ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

สถิติเด็กไทยอ่านหนังสือไม่ถึงเก้าบรรทัดน่าใจหาย ..ตั้งใจว่าผมคนหนึ่งละ ที่จะพยายามเพิ่มจำนวนเฉลี่ยบรรทัดขึ้นบ้าง
เมื่อตอนเด็กๆ วันที่ผมอยู่บ้านคนเดียว ผมไม่เคยได้เล่นเกมส์แบบที่เด็กคนอื่นๆเล่นตอนปิดเทอม อาจเพราะป๊ากับม๊าผมไม่มีตังค์ซื้อเครื่องเกมเพล์มาให้ลองโดนเหมือนบ้านอื่นๆเขา ก็ประหยัดซื้อเอาแต่หนังสือเก่าๆมากองไว้ท่วมห้องผม บางทีก็อ่านให้ผมฟัง ว่างๆผมก็เลยจำเป็นต้องอ่านหนังสือพวกนั้นตั้งแต่เริ่มอ่านได้ กลายเป็นนิสัยชอบอักษรไป..
..เวลาอ่านหนังสือ ผมต้องตัดเอาอคติส่วนตัวออกไป และยอมรับบริบทของหนังสือเล่มที่อ่าน เอามโนธรรมที่ไม่เหมือนกับของเรา เอาธรรมชาติที่ไม่ใช่ของประเทศไทยเข้ามาในหัว..
..หนังสือผ่านสายตาผมถึงวันนี้ก็หลายพันเล่ม หล่อหลอมความคิดทัศนคติของผม ....พ่อแม่คงซื้อหนังสือมาเพราะอย่างนี้เอง....
มีบางคนว่าผมไม่เอาไหน ด้วยสายตาเป็นกลาง คิดดูก็อาจจริงอยู่บ้าง แต่อักษรตกผลึกในหัวผมทั้งทัศนะประสบการณ์ วรรณกรรม ทฤษฎีความรู้ กวี ปรัชญา พวกนี้คนเขียนเขาสั่งสมมาทั้งชีวิตเพื่อให้ผมเรียนรู้ภายในไม่กี่ชั่วโมง ..ที่ว่าผมไม่เอาไหนก็จริง แต่ก็มั่นใจได้เหมือนกันว่าหัวผมก็ใช่จะไม่มีอะไร ..ที่ผมไม่ได้เรียนจริงจังนักก็อย่าเพิ่งตีเอาว่าผมเขลา ....
หนังสือที่ผมอ่านพัฒนาสำนวนพูดของผม เชิงกวี พัฒนาฝีมือลายเส้น
จินตนาการ และปรัชญาของผม
..
"..ยี่สิบสามปีที่ผ่านมาทำให้รู้เลยว่า ไม่มีความรู้ไหนที่ได้มาโดยทางลัด ขึ้นชื่อว่าความรู้ต้องออกแรงเก็บเกี่ยว ขึ้นชื่อว่าฝีมือต้องออกแรงฝึกฝน.."
..
ขอบคุณป๊ากับม๊า ที่ทำให้ผมลิ้มรสอักษร และรู้ว่าฤทธิ์รสอักษรมันทรงอำนาจเหลือเกิน
..
วันนี้ผมขอยืนยัน ..เด็กไทยที่อ่านอักษรผมทุกตัวถึงบรรทัดนี้ คุณอ่านเกินเก้าบรรทัดแล้วละ....

..เทโพ..เปนกำลังใจให้คนไทยรักการอ่านครับ..พระเจ้าอวยพร....