พิมพ์หน้านี้ - กวีกานท์แห่งหัวใจ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนเปล่า => ข้อความที่เริ่มโดย: suwicha ที่ 18 เมษายน 2014, 12:42:AM



หัวข้อ: กวีกานท์แห่งหัวใจ
เริ่มหัวข้อโดย: suwicha ที่ 18 เมษายน 2014, 12:42:AM
ถ้าเสียงเวลากระซิบกับใจ..ซ้ำซ้ำ
ในคืนค่ำของความคิดถึง
เข็มนาฬิกาหมุนย้อน...สู่ห้วงคำนึง
ตอกตรึง..เธอไว้ในเอื้อมหัตถ์..รัตติกาล

ความฝันของเธอจะเป็นอย่างไรเล่า???
ในขณะความเศร้าของฉันมีรสหวาน
เพียงเธอฟังเสียง...ของวันวาน
กวีกานท์แห่งหัวใจ...จะไหลริน


หัวข้อ: Re: กวีกานท์แห่งหัวใจ
เริ่มหัวข้อโดย: D ที่ 18 เมษายน 2014, 09:15:AM
(http://br.oocities.com/abertura413/g29.gif)
(https://encrypted-tbn3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQwbUUw3BoOpV0d4rDlb4goZmLkPY19VJU_1ASHIfpbge9_aamE%20:058:)


คืน วัน ที่ ผัน ผ่าน
ทุกทิวาราตรีกาลบนลานศิลป์
เฝ้าเรียงร้อยถ้อยถักจากดวงจินต์
ด้วยถวิลวาดหวังส่งผ่านยัง อีก ฝั่ง ไกล

ยาม เธอ เผลอ มา อ่าน
แม้ถ้อยกานท์มิหวามไหว
โปรดจงรู้ออกจากใจ
คอยมอบให้ แม้รู้ว่า เธอ ไม่ เคย ใย ดี

"ดิน"

(http://www.qzub.com/cartoon_016.gif)


หัวข้อ: Re: กวีกานท์แห่งหัวใจ
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 18 เมษายน 2014, 08:50:PM
(http://image.ohozaa.com/i/a7a/ZGF7f.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/ry02)
ถ้าเสียงของ เวลา มากระซิบ
หัวใจดิบ วิบหวาม งามเสียสิ้น
ร้อยรสหวาน ซ่านซึ้ง ตรึงดวงจินต์
ร้อยกวิน ยินดีด้วย ช่วยผ่อนคลาย

ที่รู้ว่า มีเธอ เพ้อครวญคร่ำ
แม้วันวาน หวานล้ำ อาจช้ำหาย
หยิบเรียงร้อย ถ้อยถัก สลักลาย
ผูกเป็นสาย ใยเยื่อ เผื่อแผ่มา

ฤดีแด แค่เฉา ที่เขาหน่าย
ต้องกลับกลาย คืนชีพ รีบคว้าหา
ดั่งน้ำทิพย์ หยิบยื่น ตื่นทันตา
ดวงยี่หวา มาทัก สลักทรวง

เข็มนาฬิกา คลาไคล ไม่หมุนย้อน
เพียงได้อ้อน เช้าเย็น บอกเป็นห่วง
ยามตกดึก นึกได้ ไม่หลอกลวง
แม้เวลา เลยล่วง ห่วงอาวรณ์

ขอแค่นี้ ที่รัก ยอมภักดิ์พร้อม
จักถนอม ดวงใจ ไม่ถ่ายถอน
จะรักมั่น มุ่งหมาย มิคลายคลอน
ส่งกานท์กลอน อ้อนผ่าน ม่านราตรี

ถ้าเสียงของ เวลา มากระซิบ
ฉันจะหยิบ ยื่นมาน กานท์สดศรี
ไว้ซบอก อิงแอบ อยู่แบบนี้
แนบฤดี เลอเลิศ เพริศพริ้งพราย
พันทอง
๑๘/๔/๕๗
(http://image.ohozaa.com/i/a7a/ZGF7f.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/ry02)