|
หัวข้อ: ♥ จากแม่ถึงลูก ♥ เริ่มหัวข้อโดย: ♥ กานต์ฑิตา ♥ ที่ 15 สิงหาคม 2013, 08:54:PM (http://recruiterpoet.files.wordpress.com/2012/11/miss2.jpg) สักครั้งหนึ่งได้ไหมจะได้รับ โทรศัพท์ถามไถ่เป็นไงบ้าง มิใช่เพียงเสียงจ้อขอสตางค์ ธนาคารไม่ต่างกับแม่เป็น แม่นั้นก็มนุษย์มีทรุดล้ม นอนกองซมเป็นไข้ได้ทุกข์เข็ญ ลูกเคยรู้บ้างไหมในประเด็น คงยากเย็นเกินกว่าจะอาทร โลกของลูกมีเพื่อนเหมือนชีวิต อะไรก็ต้องคิดถึงเพื่อนก่อน ทั้งวันเกิดปีใหม่ได้อวยพร หากเพื่อนงอนเร็วไวรีบไปง้อ ส่วนแม่เล่าลูกเอ๋ยแม่เคยไหม ที่จะได้อย่างเพื่อนเหมือนแม่พ่อ ลูกรู้ไหมทุกวันแม่นั้นรอ สองตาคลอชุ่มฉ่ำด้วยน้ำตา ความรู้สึกของแม่ลูกไม่สน แค่ยายแก่หนึ่งคนบ่นเป็นบ้า จะต้องห่วงทำไมในอุรา เพื่อนดีกว่าฮาเฮเที่ยวเตร่เพลิน สักครั้งหนึ่งได้ไหมจะได้รับ โทรศัพท์ถามไถ่ให้สรรเสริญ หล่อเลี้ยงใจแม่ชื่นคืนยับเยิน มิใช่เมินอย่างนี้อยู่ร่ำไป emo_64 "กานต์ฑิตา" ๑๕ สิงหาคม ๒๕๕๖ (http://dookdik.kapook.com/upload/whatsnew/38670.gif) หัวข้อ: Re: ♥ จากแม่ถึงลูก ♥ เริ่มหัวข้อโดย: บ้านริมโขง ที่ 16 สิงหาคม 2013, 03:34:AM (http://www.bloggang.com/data/t/truthoflife/picture/1294312726.jpg) ขอบคุณภาพประกอบจาก www.bloggang.com/viewdiary (http://www.bloggang.com/viewdiary) (http://up-pic.net/i/tZ.gif) สะท้อนจิตคิดหวนชวนสะท้อน แม่พร่ำวอนกรุณาน้ำตาไหล เป็นความจริงยิ่งแท้เกิดแก่ใจ เลี้ยงลูกได้แต่ร่าง..เพียงอย่างเดียว เพราะสังคมผสมส่วนควรโทษไหม เกิดเปลี่ยนไปในคนบนเฉลียว หรือเราด้วยแม่-พ่อต่อขันเกลียว ขาดแลเหลียวเปลี่ยวปล่อยแต่น้อยมา สะท้อนภาพวาบไหวหัวใจแม่ คอยเหลียวแลแคร์เขาเฝ้าห่วงหา เต็มความหวังฝากกล่าวคราชรา ได้ลูกยาอาทรย้อนตอบแทน แต่วันนี้มีฝันนั้นริบหรี่ หลายสิบปีที่เหงาเฝ้าหวงแหน ลูกยิ่งห่างทางไปยิ่งไกลแดน แม่สุดแสนเหว่ว้า ..น้ำตานอง สอนใครอื่นชื่นใจได้ดั่งหมาย สอนลูกคล้ายยากยิ่งสิ่งสนอง วอนคนอื่นได้ผลบนสมปอง แต่ลูกของตนเอง..เก่งกว่าครู เหมือนต้องรับกับชะตา..ว่าอาภัพ เหมือนต้องรับกับกรรมที่นำสู่ เหมือนต้องคงโดดเดี่ยวเปลี่ยวชื่นชู เหมือนได้รู้แต่ต้น..ทนต่อไป.. (http://up-pic.net/i/2t.gif) (http://up-pic.net/i/arC.gif) หัวข้อ: Re: ♥ จากแม่ถึงลูก ♥ เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 16 สิงหาคม 2013, 03:29:PM ลูกติดเพื่อนเหมือนมีดกรีดใจแม่ ซ้ำเป็นแผลห่วงหาน้ำตาไหล คนนั่งคอยสร้อยเศร้าเหงาหัวใจ ยินเสียงไห้หดหู่อยู่ในทรวง ยามแม่บ่นบ่นไปลูกไม่สน ไม่เป็นผลไม่แคร์ว่าแม่ห่วง พอพระจันทร์ขึ้นหาวมีดาวดวง เหมือนคืนลวงหลอกแม่มีแต่ช้ำ ขอเงินแม่หน่อยนะ... นะแม่นะ คืนนี้จะเที่ยวไปให้อิ่มหนำ กิจการงานบ้านผมคร้านทำ อยากดื่มด่ำสีแสงแห่งราตรี "แม่ทำกับข้าวไม่อร่อย แม่ก็ปล่อยให้ผมไปกินกับเพื่อนซี่ แต่ตอนนี้เงินไม่มี จะไปกินร้านหรูขอห้าร้อย" พอลูกได้เงินพลันหันหลังขวับ โทรศัพท์เร็วไวหาไอ้จ้อย เห้ยทะเลซีฟู้ด มึงไปคอย เดี๋ยวกูค่อยตามไป รีบไปมึง ส่วนลูกก็เร่งรีบมองหาแท็กซี่ กินอะไรดีนะถ้าไปถึง จอดหน้าร้านเห็นกุ้งมังกรตัวนึง คิดคำนึง โทรบอกแม่ดีกว่า... ว่าเงินไม่พอ แม่จึงโอนไปให้ด้วยใจรัก เงินหมดตักปาดเหงื่อเมื่อลูกขอ คืนน้ีแม่นอนช้ำน้ำตาคลอ โอ้ลูกหนอเดี๋ยวจะไม่พอกิน สงสารผู้เป็นแม่ ลำบากแท้แทบแดดิ้น แต่ลูกทำชาชิน เห็นแม่เป็นเพียงหัวตอ หากแม่มีชีวิต ลูกจะคิดถึงไหมหนอ หรือว่าต้องให้รอ วันที่แม่ลาลับไป ลูกถึงจะเห็นค่า เห็นราคาแม่เคยให้ แม่เขียนกลอนจากใจ ไว้ให้ลูกด้วยน้ำตา |