ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

อยู่ดีดี น้ำตาก็ไหล
เจ็บที่ใจ ไม่รู้ทำไม เหมือนไม่มีใครอยู่ข้างข้าง
รู้สึกท้อแท้ปนเปอ้างว้าง
ยิ่งมีคนปลอบ ยิ่งเข้าทาง ความอ่อนแอ

อยู่ดีดี น้ำตาก็ไหลไม่หยุด
เจ็บที่ใจ เจ็บที่สุด ความรู้สึกกำลังแย่
ความเดียวดาย เมื่อเกิดกับตัว ช่างน่าท้อแท้
หากไม่มีทางแก้ ก็ต้องปาดน้ำตาจากความอ่อนแอ ลำพัง

(http://www.bloggang.com/data/ninie-in-thailand/picture/1154406472.jpg)


อ้างว้างจนเก็บมานอนละเมอ
คงไม่ผิดอะไรกับเธอ .. เวลาเหงา
ท้องฟ้ามืดหม่นสีเทา
ใจของคนยืนมองก็แสนเศร้า .. ไม่ต่างกัน


แต่ฉันจะมองโลกใบนี้อย่างสวยงาม
ก็แค่เป็นใครที่เขามักมองข้าม .. ก็เท่านั้น
ไร้ตัวตน .. หมดความสำคัญ
กลับมาเป็นนายขี้เพ้อฝัน .. ฉันว่าฉันสุขใจ

.

เมื่อแสงตะวัน ลดน้อยลง
หลายต่อหลายคน เขาก็คง เตรียมตัวกินข้าวค่ำ
อีกหลายคน ที่เตรียมตัวใช้ชีวิต อย่างดื่มด่ำ
ท่ามกลางสีแสงในคืนค่ำ พวกเขาคง สุขใจ

แต่บางคน ที่อยู่ตรงนี้
แอบมองฟ้าจากหน้าต่างแคบ ๆ ติดผ้าม่านผืนใหม่
กลิ่นสายลมที่สะสม อากาศไว้หายใจ
ยังคงต่อชีวิตให้ มี ต่อไปอย่างเลื่อนลอย. ..