|
หัวข้อ: คำกวีนี้สูงส่ง เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 27 กุมภาพันธ์ 2014, 02:31:PM ๐๐ คำกวีนี้สูงส่ง ๐๐
แสนสงสารอักษรบทกลอนสวย ตกต่ำด้วยประจักษ์สิ้นศักดิ์ศรี จากปากกาอาศัยใช้กวี เป็นเวทีวาจาด่าทอกัน ด้วยถ้อยคำต่ำช้าน่ารังเกียจ เหมือนหยามเหยียดอักษราภาษาสวรรค์ หากซื้งซาบกาพย์กลอนวอนจำนรรจ์ โปรดเทิดบรรณกวีนี้บูชา สิ่งสูงนักศักดิ์สิทธิ์บูชิตแล้ว ประดุจแก้วมณีอันมีค่า ตามรอยนักกวีเก่าเบาราณมา ไร้กลอนด่าให้เห็นเป็นพยาน สรรค์คำที่บริสุทธิ์ผุดผ่องด้วย ภาษาสวยสูงเด่นเป็นแก่นสาร เทิดทูนพจน์บทกวีที่ตระการ อย่าพล่าผลาญด้วยคำที่ต่ำทราม จะระบายอารมณ์์ผสมแค้น ร้อยแก้วแทนเถิดนะจะไม่ห้าม ขออย่านำคำกวีที่งดงาม ใช้เหยียดหยามอย่างสถุลสิ้นสุนทรีย์ ดาว อาชาไนย แห่งเสี้ยวอารมณ์กลอน หัวข้อ: Re: คำกวีนี้สูงส่ง เริ่มหัวข้อโดย: ป้าโย ที่ 27 กุมภาพันธ์ 2014, 07:37:PM เนื้อนาบุญ หนุนโลกัย อันไพศาล มิอาจต้าน คำมดเท็จ เสร็จวิถี คำขานถ้อย ร้อยอักษร ตอนกวี ถึงสูงที่ แต่ต่ำค่า ถ้าโสมม อักขระ จะเงางอน สะท้อนจิต ปูมชีวิต ผ่านกวี สีผสม คำผรุส ดุจคันฉ่อง ที่ส่องชม กาลงตม คนย่อมหนี ตามที่มา มีความนัย เลศเล่น ซ่อนเร้นอยู่ เป็นตราชู ชั่งคุณงาม ตามยะถา ผู้ดีไพร่ ใครต่ำสูง นกยูงกา เชิงภาษา ย่อมต่างชั้น บรรณภูมิ |