครวญ

เจ้าละหม้าย ส่ายข้าว ตาแลจ้อง
อิงไอน้อง อุ่นรัก กลับกำศรวน
ข้างกองฟาง ไร้เงา เจ้าเรรวน
ทิ้งบ้านสวน ลาทุ่ง สู่กรุงไกล