|
หัวข้อ: ไม่ชินซะที เริ่มหัวข้อโดย: หนามทุเรียน ที่ 11 กันยายน 2013, 02:09:AM นอนดึกอีกแล้วเรา
กลางคืนมันเหงา...และเคว้งคว้าง กลบความเงียบงันด้วยการเปิดเพลงที่ชอบฟัง ห้องนอนเหมือนเดิมทุกอย่าง...ข้าวของจัดวาง...ไว้อย่างดี สัมผัสได้แค่ ความเหงา กับภาพวันเก่า...ก่อนเขาไปจากที่นี่ นานมากแล้วที่ถูกทิ้ง...แต่ ความคิดถึงยังทบทวี กลับมารักตัวเองไม่ได้ซะที...ไม่รู้ทำไม?. (http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_132.gif) (http://www.klonthaiclub.com) หัวข้อ: Re: ไม่ชินซะที เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 11 กันยายน 2013, 06:49:AM emo_28 emo_28 ซากรักที่มันเน่าเน่า... เอาไปเผาให้หมด..จะจดจำไว้ทำไม อดีตยิ่งคิดยิ่งทำร้าย..รังแต่จะตายไว เผาให้กลายเป็นเถ้าถ่านไป..หมดสิ้นเยื่อใย..คงสะใจดี หรือหากยังไม่ลืมอีก.... ต้องปลีกตัวไปวัด..ขยัดตัณหากล้ากล้าหน่อยซี ชำระล้างฝุ่นผง...จะได้ปลงซะในวันนี้ คำว่าจบ..กลบฝังแล้วหันหลังอย่าวอรี่..เก็บน้ำตาที่ไหลปรี่กลืนกลับอย่างฉับพลัน พันทอง emo_56 emo_56 หัวข้อ: Re: ไม่ชินซะที เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 11 กันยายน 2013, 10:01:AM เธอว่าอะไร ฉันเชื่อทุกอย่าง จึงกลั้นน้ำตาเก็บไว้ภายใน มันเลยท้นท่วมใจ จะทำฉันใด บอกหน่อยได้ไหมคนดี ดาวอาชาไนย หัวข้อ: Re: ไม่ชินซะที เริ่มหัวข้อโดย: เนิน จำราย ที่ 11 กันยายน 2013, 10:55:AM งามเอ๋ยงามจริงเจ้ากิ่งทอง เห็นภาพแล้วคล้องกับความฝัน ฝันเอยเคยพบประสบกัน วันนั้นเคียงใกล้ชายทะเล เธอโกยทรายก้อนย้อนหาฉัน ว่ากันคำหนักให้หักเห พี่เลยลอยคอลงทะเล เธอบอกว่า"เฮ้"ฉันนั่งดู รอไหนใครไปกับพี่บ้าง อ้างว้างเงียบเหงาเฉาหดหู่ บอกไว้ให้ศัพย์จงรับรู้ ขาดคู่เปล่าเปลี่ยวอยู่เดียวเอย เนิน จำราย จินตนาการ หัวข้อ: Re: ไม่ชินซะที เริ่มหัวข้อโดย: my smile ที่ 11 กันยายน 2013, 03:26:PM ยังไม่ชินเลย กับการยืนลำพัง ในโลกใบอ้างว้าง ที่ไม่อาจหาข้ออ้าง มาบดบัง การถูกเหยียบย่ำได้ ลบสายตา จากผู้ที่คอยแต่ บั่นทอนจิตใจ กลับจุดไฟความหมั่นไส้ ของคน ที่ดูแคลน ซ้ำเติม จุดที่เรียกว่าความหวัง ดับลงกี่ครั้ง ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า เกิดเป็นความแค้น แต่น้ำที่ชื่อว่าครอบครัว ถล่มใส่ ความใจร้ายนั้นแทน เลยเพียงเด็กน้อย ที่ถูกแบนจากโลกแห่งความจริง". .. emo_79 หัวข้อ: Re: ไม่ชินซะที เริ่มหัวข้อโดย: 5natee4bot ที่ 13 กันยายน 2013, 05:33:PM ฤทัยยังไม่ชิน เพราะไม่สิ้นเสน่ห์หา
เพราะเพียงแค่หลับตา ภาพบาดตาเริ่มบาดใจ ดึกแล้วเงียบสงัด ฝนก็ซัดใจสั่นไหว ลอยลมละลิ่วไป หยุดที่ไหนไม่อาจเดา ห้านาทีสี่บท~ |