|
หัวข้อ: ~ขอเถิดสวรรค์~ เริ่มหัวข้อโดย: น.ปฎิพน ที่ 22 สิงหาคม 2013, 10:14:PM อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
๐ โอ้ว่าพิรุณตก.......อุตุผกและผันแปร เปลี่ยนฟ้านภาแข....จะกระจ่างสิพร่ามัว ๐ แตร้งแตร้งซะซ่าซ่า...ตละว่าจะเสียดหัว ครืนครีนสะเทิ้นกลัว.....กละโลมะหังสา ๐ โอ้ชนกระทำการ.......กิจะงานลุเวลา ผ่านกาละนานมา........วปุเหน็บเทวษหนอ ๐ กลับบ้านประดารถ....จะสะกดก็ต้องรอ ทั่วท้องถนนพอ...........จรยานขนัดเนือง ๐ นั่งแช่ประเดียวโดย....มนะโหยและขุ่นเคือง อย่างเดียวจะบรรเทือง....ดนุถึง ณ จุดหมาย ๐ ร่างล้าชะล่าเหน็บ......ก็มิเจ็บและวอดวาย เท่าใจหทัยกาย............ประจุเหี่ยวและแห้งฟุน ๐ โปรดเถิดพระเจ้าข้า....กรุณาเถอะเจือจุน แด่ผู้ดนูสุน-................ทรคำวจีวอน ๐ ให้ข้าประจงถึง..........ขณะหนึ่งมินานนอน แห่งหมายประสงค์จร......ชรเร็วนะด้วยเทอญ ฯ หัวข้อ: Re: ~ขอเถิดสวรรค์~ เริ่มหัวข้อโดย: ไร้นวล^^ ที่ 23 สิงหาคม 2013, 09:50:AM ๐รถราก็รกเรื้อ......................ดนุเบื่อซะเหลือเกิน ใครใครมิใคร่เดิน..................ระยะเพียงผจงถึง ๐ชมชอบสบายกัน.................อภินันท์ประหนึ่งพึง- ชาตินี้ประสงค์ซึ่ง...................รถะเทียระสองขา ๐เคยท่องและมองเทศ.............ประลุเขตเจริญมา ญี่ปุ่นประพฤติพา...................นฤเน้นประเลงขันธ์ ๐เดินได้น่ะเดินดี....................จรลีฤดีกัน ใกล้ไกลมิไหวหวั่น..................วิรอย่างขยันหลาย ๐จึงพึงพิจารณ์หุ่น................วยะรุ่นระเริงราย โอ้เช้งสกนธ์กาย....................ผิวะวงศะดารา ๐ถึงคราวแวะกลับเหย้า...........บุระเราสยามา เห็นชัดถนัดตา.....................น่ะมิอ้วนก็บ้างบวม ๐หรือที่บุรีนี้.......................เฉพาะมีสตรีท้วม ค้นคว้าเสาะหารวม...............อรไทสะสวยไหน ๐อ้อนี่ ณ บ้านนี้.................ยุพดีดรงค์ใส กลอนไทยไสวนัย................นฤมลบ่บ่นขาน ๐หวนคิดพินิจตน.................วปุล้นและบวมบาน ว่าเขาอิเหนาคร้าน...............ขรุขระขันธ์น่ะปานหมูฯ emo_85 หัวข้อ: Re: ~ขอเถิดสวรรค์~ เริ่มหัวข้อโดย: ดาว อาชาไนย ที่ 23 สิงหาคม 2013, 10:44:AM อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ๐ วันนั้นสวรรค์ล่ม อุระตรมพิรุณพรู โหมซ้ำกระหน่ำกรู ตละแห่งถนนนอง ๐ รถติดมิคิดเลี่ยง เพราะจะเสี่ยงมิสมปอง เมืองกรุงสิมุ่งมอง ผิวคิดก็เหมือนกัน ๐ เลี่ยงไปถนนโน้น ก็จะโดนมิแผกผัน ปลงเสียเถอะช่างมัน มนนึกละปล่อยวาง ๐ ขืนรอสวรรค์ช่วย กวะอวยวิถีทาง รอไปนะเลือนราง ฤ สวรรค์มิมีตา ดาว อาชาไนย |