พิมพ์หน้านี้ - กาลครั้งหนึ่งในฝัน

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนคิดถึง => ข้อความที่เริ่มโดย: ปลาวาฬ ที่ 09 เมษายน 2014, 02:38:PM



หัวข้อ: กาลครั้งหนึ่งในฝัน
เริ่มหัวข้อโดย: ปลาวาฬ ที่ 09 เมษายน 2014, 02:38:PM
กาลครั้งหนึ่งในฝัน

(http://fc03.deviantart.net/fs71/f/2012/087/3/0/hopeful__always_by_sweetxxxgirlxxxjo-d4u7nxw.jpg)

หลับตาดู สู่ภวังค์ กำลังหมาย
พบเจ้าชาย กายงาม วิรามโฉม
แสนเพลี้ยงพล้ำ ปล้ำปลุก น่ารุกโลม
เสียงประโคม เพลงรัก ประจักษ์จันทร์

สุดเลิศเลอ เพอร์เฟกต์ ดั่งเสกรูป
ปากน่าจูบ จมูกโด่ง โค้งเป็นสัน
บริสุทธิ์ ผุดพริ้ว ผ่องผิวพรรณ
เทพรังสรรค์ สร้างสาน ประทานมา

เขาแย้มยิ้ม อิ่มใจ ใสเริงรื่น
หน้าสดชื่น พื้นเพ เสน่หา
ตระกูลดี มีฐาน ตระการตา
ปรารถนา มาครอง เจ้าของใจ

แล้วย่างก้าว เข้ามา ตรงหาฉัน
จากใบหน้า จาบัลย์ พลันสดใส
กลิ่นน้ำหอม ออมกรุ่น จากอุ่นไอ
พาฉันเขิน เพลินใจ ถึงในทรวง

เขาสวมกอด พลอดรัก สลักแน่
รู้รักนี้ แน่แท้ แลห่วงหวง
ดูเต็มอิ่ม ปริ่มซึ้ง ถึงแดดวง
รักทั้งปวง มิลวงหลอก ออกจากจินต์

ได้จ้องมอง สองนัยน์ ที่ใบหน้า
เหมือนสัญญา ครานี้ ไม่มีสิ้น
ขอความหวัง กำลัง อย่าพังภินท์
อย่าพลัดพราก จากบิน ถวิลไกล

จวนเพลา เพรางาย จันทร์พรายพรั่ง
อ่อนกำลัง ดั่งหญ้า โรยราไหน
สู่ความจริง ชีวา ต้องลาไป
อรุณสวัสดิ์ อโณทัย วันใหม่งาม


- ปลาวาฬ -


add complete
by Klonthaiclub fb


หัวข้อ: Re: กาลครั้งหนึ่งในฝัน
เริ่มหัวข้อโดย: พ.พิมพา ที่ 09 เมษายน 2014, 04:55:PM
เป็นเจ้าชายในฝันนั้นได้ไหม
ขอซุกทรวงละไมอุ่นไอหวาม
ในนิทราดาราจันทร์อันงดงาม
ล่องลอยตามใจดลจนพ้นคืน

จะชี้ชวนภิรมย์ชมปราสาท
กลางอากาศดาวตกแสนดกดื่น
ฟังเพลงพิณกินนรฟ้อนกลมกลืน
ระเริงรื่นอัปสรร่อนร่ายรำ

เป็นเจ้าชายเทพบุตรสุดที่รัก
จะไม่หักอกหายให้ร้องร่ำ
วิมานทองครองรักประจักษ์จำ
หลงน้ำคำเจ้าแล้วแก้วตาเอย

วาริน
๙,๔,๕๗




หัวข้อ: Re: กาลครั้งหนึ่งในฝัน
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 09 เมษายน 2014, 07:10:PM
(http://image.ohozaa.com/i/gde/6LdHST.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wAXnaXzaQSk4tnC8)
อโณทัย ไขขับ จับขอบฟ้า
รุ่งอุษา สาดแสง ดั่งแสร้งเอ่ย
ระยิบยับ วับวาม งามจังเลย
ลมรำเพย เผยผ่าน ม่านไทรย้อย

พลิ้ววายุ ลุล่วง ช่วงเช้าตรู่
เฝ้ามองดู หมู่เมฆ เสกแต่งถ้อย
ดั่งปุยนุ่น ขุ่นขาว วาววับลอย
งามไม่น้อย คล้อยไป ในนภา

จินตนา พาเพลิน เกินหยุดยั้ง
จวนกระทั้ง แสงส่อง ปล่องเวหา
กลุ่มก้อนกลับ สลาย หายทันตา
ม่านสีฟ้า พาดขึง ตะลึงแล

เห็นโค้งคุ้ง วุ้งเวิ้ง ระเริงไหว
ระริกไกว แกว่งกวัด รัดรอยแข
สะเทิ้นทรวง ช่วงสาย หมายดวงแด
จึงชะแง้ แก้เก้อ เพ้อรำพัน

อโณทัย ไกลโพ้น หล่นหลังเขา
ความเงียบเหงา ปกคลุม รุมอกฉัน
ราตรีเยือน อีกหน ทนกัดฟัน
อยู่ทุกวัน ทุกวี่ ทั้งปีเดือน
พันทอง
๙/๔/๕๗
(http://image.ohozaa.com/i/gde/6LdHST.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/wAXnaXzaQSk4tnC8)