|
หัวข้อ: เห็นใจหน่อยเถิดดดด ~~ เริ่มหัวข้อโดย: น.ปฎิพน ที่ 11 สิงหาคม 2013, 06:55:PM วสันตดิลกฉันท์ ๑๔
๐ อ้าแม่พิมลกุสุมะพัก- …..ตรลักษมีวรรณ แช่มช้อยฉม้อยมฤทุพรรณ...กลพิศสุมาลย์พวง ๐ ดุจดังกะรังสิรัชนิน...........ศศิอินทุมาสดวง ส่องแสงระแรงรุจิระสรวง....รวิเด่นทิฆัมพร ๐ ดวงดาวสิวาวระกะวะวับ... ธ ก็ลับประจาคจร เพียงวงและองค์คณะละคร.....จะเผด็จเลาะลาจอ ๐ เพริศศรีสรีร์ปทุมะชาติ.......สิผงาดสลิลพอ- อำไพพิไลรวิระทอ................ก็ระบัดขจีงาม ๐ อีกส่วนละล้วนอุปนิสัย.......สุละไมประยงค์ยาม พิศเพลินเจริญนัยนะนาม ..... ลุเฉลาอฌาศัย ๐ ทั่วถ้วนยะยวนตละประโลม...นัยะโน้มมนัสใจ เกี่ยวรัดกระหวัด ณ หฤทัย.......ปฏิพัทธคืนวัน ๐ อ้าจิตสฤษดิ์มนประหวัด.....นุชรัตน์เพราะสำคัญ ห่วงเห็นกะเช่นสุริยะปัน-......ทินนิศลุโลกา ๐ กลางวันกรัณยสุภะกิจ......จะสมิทธิธูรครา- สิ้นแสงระแรงรุจิทิวา...........ก็ประจญกะยนต์บร ๐ เหนื่อยเหน็ดเพราะเคล็ดสริระพา-...หิระกายะองค์จร ดึกดื่นก็คืนรัชนิกร................ภัตะได้ประทังองค์ ๐ อ้าแม่กรัณย์ก็จะกระหวัด ....... กระแหนะรัดพิมลลง บ่วงทาส ฤ อาตมประสง- .... คประจาคก็ยากเย็น ๐ เพียงทักสุลักษณกุสุม-...........ภะก็ทุมนัสเป็น วาจาก็มารุตะกระเด็น............พิศะเห็นสิหายไป ๐ เภรีดุรีย์ปะทุเฉลียง ........... เสนาะเสียงภิรมย์ใจ อันชนประพนธ์สุภะประไพ .....ธ ก็ได้ศฤงคาร ๐ ย่อมตรับสดับสัทะพิธา-.....นะและสาธุการขาน ฤาเสียงกะปัพพ์ชนิยการ......บริภาษะสำแดง ๐ โอ้่ไยกระไรนุชะพงา...........ลุสภาวะอ่อนแรง ไป่กล้าจะเรียงภณะแถลง.....ดุจะไร้ชิวาลง ๐ อ้าแม่เสมอกมละชี-..........พิตระที่จะพึงปลง ทุกข์ใดกษัยมนประจง.........และเทวษะนาบร ๐ เชิญเพียงเผดียงภณะจะกล่าว... ทุขะคราวผจญจร พร้อมมีคดีสุขะสมร...............ณ นิพัทธสัมพันธ์ ๐ ด้วยทุกข์และสุขปะทะเสมอ...ผิจะเจอก็ทุกวัน ถึงเก็บก็เหน็บหทัยะพลัน.....วปุร่างจะสร่างทรง ๐ แม้นเปลี่ยวประดุจจุลผกา........สกุณาวิหคหงส์ แอบเหงาเพราะเศร้ามนประจง....ดุจะเรณุกากร ๐ เพียงเห็นพระเพ็ญ ณ รัศมี.......รัชนีประจักษ์จร คือเธอละเลอระบุสมร................ลุนิรันดรากาล ๐ คือสุขสนุกปิติวิเศษ.................กละเหตุนิเทศสาร เป็นเดียวประโดยคตินิทาน........เฉพาะอัญขยมฉัน ๐ ผู้ซึ่งเพราะถึงสุมนะอัตถ์..........อุชุสัตยาบรรณ เพียงที่ฤดีนุชะจรัญ.....................กละมั่นนิรันดร์มา ฯ -------- |