|
หัวข้อ: ดับไฟกล้าสิ้นเชื้อไม่เหลือแวว เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 15 มกราคม 2014, 06:05:PM ดับไฟกล้าสิ้นเชื้อไม่เหลือแวว
หยุดเดินทางท้าทายสู่ปลายฝัน ทุกอย่างมันสายเกินประเมินผล ประสบการณ์ผ่านมาน้ำตาปน เมื่อสุขล้นยิ้มหัวเพียงชั่วคราว จะไม่หวนทางเดิมเคยเสริมส่ง พาลุ่มหลงล้มเจ็บทุกข์เหน็บหนาว ดอกไม้ใดใครวางให้พร่างพราว จำต้องก้าวผ่านเลยอย่างเฉยชา ขอเงียบงันหดหู่ความรู้สึก ไปตามรากหยั่งลึกดั่งพฤกษา เลือนอดีตกรีดช้ำเปื้อนน้ำตา ดับไฟกล้าสิ้นเชื้อไม่เหลือแวว!ฯ อริญชย์ ๑๕/๑/๒๕๕๗ emo_107 หัวข้อ: Re: ดับไฟกล้าสิ้นเชื้อไม่เหลือแวว เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 15 มกราคม 2014, 07:11:PM หากยอมแพ้ทั้งยังไม่ตั้งต้น ก็หมองหม่นหมดสิ้นนั่งกินแห้ว ที่ปลายฟ้ามีดาวที่พราวแพรว จงแน่แน่วไคว่คว้าเอามาครอง จะยืนอยู่อย่าไรถ้าไม่สู้ เดี๋ยวศัตรูมันจะยิ้มผยอง จงจุดไฟให้ประเทืองแสงเรืองรอง ใช้มันส่องแสงกล้าเพื่อคว้าชัย --ณัชชา-- emo_25 หัวข้อ: Re: ดับไฟกล้าสิ้นเชื้อไม่เหลือแวว เริ่มหัวข้อโดย: ...สียะตรา.. ที่ 15 มกราคม 2014, 08:42:PM ......หลายครั้ง...เคยคิดเช่นกันว่า..มันสาย ...หากทุกครั้ง.....ประกายงามแผ่กระแสร์อันแน่แน่ว ...ส่องเส้นทางสว่างเย็น......ให้เห็นแนว ...อันวาวแวว.....เกิดมุ่งมั่น...ด้วยปัญญา |