พิมพ์หน้านี้ - เขียน..กินนรรำ

(https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQZZj3I79XnWSrJeN5ggqAHBzrMCXS9zYVSwdgTnV4e-jFh-JYc)

ร่ายพจน์รำพัน

(http://3.bp.blogspot.com/-UB7pqaxzkNs/TxEAwq8NUVI/AAAAAAAAXNA/weFc00Acals/s320/4870dffbd3a15.gif)

๏ ระหว่างวรรคฉลักลายระบายบท
ประกอบกลนิพนธ์พจน์ประณตหนอ
พิศุทธิ์ศิลป์กวินหวานสะคราญคลอ
ประพันธ์เพลงเชลงล้อ..พะนอใน

๏ ประกิจกานท์สราญรินถวิลว่า
เจริญรัตน์พิพัฒน์พาอุษาใส
วิพุธเพียงเจรียงราวสกาวไกล
สะพร่างเพริศกระเจิดใจ..ไสววัน

๏ ลิขิตคมผสมสีวลีหลาย
เสบียงบุญละมุนหมายประกายกลั่น
พิลาสลองประคองคำระบำบรรณ
ประสานส่งผจงจันทร์..สุพรรณพิศ

๏ ละไมมองสนองเนตรวิเศษสวย
ประภาสเพชรสะเก็จกรวยกระบวยบิด
สว่างแวมแอร่มรับกระชับชิด
สลอนลักษมณ์ประจักษ์จิต..พินิจนาน

๏ สะบัดบอกกระฉอกฉายกระจายจัด
อรุณรินประทินทัศน์สวัสดิ์หวาน
วิจิตรจับสดับดลกมลมาน
ประภาพพาวิชาชาญ..สนานนี้

๏ พิศาลศาสตร์ประกาศเกลอเสมอเหมือน
ระฆังขับระยับเยือนสะเทือนถี่
เสนอนุ่มกระชุ่มชวนประมวลมี
พนมนบประสบศรี..พจีจินต์ ๚ะ๛
คอนพูทน

(http://yamiejung14.webs.com/photos/A2/45.gif)

กลบทกินนรรำ กำหนดให้แต่ละวรรค เช่น
ระฆังขับระยับเยือนสะเทือนถี่ คำที่ ๑-๔-๗ (ระ-ระ-สะ) เป็นคำตายไม่มีตัวสะกด,
สัมผัสอักษรสามคู่คือคำที่ ๒-๓ (ฆัง-ขับ) คำที่ ๕-๖ (ยับ-เยือน) และคำที่ ๘-๙
(เทือน-ถี่) สัมผัสสระสองคู่คือคำที่ ๓-๕ (ขับ-ยับ) และคำที่ ๖-๘ (เยือน-เทือน)
นอกนั้นเหมือนกลอนสุภาพ ด้วยความขอบคุณ

(http://dl3.glitter-graphics.net/pub/439/439863vldufsl9vi.gif)

"อุษาสาง"สว่างไวไฉนนี่
อะเคื้อค่าพนานี้วิถีถิ่น
พระพายพบสงบงามอร่ามริน
ภมรมาผกากลิ่นถวิลไว้

วิหกเหินเผชิญโชคมิโศกศัลย์
เกาะกิ่งเกี่ยวและเกี้ยวกันมะดันได้
กระจอกเจ้ากระเส่าซบประจบใจ
ละมั่งมีชะนีใน ณ.ไพรพง

---สะเลเต---

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน