|
หัวข้อ: ...21 ธันวา... เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 21 ธันวาคม 2013, 08:34:AM (http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/87/30087/images/don01_2010/heart2.jpg) ยี่สิบเอ็ดธันวาเวียนมาถึง คนเคยซึ้งห่างหายกับสายฝน ลมหนาวเยือนเลือนรางอ้างว้างตน ความสับสนจู่โจมโถมใส่มา อะไรหรือคือรักใครจักตอบ วันก่อนชอบวันนี้ชังน่ากังขา เริ่มต้นดีมีใจทำไมลา จากวิวาห์จบลงตรงแยกทาง ยี่สิบเอ็ดธันวาคือลาขาด เราก้าวพลาดทั้งคู่ดูแตกต่าง ยังรักอยู่รู้ไหมไม่เคยจาง อยากปล่อยวางแต่หัวใจกลับไม่ยอม ย้อนอดีตกลับได้คงไม่ยั้ง คืนความหลังคงภักดิ์รักถนอม มิปล่อยเจ้าเศร้าใจให้ใดตอม และพี่พร้อมเคียงข้างมิห่างเลย ยี่สิบเอ็ดธันวามาตอกย้ำ คงไร้คำพูดบอกออกเอื้อนเอ่ย วันนี้เหงาเศร้ากว่าใครไม่อยากเปรย วันที่เคยเซ็นใบหย่าบอกลากัน ---กังวาน--- emo_126 หัวข้อ: Re: ...21 ธันวา... เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 21 ธันวาคม 2013, 10:59:AM emo_116 emo_126 เมื่อหลุดมือ ถือใบหย่า คือลาขาด ถึงก้าวพลาด อาจสาย หลายเรื่องคั่น มาครวญคราง ช่างช้า อย่ารำพัน จบจากกัน ไม่หวน ด่วนย้อนรอย เห็นมากมาย ชายอย่างพี่ มีเป็นแสน ใบหย่าแทน คำพจน์ แม้รสกร่อย จะโทษใคร ใจเพ้อ เผลอลงดอย ทุกถ้อยท้อย ถอยดิ่ง ทิ้งลงคลอง ยี่สิบเอ็ด เข็ดหรือ คือคำถาม ใครจักปราม อย่างไร ไม่สนอง เจ็บแค่นี้ ร้องลั่น มิหันมอง ฉันเจ็บสอง ร้อยเท่า เฝ้าอาดูร พันทอง ๒๓/๑๒/๕๖ emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: ...21 ธันวา... เริ่มหัวข้อโดย: martinfranck ที่ 21 ธันวาคม 2013, 07:04:PM (http://www.หนังสือรุ่น.net/wp-content/uploads/2011/08/Time.jpg) ยี่สิบเอ็ดธันวาเวียนมาถึง น้องคำนึงถึงวันก่อนที่อ่อนหวาน แม้ไม่ได้เคียงอยู่คู่วันวาน ย่อมป่วยการหากเพ้อพร่ำทุกค่ำไป หากว่าพี่ยังมีใจในความรัก น้องมิผลักไสส่งไปหนไหน แต่หากกลับคืนย้อนเวลาไป น้องเกรงว่าอะไรคงซ้ำรอย ยี่สิบเอ็ดธันวามาวันนี้ อยากให้พี่คิดถึงวันก่อนหน้าหน่อย ก่อนรักเราทั้งคู่ได้หลุดลอย ก่อนรักเราถดถอยจนหย่ากัน เราเคยร่วมความทุกข์สุขช่วงหนึ่ง ให้คำนึงถึงวันที่มิแปรผัน ว่าเคยมีช่วงที่ดีระหว่างกัน แม้วันนั้นจะพ้นผ่านนานแรมปี ยี่สิบเอ็ดธันวามาบรรจบ ถือเป็นวันครบรอบสองเรานี้ ที่เคยรักเคยผูกพันร่วมชีวี ก่อนรักนี้จะแตกแยกจากกัน พี่จ๋าพี่วันดีดีนั้นมีอยู่ วันที่เราเคียงอยู่คู่วันนั้น อยากให้นึกถึงวันที่เรามีกัน จะตอกย้ำความผูกพันของสองเรา By Martin Franck หัวข้อ: Re: ...21 ธันวา... เริ่มหัวข้อโดย: D ที่ 22 ธันวาคม 2013, 06:16:AM (http://www.qzub.com/cartoon_016.gif) ยี่สิบเอ็ด ธันวาเวียนมาครบ จะให้ทบต้นไหมไม่จ่ายเก่า ทำห่างหายไม่เห็นเร้นแม้เงา ต้นก็เปล่าดอกก็ปล่อย หนอยทำลืม ครามากู้ดูท่าว่ามั่นเหมาะ พูดปะเหลาะ เพราะพริ้งหญิงแสนปลื้ม ถึงกำหนดแล้วหนอที่ขอยืม มัวนั่งดื่มแต่เหล้าเมายันเต "ดิน" (http://www.qzub.com/cartoon_016.gif) หัวข้อ: Re: ...21 ธันวา... เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 22 ธันวาคม 2013, 10:15:AM ยี่สิบเอ็ดธันวาเวียนมาใหม่ เมื่อเยื่อใยความรักมันหักเห ลืมเสียเถิดความช้ำที่จำเจ อย่าโยเยชอกช้ำพร่ำพิไร มีหญิงอีกมากมายหมายผูกมิตร อยากใกล้ชิดสักหนพี่สนไหม มีหนึ่งสาวงามงอนบ้านกลอนไทย ชื่อ"ณัชชัย"พี่ยารีบมาจอง --ณัชชา-- emo_45 หัวข้อ: Re: ...21 ธันวา... เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 22 ธันวาคม 2013, 08:16:PM emo_100 emo_85 emo_100 ยี่สิบเอ็ดธันวาพี่หย่าแล้ว ดั่งดวงแก้วแสนงามยามเที่ยวท่อง ได้เป็นโสดอีกหนไร้คนครอง ฟ้าสีทองผ่องอำไพร้องไชโย ไช้...โย้ emo_28 ได้เต้นแร้งเต้นกาอย่างหน้าชื่น มันเต็มตื้นที่สุดหลุดจากโซ่ มองสาวสวยผ่านมานัยน์ตาโต พร้อมจะโชว์ใบหย่าทุกนาที emo_45 “ไพร พนาวัลย์” emo_86 หัวข้อ: Re: ...21 ธันวา... เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 23 ธันวาคม 2013, 09:13:PM emo_116 emo_126 เมื่อหลุดมือ ถือใบหย่า คือลาขาด ถึงก้าวพลาด อาจสาย หลายเรื่องคั่น มาครวญคราง ช่างช้า อย่ารำพัน จบจากกัน ไม่หวน ด่วนย้อนรอย เห็นมากมาย ชายอย่างพี่ มีเป็นแสน ใบหย่าแทน คำพจน์ แม้รสกร่อย จะโทษใคร ใจเพ้อ เผลอลงดอย ทุกถ้อยท้อย ถอยดิ่ง ทิ้งลงคลอง ยี่สิบเอ็ด เข็ดหรือ คือคำถาม ใครจักปราม อย่างไร ไม่สนอง เจ็บแค่นี้ ร้องลั่น มิหันมอง ฉันเจ็บสอง ร้อยเท่า เฝ้าอาดูร พันทอง ๒๓/๑๒/๕๖ emo_116 emo_126 ชายอย่างพี่มีเป็นแสนอยู่แดนไหน มีบ้างไหมที่เคยเผยว่าสูญ กับคนเก่าเฝ้าภักดิ์รักเทอดทูน โปรดเกื้อกูลหัวใจให้กังวาน ถ้าพันฯชอบมอบจิตมิผิดหวัง พี่จะฝังใบหย่ามิว่าขาน ลืมให้หมดรสเดิมเพิ่มน้ำตาล จะขอหวานเพียงเจ้าเฝ้าทุกวัน เรื่องเคยเจ็บเหน็บหนาวถึงคราวทิ้ง คนรักจริงจะให้ในทุกฝัน พร้อมเมื่อไหร่ไปอำเภอแล้วเจอกัน เซ็นตรงนั้น...ใบสมรสจดทะเบียน emo_116 emo_95 ---กังวาน--- หัวข้อ: Re: ...21 ธันวา... เริ่มหัวข้อโดย: สุวรรณ ที่ 23 ธันวาคม 2013, 10:20:PM ยี่สิบเอ็ด ธันวา ฝ่าลมฝน
คิด-ใจคน ยากคงค่าเสถียร เดี๋ยวก็ดีเดี๋ยวก็ร้าย ถ่ายหมุนเวียน ดั่งพายุที่หันเหียน แล้วเปลี่ยนทาง ทั้งเธอ-ฉัน เราอาจโดนหางพายุ ที่บรรจุเสี้ยวอารมณ์ขื่นขมบ้าง แต่สุดท้ายหลังพบกับความอับปาง เราก็ต่างห่วงหาอาทรกัน |