|
หัวข้อ: ค ว า ม ผู ก พั น เริ่มหัวข้อโดย: meang007 ที่ 01 เมษายน 2014, 02:59:PM สายใยที่เกี่ยวเธอกับเขาเอาไว้
คงเป็นเชือกเส้นใหญ่ที่ใครๆเรียกมันว่าความผูกพัน และยังคงรัดรึงคืนและวัน เวลาเก่าๆที่เคยมีกัน~เวลาแบบนั้นที่ฉันไม่เคยมีกับเธอ มันจึงไม่เคยเลือนหาย ฉันเห็นได้จากสายตาเธอ~ยามไผลเผลอ บางทีเหม่อลอย แม้ยามเราพบเจอ ไม่เป็นไร ฉันบอกตัวเองเสมอ เ ว ล า เป็นสิ่งที่เธอต้องการ แต่ดูแล้วมันคงไม่ใช่เรื่องง่าย เวลามากมาย~ไม่อาจทำลายความผูกพันที่ยาวนาน บางทีความรู้สึกที่มีกับฉัน~เธออาจแค่ ส ง ส า ร และก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลา~กี่วัน กี่ปี กี่ฤดูกาล ถึงจะลบเลือนเรื่องราวในวันวาน ร่องรอยที่ทำฉันร้าวราน ร่องรอยที่ใครเรียกขานมันว่า ค ว า ม ผู ก พั น -- เมี่ยง เมี่ยง -- add complete by klonthaiclub fb หัวข้อ: Re: ค ว า ม ผู ก พั น เริ่มหัวข้อโดย: ชลนา ทิชากร ที่ 01 เมษายน 2014, 06:38:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_030.gif) (http://www.klonthaiclub.com) ยามเธอเหงา เศร้าจิต คิดถึงใคร เจ็บปวดใจ ยิ่งนัก รักโศกศัลย์ จะรู้ซึ้ง ถึงนิยาม ความผูกพัน คิดถึงกัน มันท้อ ทรมาน แล้วสักวัน เธอเหงา จะเข้าใจ เขาเปลี่ยนไป เจอหน้า คราเดินผ่าน ให้ปวดใจ ยิ่งนัก รักแหลกลาญ แทบวานปราณ ตงหน้า คราพบกัน สายใยเกี่ยว เธอเขา พันเอาไว้ เหมือนเชือกใหญ่ คล้องใจ เธอไว้มั่น ยังคงรัด มัดชื่น ทุกคืนวัน ใยเหล่านั้น ไม่เกี่ยวพัน ฉันกับเธอ ชลนา ทิชากร (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_028.gif) (http://www.klonthaiclub.com) http://www.youtube.com/watch?v=11MA0lVtiec |