พิมพ์หน้านี้ - คิดหัวข้อกระทู้ไม่ออก ฝากไว้คิดยามเช้าแล้วกันครับเพื่อนๆ

ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

บทประพันธ์กลอนและบทกวีเพราะๆ => กลอนธรรมะ+กลอนสอนใจ+กลอนธรรมชาติ+กลอนปรัชญา => ข้อความที่เริ่มโดย: ไร้นวล^^ ที่ 14 ตุลาคม 2013, 10:08:AM



หัวข้อ: คิดหัวข้อกระทู้ไม่ออก ฝากไว้คิดยามเช้าแล้วกันครับเพื่อนๆ
เริ่มหัวข้อโดย: ไร้นวล^^ ที่ 14 ตุลาคม 2013, 10:08:AM


๐จะแต่งหน้าแต่งตาทาแก้มขาว
จะเสกสาวกลับใหม่ให้ใสสวย
จะฉูดฉาดชุดประชันเพราะฉันรวย
แต่จิตป่วยเป็นบ้าย่อมราคี

๐ที่ว่าป่วยป่วยจากมากตัณหา
ริษยาหยามมนุษย์ดุจภูติผี
จ้องจะฉกชายหญิงชิงสามี
เห็นเขาดีคอยขัดขวางทางเจริญ

๐ไม่เคารพพ่อแม่แลครูเฒ่า
ลับหลังเขานินทา,หน้าสรรเสริญ
เห็นคนล้มหยามเยาะหัวเราะเพลิน
เห็นเม็ดเงินตาตั้งคลุ้มคลั่งไว

๐จะสดสวยรวยรถอวดยศฐา
แต่ตัณหาเต็มจิตคิดบ้างไหม
มาแต่ตัวชั่วดีถมที่ใจ
ยามตายไปก็บาปบุญที่หนุนนำฯ


หัวข้อ: Re: คิดหัวข้อกระทู้ไม่ออก ฝากไว้คิดยามเช้าแล้วกันครับเพื่อนๆ
เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 14 ตุลาคม 2013, 12:48:PM
เขามองกันภายนอกที่หลอกหลอน
พวกอาภรณ์ห่อมาล้วนน่าขำ
ส่วนเรื่องใจยืดถือดีหรือดำ
จิตสูงต่ำของคนใครสนใจ

คนทุกคนเกิดกันเพราะตัณหา
จะด้วยบุญนำมาก็หาไม่
เมื่อชีพยังสร้างบุญหนุนนำไป
พอเกิดใหม่มากทรัพย์ไม่อับจน

--ณัชชา--

 emo_107


หัวข้อ: Re: คิดหัวข้อกระทู้ไม่ออก ฝากไว้คิดยามเช้าแล้วกันครับเพื่อนๆ
เริ่มหัวข้อโดย: กังวาน ที่ 15 ตุลาคม 2013, 11:07:AM
เช่นตัวฉันวันนี้มีตัณหา
ชอบณัชชาเป็นไปเธอไม่สน
หรือสมบัติไม่มีเพราะพี่จน
ยังด้านทนตามอยู่รู้เลยกรรม

จะดุด่าว่าอย่างไรไยไม่โกรธ
นี่ต้องโทษตัณหาหนางามขำ
ช่างหนาวเหน็บเจ็บใจไม่เคยจำ
ชวนอีกคำ..ดินเนอร์ไหม..จะได้บุญ

---กังวาน---
 emo_126


หัวข้อ: Re: คิดหัวข้อกระทู้ไม่ออก ฝากไว้คิดยามเช้าแล้วกันครับเพื่อนๆ
เริ่มหัวข้อโดย: --ณัชชา-- ที่ 15 ตุลาคม 2013, 12:02:PM
แต่ตัวฉันทุกวันไร้ตัญหา
เพราะรู้ว่าอยู่ไปก็วายวุ่น
ขืนรับปากอาเฮียจะเสียดุลย์
ไม่อบอุ่นอย่างหวังที่ตั้งใจ

ด้วยแฟนพี่มีมากไม่อยากนับ
ทั้งที่แจ้งที่ลับเกินนับไหว
ชวนดินเนอร์ตอบตรงคงไม่ไป
หากซ้อใหญ่มาพบก็จบกัน

--ณัชชา--

 emo_06


หัวข้อ: Re: คิดหัวข้อกระทู้ไม่ออก ฝากไว้คิดยามเช้าแล้วกันครับเพื่อนๆ
เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 15 ตุลาคม 2013, 02:46:PM
emo_116 emo_126
ขืนไปเชื่อ กังวาน จะมานหม่น
ขืนหลงกล จนใจ ไร้สุขสันต์
ขืนหลงลม ตรมตรอม พร้อมจาบัลย์
ขืนยอมนั้น หวั่นสลด หดหู่ใจ

จึงไม่ขอ เชื่อชาย ใดอีกแล้ว
จึงต้องแจว จำจาก หากหวั่นไหว
จึงขออยู่ แดเดียว เปลี่ยวฤทัย
จึงซึ้งใน ใจชาย หน่ายรวนเร
พันทอง
 emo_116 emo_126