|
หัวข้อ: พลัดพรากจากบทกลอน ใช่จากจรฤๅจากลา เริ่มหัวข้อโดย: 5natee4bot ที่ 26 สิงหาคม 2013, 03:27:PM สวัสดีเพื่อนพี่น้องร่วมเว็บบอร์ด เฝ้าคิดถึงอยู่ตลอดมิห่างเหิน
เพียงภพนี้กายาต้องก้าวเดิน จึ่งพลัดเผินพลัดพรากจากบอร์ดไป มีเวลาแต่งภาษาค่อนข้างน้อย แต่หัวข้อมีเกินร้อยเรียงไม่ไหว จึงขอคัดส่วนหนึ่งจากหัวใจ จะสื่อไปถึงไม่มีใครมองมา ทุกวันนี้ไปทำงานแสนลำบาก รถหายากแถมมาทีอยู่เลนขวา จอดให้เราตัดหน้ารถเยี่ยงนินจา บางทีเจอรถขับมาแล้วผ่านไป รถหายากมิยากเท่าน้ำใจดอก ใช่ว่าเราเป็นกระรอกซะที่ไหน แค่จอดรับด้วยไมตรีก็พอใจ ไม่ต้องยิ้มให้ก็ได้ไม่อยากมอง ลงรถมาต้องเร่หาพี่วินต่อ ถ้าขี่คอกันได้คงสนอง แถวยาวเหยียดเหยียบกันยาวเป็นคลอง คันที่ผ่านไม่ต้องมองข้ามเขตกัน คนขับชอบหันมามองแหมอยากรับ แต่รีบกลับเพราะวินเขาจะโศกศัลย์ ขึ้นรถได้ก็หายใจเกือบไม่ทัน หัวชูชันมือกำเบาะไม่เกาะตาย โถชีวิตที่มีค่ามากกว่านั้น ใช้ชีวิตเสี่ยงกันกลัวจะสาย เปลี่ยนตัวเองตื่นเช้าขึ้นแล้วสบาย ง่วงแต่ได้เวลาเพิ่มช่างคุ้มกัน ชีวิตยังมีเรื่องเล่าอีกเยอะมาก อยากจะเล่าสิ่งที่อยากตามใจฉัน มีโอกาสจะเข้ามาคุยเล่นกัน กลอนภาษาไม่มีวันสูญมันไป ห้านาทีสี่บท~ emo_116 หัวข้อ: Re: พลัดพรากจากบทกลอน ใช่จากจรฤๅจากลา เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 26 สิงหาคม 2013, 07:38:PM emo_116 emo_126 รถราเริ่ม เรียงราย ทั้งซ้ายขวา โตโยต้า แคมรี่ พี่หัวไส ออกจากซอย ปาดหน้า มาอย่างไว ฉันตกใจ ด่าเมียพ่อ พอทุเลา ขับมาหน่อย อ่านป้าย ตายแล้วหว่า รถขับช้า ชิดซ้าย พอสายเข้า รถขับเร็ว วิ่งขวา กลัวว่าเอา นิ่งสนิท ติดกว่าเก่า เศร้าใจยัง แล้วจะเขียน บอกทำไม พี่ไทยเอ๋ย สองชั่วโมง อย่างเคย เลยอย่าหวัง วิ่งไม่ได้ ช้ายขวา ชัวร์เสียตังค์ มีความหวัง ทางด่วน จวนเวลา จ่ายสี่สิบ รีบเข้า เดี๋ยวเราสาย แสนสบาย หายห่วง ช่วงข้างหน้า รถชนกัน ห้าคันรวด ปวดอุรา กรรมแท้หนา หนีรถติด คิดแล้วเซ็ง พันทอง ๒๖/๐๘/๕๖ emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: พลัดพรากจากบทกลอน ใช่จากจรฤๅจากลา เริ่มหัวข้อโดย: 5natee4bot ที่ 27 สิงหาคม 2013, 05:28:PM ดอกอะไรหอมกรุ่นในตอนเช้า กลิ่นพร่างพราวหอมหวนชวนให้ฝัน มะลิซ้อนมะลิลามะลิวัลย์ ช่ออัญชัญจันทร์กระพ้อสารภี กาสะลองชงโคยี่โถขาว แก้วคัดเค้าเสาวรสพุดสามสี จำปาแขกเล็บมือนางราชาวดี บานบุรีชัยพฤกษ์กระดังงา ดอกอะไรก็ไม่รู้ขอดูหน่อย เดินแอ่นอ่อยค่อยขยับปรับองศา แหงนขึ้นฟ้าเห็นกุหลาบไล่เรียงมา ที่ทายหนาผิดเรียบเป็นอื่นไป ดอกกุหลาบกลิ่นหอมแต่หัวเสีย เหมือนดอกเบี้ยจ่ายทุกแดงแพงไปไหน อีกดอกจิกสามเด้งแค้นจับใจ คำว่าดอกหามีได้ใช่แต่ดี หัวข้อ: Re: พลัดพรากจากบทกลอน ใช่จากจรฤๅจากลา เริ่มหัวข้อโดย: 5natee4bot ที่ 29 สิงหาคม 2013, 10:24:AM (http://image.free.in.th/v/2013/im/130829100450.jpg)
ยามแสงทองส่องถิ่นดินวิเศษ กลายเป็นรางบอกเหตุดวงเศรษฐี ประโยชน์ล้ำคำว่า"ดิน"สินทวี ฟักลูกนี้ก็เกิดมาจากหน้าดิน (http://image.free.in.th/v/2013/ie/130829101724.jpg) ดินนั้นหนาเสริมวิชาเกษตรศาสตร์ สู่ตลาดจากดินขับเป็นทรัพย์สิน เกษตรกรทั่วหล้าได้หากิน ประโยชน์ดินเหลือล้ำพรรณา โอ้ว่าดินช่างรวบประจวบเหมาะ คำไพเราะเซาะจากดินสื่อภาษา ทั้ง"ดินนั่น" "ดินนี่" ล้วนมีมา เสนาะตาเสนาะใจในบทกลอน (ขอบคุณสวนหลังบ้าน~) ห้านาทีสี่บท หัวข้อ: Re: พลัดพรากจากบทกลอน ใช่จากจรฤๅจากลา เริ่มหัวข้อโดย: D ที่ 29 สิงหาคม 2013, 11:28:AM (http://www.qzub.com/cartoon_016.gif) ฮะฮะฮะ ฮัดเช่ย ฮัดเช่ยเช่ย ใครนะเอ่ย ชื่อจัง ดังกระฉ่อน มันหนวกขู รู้ไหมนั่น ฉันจะนอน เดี๊ยะจะร่อน ด้วยสาก ให้ปากพัง "ดิน" (http://www.qzub.com/cartoon_016.gif) หัวข้อ: Re: พลัดพรากจากบทกลอน ใช่จากจรฤๅจากลา เริ่มหัวข้อโดย: 5natee4bot ที่ 29 สิงหาคม 2013, 11:58:AM โอ้ว่าแน่!!ไม่เคยกลัวมือถือสาก!! กลัวแต่ปากจะถือศีลด้วยกระมัง
ร่อนด้วยสากแรงมากเดี๊ยวสากพัง เพราะฟันล่างนี้คมสุดดุจมีดโกน อีกฟันบนแข็งแรงเหมือนดั่งโล่ มีโลโก้ดาร์ลี่ดำยิ้มผาดโผน บัดเดี๊ยวเถอะสากที่ร่อนลอยมาโดน จะงับให้เหลือแต่โคนจะเสียใจ เก็บสากไว้ตำน้ำพริกเสียดีกว่า ใช่หนึ่งสากไร้ราคาค่าฉไน เป็นหนึ่งแท่งภูมิปัญญาของคนไทย ตำอะไรก็ได้ถ้าใช้เป็น จักใช้งานพาลกระฉ่อนร่อนใส่ปาก จงคิดถึงคนเหนื่อยยากตามรถเข็น ตำส้มตำยืนขาแข็งพริกกระเด็น ใช้ให้ถูกใช้ให้เป็นสมควรทำ ห้านาทีสี่บท จ้า หัวข้อ: Re: พลัดพรากจากบทกลอน ใช่จากจรฤๅจากลา เริ่มหัวข้อโดย: 5natee4bot ที่ 03 กันยายน 2013, 02:55:PM (http://image.free.in.th/v/2013/ic/130903024723.jpg)
เจ้าแสนซนขนปุยลุยบนเบาะ ดิ้นวิ่งวนเดี๊ยวทำเหาะเห็นแล้วขำ เจ้าแสนซนได้เชื้อดีแม่สีดำ พ่อสีขาวแต่เจ้ากรรมมาได้ไง หรือว่าเจ้าตอนขับรับเชื้อปู่ สีน้ำตาลอุดอู้ปู่พันธุ์ไหน หรือได้พันธุ์คุณย่าที่แสนไกล เจ้าจึงสวยเหมือนนิยายคล้ายพันธุ์ทอง |