|
หัวข้อ: รวงข้าวสอนคน เริ่มหัวข้อโดย: raindeer5808 ที่ 07 มีนาคม 2014, 10:18:AM * รวงข้าวเหลือง เรืองรอง ทองสง่า
ไกลสุดตา ท้องนา พาสดใส ชูช่อย้อย คอยชาวนา มาเกี่ยวไป ลู่พริ้วไหว โบกสะบัด ลมพัดมา *ข้าวรวงรีบ ชูช่อ ล้อเล่นลม หวังชื่นชม แค่เพียง เคียงขอบฟ้า ลืมสำนึก ว่าไซร้ ไร้ราคา หลงคิดว่า ตัวนั้น ตะวันรอน *เปรียบดังคน อวดรู้ อยู่เสมอ เมื่อพบเจอ อวดเก่ง คอยเพ่งสอน หยิ่งทะนง คงคิด ปกปิดซ่อน เพื่อตัดทอน จิตใจ ไร้คนมอง *ข้าวรวงเต็ม โน้มยอด ทอดลงมา เปรียบดั่งว่า อ่อนน้อมไว้ ให้ทั้งผอง มีประโยชน์ คุณค่า น่าจับจอง ให้ตริตรอง คนหมายปอง เพราะมองเป็น * เปรียบดังคน รู้มาก หากอ่อนน้อม บางคนยอม ถ่อมตน ให้คนเห็น รู้มากน้อย ต้องคอยอวด ใช่ประเด็น ใครไม่เห็น ตัวเราเห็น เป็นเรื่องดี RAINDEER หัวข้อ: Re: รวงข้าวสอนคน เริ่มหัวข้อโดย: เทโพ ที่ 07 มีนาคม 2014, 11:09:AM ....แด่ ชาวนา.... อุเทน.. เปิดฟ้า จนปร่าแปร่ง ตะวัน เกรี้ยวแกร่ง สาดแสงฉาย จากฟ้า โดนสาลี กี่ระบาย ส่องสยาย ระยับ ซับดิน ชั่วแมงปอ ทอปีก ระริกไหว อินทรีใหญ่ ไล่นก ขึ้นผกผิน ฟ้าสะอาด หมาดหยด เคยรดริน อุ่นดิน อวลอาย ทั้งรายทาง ........ เป็นโค้งรุ้ง คุ้งลอย ลอดปอยหมอก เริงดอก แรงแดด แสดฟ้าสาง รอเกี่ยว เรียวกรอบ รอบกองฟาง ยุ้งร้าง ฉางไร้ ..สาลี ....เทโพ.... หัวข้อ: Re: รวงข้าวสอนคน เริ่มหัวข้อโดย: ป้าโย ที่ 07 มีนาคม 2014, 12:14:PM สัพพัญญู รู้แจ้ง แกล้งปัจเจก ดังพิเภก หลบลี้ปลีก หลีกสิงขร ฟังให้มาก ปากเงียบนิ่ง มิ่งบวร ฟังจุดอ่อน สารพัด ของศัตรู ยิ่งประกาศ อาจพลั้งผุด หลุดความลับ ความย่อยยับ ขยายผล จนถึงหู ครั้นตามแก้ ไม่ทันการ ค้านน่าดู สัพพัญญู จึงไม่พบ ประสบใคร จงนบนอบ มอบวันทา เพียงดาบส ผู้ปรากฏ ความดีงาม ตามสมัย ความอ่อนน้อม ถ่อมสนิท ในจิตใจ จงมอบให้ ผู้สูงชั้น อัญชลี กตัญญู เป็นสิ่งดี ในที่สุด ปัญญาวุฒิ แกล้วไกล ในวิถี ตอบแทนคุณ หนุนคณะ กตเวที ทั่วโลกีย์ สรรเสริญ เจริญธรรม หากพบกัน อย่าวันทา เพียงหน้าไหว้ จิตเบื้องใต้ เผยความเกลียด เดียดถลำ กายผ่องผุด ดุจพรรณี วจีกรรม วัตรงามล้ำ จึงควรทำ อัญชลี เสมอต้น เสมอปลาย อย่ากลายต่ำ บุญจะค้ำ ชื่อเสนาะ เหมาะวิถี หมื่นปีผ่าน นานตราบชั่ว ทั่วโลกีย์ คุณความดี ประณตน้อม พร้อมวันทา |