หัวข้อ: อ่านแล้วใครไม่ร้องไห้ก็ให้มันรู้ไป เริ่มหัวข้อโดย: สารพัด*เพี้ยน ที่ 08 ตุลาคม 2007, 11:00:PM มีครอบครัวหนึ่งอยู่กันมาอย่างรักใคร่กันเป็นที่สุดซ ึ่งเพื่อนบ้านต่างอิจฉากับความรักใคร่กันของครอบครัว นี้
ครอบครัวนี้มีด้วยกัน 4 คน มีแม่ และลูก ๆ อีก 3 คน วันหนึ่ง แม่ ก็เกิดเป็นโรคร้ายแรงขึ้นมานั่นก็คือ เป็นโรคหัวใจร้ายแรง จำเป็นต้องผ่าดัดเปลี่ยนหัวใจโดยด่วน ลูกชายทั้ง 3 รักแม่มาก และรู้ว่าตนเองนั้นต้องทำอะไรซักอย่างให้กับแม่บังเก ิดเกล้าของเขา คนโตเป็นนักธุรกิจพันล้านมีธุรกิจใหญ่โต ได้รับผิดชอบในเรื่องของค่าใช้จ่ายในทุก ๆ ด้าน โดนยอมสละเวลาในการเซ็นสัญญาเพื่อมาคอยเฝ้าไข้คุณแม่ คนรองเป็นนายแพทย์ชั้นนำของโลก รับผิดชอบในการรักษาคุณแม่ และทำการเรียกประชุมสมาคมแพทย์ทั่วโลกเพื่อหาวิธีรัก ษาคุณ แม่ของเขา คนเล็กนั้น ยังไม่มีงานทำ เนื่องจากตนนั้นมิได้มีความเฉลียวฉลาดเหมือนกับพวกพี ่ ๆ เขา และก็สำนึกตัวอยู่ตลอดว่าตนเองนั้นคงไม่มีกำลังพอที่ จะช่วยแม่ที่เขา เทิดทูนได้อย่างที่พี่ ๆ ทั้ง 2 ทำได้ แต่เขารู้ว่าตนเองต้องทำอะไรซักอย่างเพื่อแม่ของเขา ......................................................... หนึ่งอาทิตย์ต่อมา การผ่าตัดหัวใจเป็นไปได้ด้วยดี และคุณแม่ก็ฟื้นขึ้นมาหลังจากหลับไปนานถึง 4 วันทีเดียว คุณแม่ได้พบหน้าลูก ทั้งสองคน คือคนโตและคนรอง แต่กลับไม่ได้พบหน้าลูกคนเล็ก คุณแม่จึงถามลูก ๆ ทั้งสองว่า "น้องไปไหน" แต่คนโตกลับบ่ายเบี่ยงไปว่าคุณแม่พึ่งฟื้น ให้ทานอาหารก่อน แล้วเขาก็ออกไปนำอาหารมาให้คุณแม่ คุณแม่ถามคนรอง แต่คนรองก็บอกกับคุณแม่ว่า ผมต้องไปนำยามาให้แม่ทานหลังอาหาร และก็จากไป คุณแม่สงสัย เพราะอาการ ของลูกทั้งสองนั้นไม่ธรรมดาเลย เมื่อทุกคนอยู่พร้อมกันคุณแม่จึงถามขึ้นมาอีกครั้ง "น้องอยู่ไหน" ทั้งสองอ้ำอึ้ง และไม่มีใครที่อยากจะตอบคำถามแม่ของเขาเลย คุณแม่ย้ำ "บอกมานะ น้องอยู่ที่ไหนกัน" คนโตตอบคุณแม่ด้วยน้ำตาคลอเบ้า "น้องอยู่ในหัวใจคุณแม่ครับ" คุณแม่จังุงงงกับคำตอบของลูกชายคนโตมาก ;จึงหันหน้าไปถามคนรองซึ่งกำลังร้องไห้อยู่เหมือนกัน "หมายความว่าไงลูก" คนรองตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ดวงตาเอ่อล้นด้วยหยดน้ำที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดหย่ อน "พวกเราสามคน พอรู้เรื่องว่าแม่ไม่สบาย ก็กระวนกระวายใจเป็นอย่างยิ่ง ผมและพี่ ได้ทำในสิ่งที่ตนเองทำได้และควรกระทำแล้ว และน้องก็ได้ทำสิ่งที่พวกผมไม่มีความกล้าพอที่จะทำได ้ให้กับแม่......" "แม่ไม่เข้าใจ ลูก" "วันนั้นเป็นเวรของน้องที่จะมาเฝ้าไข้แม่ โดยที่พวกผมจะมาเปลี่ยนเวรกันในตอนเช้า 6 โมง เมื่อผมเข้ามาถึง กลับไม่เห็นน้องอยู่ในห้องของแม่ แต่มีโน๊ตเขียนไว้ตรงเตียงแม่ว่า ?พี่รอง ผมอยู่ในห้องน้ำ และไม่ต้องตกใจสิ่งใดทั้งสิ้น? ผมก็เดินไปที่ห้องน้ำ ปรากฏว่า น้องได้ทำการฆ่าตัวตายโดนใช้มีดที่นำมปลอกผลไม้ กรีดที่ข้อมือตัวเองในอ่างน้ำ โดนให้เลือดไหล ช้า ๆ เพื่อที่หัวใจจะยัง สามารถทำงานและยังจะสามารถนำมาช่วยแม่ได้ น้องเขียนจดหมายไว้ในห้องน้ำว่า ?นำหัวใจผมไปช่วยแม่ ผมรักแม่ แต่ผมทำได้แค่นี้? น้องเสียแล้วเพราะเลือดไหลมากเกินไป และผมก็ได้นำหัวใจของน้องมา ช่วยแม่ครับ" "ไม่จริงใช่ไหมลูก น้องออกไปหางานทำเท่านั้นใช่ไหม อย่ามาหลอกแม่เลย" ลูกคนโตปลอบโยนคุณแม่ที่ทำท่าปฏิเสธทั้งน้ำตาว่า "แม่ครับ พวกผมสองคน ให้แม่ยังไม่ได้ครึ่งของน้องเลยครับ เราสามคนรักแม่มาก และผมก็เข้าใจน้องดีครับ แม่ทำใจนะครับ" "พวกเรา จะยังคงอยู่ด้วยกัน 4 คนเหมือนเดิม ไม่มีวันใดที่พวกเราจะแยกจากกันหรอกครับ..." แม่สะอื้น แต่เริ่มทำใจได้แล้ว "แม่รักลูก รักลูกทุกคน และลูกทุกคน จะอยู่กับแม่เสมอ และตลอดไป" ทั้ง 3 คน ร้องไห้ และพร่ำเรียกหาน้องคนเล็ก แม้เขาจะไม่มีโอกาสได้ยินเสียงของแม่และพี่ชายทั้งสอ งคนอีกครั้งก็ตาม ***ไว้อาลัยให้แม่ 1 นาที หัวข้อ: Re: อ่านแล้วใครไม่ร้องไห้ก็ให้มันรู้ไป เริ่มหัวข้อโดย: วันใหม่ที่เหมือนเก่า ที่ 09 ตุลาคม 2007, 12:00:AM ไม่ร้องให้...แต่น้ำตาตกใน...ทำไงดี...
หัวข้อ: Re: อ่านแล้วใครไม่ร้องไห้ก็ให้มันรู้ไป เริ่มหัวข้อโดย: สารพัด*เพี้ยน ที่ 09 ตุลาคม 2007, 12:13:AM กวนทีนเพ่ทิศ
- -* หัวข้อ: Re: อ่านแล้วใครไม่ร้องไห้ก็ให้มันรู้ไป เริ่มหัวข้อโดย: bird รักทุกคน แต่ไม่กล้าบอก ที่ 14 ธันวาคม 2007, 04:40:PM น่าเศร้าจัง
emo_62 emo_62 emo_62 emo_62 หัวข้อ: Re: อ่านแล้วใครไม่ร้องไห้ก็ให้มันรู้ไป เริ่มหัวข้อโดย: พลอยชมพู ที่ 14 พฤษภาคม 2008, 07:46:PM ขี้เกียจอ่าน
หัวข้อ: Re: อ่านแล้วใครไม่ร้องไห้ก็ให้มันรู้ไป เริ่มหัวข้อโดย: ฟางหิมะ ที่ 16 พฤษภาคม 2008, 07:55:PM อ่านแล้วเหมือนความเหงาเข้าคุมเลยอะ emo_33 emo_33
|