|
หัวข้อ: สาหัส.. เริ่มหัวข้อโดย: ตรีประภัสร์ โสม ที่ 17 พฤศจิกายน 2013, 08:13:PM (http://upic.me/i/iy/f54w61v9ms.gif) สิ้นเจ้าไป ใจข้า แทบบ้าคลั่ง เหมือนโดนฝัง ตอนเป็น มิเห็นเหิน ดุจใบมีด กรีดจ้วง ทะลวงเพลิน หมดแรงเดิน ฝืนกาย จะหายใจ ทรมาน ปานโดน มีดโกนเชือด จนหยาดเลือด ขุ่นหมอง เอ่อนองไหล พิษแผ่ซ่าน ผ่านล่วง ถึงทรวงใน ยาอันใด ก็มิแก้ ให้แผลเลือน ภาพโศกศัลย์ ครั้นรวด แสนปวดแท้ มันเป็นแผล ทิ่มมาน สะท้านเฉือน ดวงฤดี สี่ห้อง ต้องสะเทือน เจ็บใดเหมือน เสียเจ้า เคล้าอาลัย สรวงสวรรค์ พลันล่ม จมพินาศ นภากาศ สีคราม หมดความใส สุริยน หม่นคล้ำ สิ้นอำไพ ผืนโลกัย มืดมิด ทุกทิศทาง หนึ่งโสม (http://upic.me/i/iy/f54w61v9ms.gif) หัวข้อ: Re: สาหัส.. เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 19 พฤศจิกายน 2013, 07:43:AM ถูกเธอทำให้แจ็บแค้น..แสนสาหัส ถูกสลัดปัดรักทิ้งยิ่งหม่นหมาง ถูกเธอหลอกออกโรงเรียนเพราะหลงนาง แล้วเธอขว้างพี่ออกไปไม่ไยดี ชวนทะเลาะด่าทอ..จนท้อแท้ เจอคนหนุ่ม..ทิ้งคนแก่..แล้วหน่ายหนี เคยรักกันนานมา...สิบห้าปี เพราะเทคโนโลยีเธอเปลี่ยนไป แอบออนไลน์ เฟสบุ๊ค สนุกสนาน เที่ยวสปา ห้องอาหาร..คบแฟนใหม่ ตะลอนตะลอนนอนโรงแรมมิเกรงใจ พี่เหมือนควาย..ใช่ไหมให้บอกมา พี่เจ็บแค้น แอนตาซิลเขาไม่แจก เหมือนแผลแตก..เย็บหลายเข็มปวดนักหนา ลอยกระทงลงในคลองนองน้ำตา มิเห็นหน้านวลไยดั่งนางลำยอง ข่าวสำส่อนนอนที่ใดมิใครรู้ หรือน้องอยู่แห่งหนใดรึหม่นหมอง รีบกลับมาหารังรัก..จักปรองดอง ยอมนิรโทษ..หนึ่งโสมน้อง...นวลนงคราญ. ริน ดอนบูรพา ๑๙ พย.๕๖ หัวข้อ: Re: สาหัส.. เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 19 พฤศจิกายน 2013, 10:21:AM emo_116 emo_126 เดินดุ่มเดา เข้ามา พาสะดุด เราหางกุด ท้ายเน่า เหงาพุ่งพล่าน แอบมองเมียง เอียงหลบ เมื่อพบพาน เก็บอาการ เอาไว้ ที่ในทรวง ท่องแดนดง พงไพร ในป่ากว้าง ระยะทาง ห่างเกิน เดินดุ่มด่วง ไยมืดมิด จิตหวั่น นั่นภาพลวง โอ้พุ่มพวง ฝันไป ใช่เรื่องจริง พันทอง emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: สาหัส.. เริ่มหัวข้อโดย: ตรีประภัสร์ โสม ที่ 19 พฤศจิกายน 2013, 02:41:PM ถูกเธอทำให้แจ็บแค้น..แสนสาหัส ถูกสลัดปัดรักทิ้งยิ่งหม่นหมาง ถูกเธอหลอกออกโรงเรียนเพราะหลงนาง แล้วเธอขว้างพี่ออกไปไม่ไยดี ชวนทะเลาะด่าทอ..จนท้อแท้ เจอคนหนุ่ม..ทิ้งคนแก่..แล้วหน่ายหนี เคยรักกันนานมา...สิบห้าปี เพราะเทคโนโลยีเธอเปลี่ยนไป แอบออนไลน์ เฟสบุ๊ค สนุกสนาน เที่ยวสปา ห้องอาหาร..คบแฟนใหม่ ตะลอนตะลอนนอนโรงแรมมิเกรงใจ พี่เหมือนควาย..ใช่ไหมให้บอกมา พี่เจ็บแค้น แอนตาซิลเขาไม่แจก เหมือนแผลแตก..เย็บหลายเข็มปวดนักหนา ลอยกระทงลงในคลองนองน้ำตา มิเห็นหน้านวลไยดั่งนางลำยอง ข่าวสำส่อนนอนที่ใดมิใครรู้ หรือน้องอยู่แห่งหนใดรึหม่นหมอง รีบกลับมาหารังรัก..จักปรองดอง ยอมนิรโทษ..หนึ่งโสมน้อง...นวลนงคราญ. ริน ดอนบูรพา ๑๙ พย.๕๖ emo_79 emo_79 emo_79 มิเคยทำ ย้ำพี่ นี้สาหัส ไม่สลัด รักยิ่ง ทิ้งอาจหาญ เจ็บจนฟก อกตรม ขมขื่นมาน ยังมาพาล มาดเนียน หนีเรียนไง หญิงยิงเรือ แฟนเขา นั้นเหมาหมด ยังมาปด ใส่คำ ช้ำหวั่นไหว ด่าเช้าเย็น เป็นขู่ รู้แก่ใจ หนึ่งโสมไซร้ ทุกข์แค้น แสนเจ็บทรวง เป็นสาวดอย หิ่งห้อย ด้อยเทคโนฯ ดั่งโลโซ เฟสบุ๊ค ทุกข์ใหญ่หลวง ไลน์,สปา ว่านั้น เจ้าจันทร์ดวง สองทุ่มง่วง นอนค่ำ ไม่ช่ำชอง พึ่งประจักษ์ รักทิ้ง คือหิ่งห้อย แค่เพียงคล้อย หลังไป ใจเป็นสอง ลอยกระทง หลงมา น้ำตานอง นางลำยอง มิใช่โสม ประโลมชาย อีกนานไหม จะเป็น เช่นกาลก่อน ยามนี้รอน ปวดแรง แสงสลาย ก่อนนี้เคย เผยฝัน พรรณราย พี่ใจร้าย แสนช้ำ ระกำครวญ.. หนึ่งโสม ๑๙.๑๑.๕๖ emo_126 |