|
หัวข้อ: นิทานชาดก:เสียดายมาก ถ้าหากไม่ค่อยมีคนอ่าน เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 13 ตุลาคม 2013, 05:12:PM (http://www.dhammathai.org/chadoknt/pic/nt03.gif)
ขอขอบคุณข้อมูลเค้าโครงเรื่องเดิมจาก ทุททุภายชาดก http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt03.php (http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt03.php) กระต่ายตื่นตูม สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า ดำรัสเล่าเรื่องราวเมื่อคราวก่อน นัยกระต่ายในป่าหลับตานอน อุทาหรณ์ข่าวลือกระพือไกล ทุททุภายชาดกขอยกอ้าง นำมาวางร้อยกรองครรลองใหม่ แม้นผิดเพี้ยนโวหารประการใด โปรดอภัยในข้าฯปัญญาเบา นานมาแล้วความหลังกาลครั้งหนึ่ง เสียงรำพึงกระต่ายน้อยนอนหงอยเหงา ใต้โคนต้นมะตูมงามแห่งลำเนา ซึ่งเกิดเคล้าเผยผลเคียงต้นตาล พลันมะตูมลูกดกไหวตกหล่น กระทบผลลงแหล่งใบแห้งกร้าน กระต่ายตื่นตูมหล่นวิ่งลนลาน คิดคาดการณ์ฟ้าล่มถล่มลง กระเสือกตัววิ่งหนีสุดชีวิต พาหมู่มิตรช้างเสือหมูเชื่อส่ง กระบือแรดกวางไพรวางใจปลง วิ่งฝ่าดงสิ้นหวังกันทั้งบาง มุ่งตรงสู่หน้าเหวแทบเหลวแหลก หาได้แยกตัวไปออกไกลห่าง เชื่อกระต่ายนำข่าวมากล่าววาง จึงวิ่งอย่างเร็วรี่สุดชีวิต ครั้นพญาราชสีห์โพธิ์สัตว์ ผู้เจนจัดปัญญาประกาศิต เห็นป่าลั่นปั่นป่วนของมวลมิตร จึงหวนคิดถึงเหตุของเภทภัย บันลือสีหนาทองอาจยิ่ง จนมิตรนิ่งชั่วยามแล้วถามไถ่ กระต่ายตื่นเปิดอกอย่างตกใจ เล่าเรื่องให้ฟังกันตรงนั้นเลย จอมพญาราชสีห์ผู้มีศักดิ์ ตรองตระหนักปัญญาอย่างผ่าเผย ให้เจ้ากระต่ายป่าผู้มาเปรย ด้วยเอื้อนเอ่ยถ้อยคำให้นำตน ไปพิสูจน์ความจริงในสิ่งนั้น สิ่งใดกันมองไกลมิได้หม่น เห็นลูกตาลงามตาผลน่ายล แจ้งเหตุผลทันทีเท่านี้เอง เพียงข่าวลือฟังเขามาเล่าว่า ต่างหลงพาเชื่อกันไม่ทันเพ่ง ถือเอาคำที่ปั้นแต่งบรรเลง ก็กระเตงกันดิ้นแทบภินท์พัง สุภาษิตเสริมไว้ตอนท้ายเรื่อง เพื่อประเทืองปัญญาคิดหน้าหลัง คัดกรองข่าวซักครู่หนักหูฟัง สติตั้งไว้เผื่อก่อนเชื่อเอย!ฯ อริญชย์ ๑๓/๑๐/๒๕๕๖ emo_107 หัวข้อ: Re: นิทานชาดก:เสียดายมาก ถ้าหากไม่ค่อยมีคนอ่าน เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 15 ตุลาคม 2013, 11:38:AM (http://www.dhammathai.org/chadoknt/pic/nt24.gif)
ขอขอบคุณข้อมูลเค้าโครงเรื่องเดิมจาก “ผันทนชาดก” http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt24.php (http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt24.php) หมีกับไม้สะคร้อ ขอแต่งกลอนชาดกสาธกอ้าง เป็นตัวอย่างบุคลาธิษฐาน จากเรื่องพระพุทธองค์ทรงประทาน บ่งเหตุการณ์ครั้งเก่านานเนามา แม้นสำนวนโวหารกลอนกานท์ด้อย การเรียงร้อยลดหลั่นไม่หรรษา ขอปวงปราชญ์สมเพชเวทนา เว้นนินทาถ้อยคำอันกำจาย “กาลครั้งหนึ่งหมีป่าเหนื่อยล้านัก จึงนอนพักกายตนใต้ต้นไม้ ช่วงกำลังหลับตามเคลิ้มสบาย เพียงครู่ได้หมองหม่นไม้หล่นทับ เป็นเหตุให้หมีป่าผวาตื่น พร้อมกับยืนขึ้นพลันแล้วหันขวับ แทบอยากจะกระโจนไวเข้าไปงับ แค้นใจกับกิ่งสะคร้อหน้างอนัก แสนหงุดหงิดเหลือทนกับต้นไม้ อยากจะใช้อุ้งเท้าหน่วงน้าวหัก พลันพบหนึ่งพรานป่าเข้ามาทัก จึงแนะหลักตัดกอสะคร้อทน เพียงนายพรานฟังย้ำถ้อยคำหมี ก็เดินรี่เร็วไวเข้าไปก่น ตัดโค่นล้มกิ่งกอสะคร้อจน- เทวาหม่นร้าวรานวิมานทอง รู้สึกแค้นหมีป่าออกมาชี้ ให้ฆ่าหมีตัวนั้นขนมันผ่อง เป็นเหตุให้พรานป่าหันมามอง พร้อมไล่ถองหมีนั้นได้ทันการ” ชาดกเรื่องหมีกะไม้สะคร้อ สุดท้ายหนอต่างว่าอวสาน สาเหตุจากขาดให้อภัยทาน จึงถูกพรานทำร้ายตกตายตาม!ฯ อริญชย์ ๑๕/๑๐/๒๕๕๖ ปล.สำนวนไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แต่คิดว่าคงพอจับเนื้อหาสาระได้พอสมควรนะ ทุกท่าน ขอขอบคุณทุกท่าน emo_107 หัวข้อ: Re: นิทานชาดก:เสียดายมาก ถ้าหากไม่ค่อยมีคนอ่าน เริ่มหัวข้อโดย: อริญชย์ ที่ 16 ตุลาคม 2013, 03:12:PM (http://www.dhammathai.org/chadoknt/pic/nt237.gif)
ขอขอบคุณข้อมูลเค้าโครงเรื่องเดิมจาก “หริตมาตชาดก” http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt237.php (http://www.dhammathai.org/chadoknt/chadoknt237.php) งูปลาผู้ปราชัย ขออ้างอิงชาดกสาธกกล่าว ถึงเรื่องราวเนิ่นนานมาขานไข ซึ่งพระพุทธองค์ผู้ทรงชัย ประทานไว้ให้คิดภาษิตธรรม ตัวข้าฯนี้เพียงอ้างตัวอย่างเอ่ย ร้อยกรองเปรยเพื่อให้พอได้ขำ แม้นโวหารผิดพร้อมบทน้อมนำ ปราชญ์พึงย้ำเตือนพจน์ที่จดจาร “กาลครั้งหนึ่งงูปลาเลื้อยถนัด หมายฉกกัดฝูงปลาเป็นอาหาร บุกเข้าลอบถลำกระทำการ ด้วยห้าวหาญคิดเห็นตัวเป็นงู ฝ่ายฝูงปลาจ่อจ้องสนองตอบ อยู่ในลอบลนลานต่างหาญสู้ ด้วยเคียดแค้นเคืองจัดในศัตรู เคยเสียรู้พวกตายมากมายพอ เมื่อกาลนี้งูบึ่งหยามถึงถิ่น ปลาจะสิ้นแรงใจกระไรหนอ จึงต่างโหมแรงอัดเข้ากัดคอ จนงูท้อถอยลาเกรงปลากิน มานอนทอดหายใจอยู่ภายนอก เลือดไหลออกเปรอะร่างในต่างถิ่น ไม่เหลือแววผู้กล้าแห่งวาริน นอนคลุกดินโศกเศร้าอายเขาเกิน ด้านกบเขียวโพธิสัตว์เห็นชัดแจ้ง กล่าวแถลงเหตุให้งูได้เขิน ว่าอยู่ถิ่นอื่นไกลอย่าได้เพลิน อย่าห้าวเหินเถื่อนถ่อยเข้าต่อยตี เพราะเจ้าถิ่นที่ไหนจะให้หยาม อาจเกรงขามกันบ้างในบางที่ แต่เมื่อข้ามแดนมารุกราวี แม้นชีพพลีก็ขอเข้าต่อกร” หริตมาตชาดกที่ยกกล่าว เป็นนิทานไม่ยาวเรื่องราวสอน แม้เรียงร้อยถ้อยคำไม่กำจร อุทาหรณ์ก็คงมีเท่าที่ควร!ฯ อริญชย์ ๑๖/๑๐/๒๕๕๖ emo_107 |