|
หัวข้อ: @.. รักสองมาตรฐาน ..@ เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 27 พฤศจิกายน 2013, 06:11:PM (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_143.gif) (http://www.klonthaiclub.com) รักเคยมี แต่ถึงวัน ต้องพลันจบ เมื่อคนคบ เขาออกห่าง เหมือนขว้างทิ้ง สิ่งเก่าๆ หมดสิ้นไป คล้ายไม่จริง โลกหยุดนิ่ง แทบไม่เชื่อ สิ้นเยื่อใย รักกับเขา ชายคนใหม่ เร้าใจกว่า ดูมีค่า น่าชิดชม ระทมไหว ดีกับเขา มากกว่าฉัน ช่างบั่นใจ ที่ทำไป ยากจะเปรียบ หากเทียบกัน เธอยอมให้ เขาทุกอย่าง แม้ร่างกาย ยอมเพื่อขาย แลกความรัก หักใจฉัน ไม่เคยเลย คิดล่วงเกิน เมินสิ่งนั้น ด้วยใจฉัน ยอมอดเปรี้ยว เคี้ยวหวานรอ ฉันเป็นฝ่าย ยอมให้เธอ เสมอมา รักหนักหนา เหมือนเป็นทาส บาดทรวงหนอ ด้วยรักมาก จึงต้องช้ำ กับคำรอ รักที่ก่อ วันนี้เธอ เผลอพังมัน เหมือนฉันเป็น แค่ตัวคั่น รอวันจาก เป็นแค่กาก เศษความรัก ที่ปักฝัน เขาดีกว่า รักโดนขวาง เจอทางตัน เพราะเธอนั้น สองมาตฐาน ช่างค้านใจ (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_143.gif) (http://www.klonthaiclub.com) หัวข้อ: Re: @.. รักสองมาตรฐาน ..@ เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 27 พฤศจิกายน 2013, 07:09:PM (http://static.you2play.com/2013/assets/uploads/news/images/original/252c192c555e24be5ab64fc0fd993b96.jpg) ความรักฉันวันนี้มีแต่ทุกข์ สะสมสุขสองข้างสร้างภาพไหว ฝ่ายหนึ่งแดงแรงฤทธิ์พิชิตใจ อีกคนไปม็อบสีฟ้าจะบ้าตาย ยื่นคำขาดฟาดฟันแต่วันก่อน หนูขอวอนอยู่ม็อบนี้ดีใจหาย อยู่สนามกีฬาอย่าเยื้องกราย ยามเอียงอายหัวใจพี่นี้ปรวนแปร อีกสาวหนึ่งซึ่งฉลาดประกาศชัด พี่ต้องจัดเป่านกหวีดปรี๊ดอย่าแถ นำขบวนป่วนคนฉ้ออย่ารอแล รีบทำแต่เดี๋ยวนี้เธอชี้มา รักทั้งคู่รู้ไหมใจสับสน แต่พอทนสับหลีกปลีกไปหา ม็อบโน้นบ้างนี่บ้างบางเวลา กลัวจริงนาเธอจับได้ไล่ฉันทัน มาตรฐานกังวานนี้อย่างที่เห็น อย่าเอาเป็นตัวอย่างสร้างความฝัน รักเพียงหนึ่งถึงจะดีมีรางวัล ส่วนตัวฉันรักทั้งสองเลยหมองจริง ---กังวาน--- emo_126 หัวข้อ: Re: @.. รักสองมาตรฐาน ..@ เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 29 พฤศจิกายน 2013, 06:42:AM emo_116 emo_126 พันยิ่งหนัก รักเขา เท่ากันหมด มิใช่ปด ลองชั่ง ระวังยิ่ง หนึ่งกิโล โก้เก๋ เท่เสียจริง อย่าประวิง รักมั่น ไม่หวั่นใด แต่ไม่เคย ไปหา กลัวว่าหลง อยู่แต่ดง ป่าดอย กลัวปล่อยไก่ จึงได้แต่ เขียนกลอน วอนเห็นใจ เผื่อว่าใคร สงสาร วานตอบที พันทอง emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: @.. รักสองมาตรฐาน ..@ เริ่มหัวข้อโดย: ไผ่เดียวดาย ที่ 25 กุมภาพันธ์ 2014, 12:47:PM เพาะไม่มี มาตรฐาน มาขานรับ จึงพบกับ สิ่งที่ใจ ไม่เรียกหา ความดีงาม มันไม่ช่วย ป่วยอุรา ที่ทำมา มันสูญเปล่า เมื่อคราวลืม เคยเป็นคน ที่เธอรัก เป็นหนักหนา ก่อนน้ำตา จะท่วมใจ เธอไม่ปลื้ม รักแสนหวาน กลับจืดชืด มืดอึมครึม คนถูกลืม ใจแตกยับ กับคำลา กล้ายืนยัน ว่าหัวใจ ฉันไม่น้อย หากวัดรอย รักที่ให้ คงไม่ว่า เขาเป็นใคร ถึงกับหัก รักนานมา ใช้แทนค่า ฉันคนนี้ ที่คบกัน รักกับลืม ในหัวใจ คงใกล้นัก เลือกจะผลัก คำไหนใช้ มาให้ฉัน ดีแค่ไหน ถึงอย่างไร ไม่สำคัญ เพราะใจนั้น เทให้เขา คนเก่าตรม |