|
หัวข้อ: บทกวีสร้อยแสงแดง เริ่มหัวข้อโดย: sitang ที่ 06 มีนาคม 2014, 01:37:PM ๐สร้อยแสงแดงพระพราย ขนเขียวลายลาลับ........... ไปกะกาลผ่านคืนเดือนดับ สิ้นระยับอัประมาณอาลัย ๐ฝากฝังครั้งขานขันแต่รุ่ง ทั่วทุ่งทั่วชาติทั่วสมัย ต่อปากฝากวจีถึงใคร ระลึกได้แค่อกใจระอา ๐จนสิ้นสางปางนั้นบัดนี้ หาชีวีไก่แก้วไป่หา ฤๅใช่แหวนแก้วใดเงินตรา แท้เลือดตาที่ฝากไว้จำนอง ๐จำนำคำตอกย้ำคร่ำครวญ โหยหวนสุดถ้อยคำสยดสยอง ราวกะเล่นเช่นฉากบทลบอง ข้าจักปองสดุดีกวีใด ๐เพียงหยิบมือพอคำกลืนไก่ หาใช่คำกลืนใครคนไหน สร้อยเอยสร้อยแสงแดงสิ้นใจ สิ้นตักษัยในท้องใครอนิจจา ๐หรือจักย้ายร้ายแล้งจาบัลย์ รับประกันแค่ประทวนรัญจวนหา ไปอยู่ในค่ายเบญจดารา ให้โอชาเอมโอฐษ์ทั่วกัน ๐ปรุงประทิ่นกลิ่นรสราคา ถามฟากฟ้าฤๅระอาสรวงสวรรค์ วารนี้กี่นาทีเท่าใดกัน ไก่จักขันปลุกว่าอย่ารอคอย ๐สร้อยแสงแดงพระพราย ขนเขียวลาย....เจ้าหลุดผล็อย ข้าวจักกลืนจักฝืนใจทยอย หลงรอคอยจนปู่เจ้าเศร้าระทม |