พิมพ์หน้านี้ - ถิ่นเก่าเกิดเลิศล้ำหมายดำรง

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

จิปาถะ => เรื่องซึ้งๆ => ข้อความที่เริ่มโดย: อริญชย์ ที่ 04 มกราคม 2014, 04:09:PM



หัวข้อ: ถิ่นเก่าเกิดเลิศล้ำหมายดำรง
เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 04 มกราคม 2014, 04:09:PM
(http://1.bp.blogspot.com/-uAxN7yrXadg/UEB8Qm_EgnI/AAAAAAAAAEY/dtd5ijsrYqg/s1600/1.jpg)
ขอขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต

   ถิ่นเก่าเกิดเลิศล้ำหมายดำรง

ท่ามกลางแดนหิมะพราวไสว
สัตว์น้อยใหญ่ยอมรับการปรับเปลี่ยน
ทนสภาพว้าวุ่นหนาวหมุนเวียน
กับบทเรียนธรรมชาติที่วาดวาง

เมื่อความเย็นกระจายอยู่รายล้อม
ต้องจำยอมปลุกใจเคลื่อนไหวร่าง
ขืนเกียจคร้านนอนซมระงมคราง
อาจตายอย่างแข็งโขดทั้งโคตรพงศ์

จึงจำเป็นต้องเพียรเฝ้าเรียนรู้
เรื่องที่อยู่อาศัยชวนใหลหลง
ถิ่นเก่าเกิดเลิศล้ำหมายดำรง
หรือจะปลงใจพรากหนีจากจร!ฯ

                       อริญชย์
                    ๔/๑/๒๕๕๗


 emo_107


หัวข้อ: Re: ถิ่นเก่าเกิดเลิศล้ำหมายดำรง
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 05 มกราคม 2014, 09:47:AM
emo_116 emo_126
ไม่ว่าคน หรือสัตว์ จัดเหมาะสม
ปรับอารมณ์ ตามไป ใคร่ครวญก่อน
ธรรมชาติ โหดร้าย หมายปั่นทอน
จะกินนอน ลุกนั่ง ต้องชั่งใจ

ถึงหน้าหนาว หนาวเหน็บ จนเจ็บจุก
หนาวขนลุก ทั้งกาย คล้ายสั่นไหว
หาหักฟืน ฟางก่อ พอผิงไฟ
น้ำค้างไย เกาะยอดหญ้า เวลาเช้า

ไม่อยากตื่น ตามอง ท้องฟ้ากว้าง
กอดหนอนข้าง กันลม ผ้าห่มเข้า
พอคลายกลุ้ม ถุงมือ ถือใส่เอา
อีกถุงเท้า ครบครัน มันอุ่นจริง
พันทอง
๔/๑/๕๗
 emo_116 emo_126