|
หัวข้อ: ๑๖.๓๕จวนแล้วหนา เริ่มหัวข้อโดย: saknun ที่ 09 สิงหาคม 2013, 04:44:PM จวนแล้วหนา ยามเย็น มาใกล้ค่ำ อาทิตย์ต่ำ ตกดิน ถวิลหา เลิกจากงาน ตอนเย็น เป็นเวลา สุริยา เคลื่อนคล้อย ถอยลับไป กลับสู่รัง คือบ้าน เบิกบานสุข ลูกและเมีย เคลียร์คลุก ปลุกฝันใหม่ ใหสู้ทน กับงาน สำราญใจ อย่าหวั่นไหว กระแส ที่แปรปรวน กำลังใจ จากเมีย ไม่เสียเปล่า ทุกเรื่องเฝ้า ขับเคลื่อน เหมือนเติมส่วน ที่ขาดหาย ให้สู้ รู้ขบวน เร่งทบทวน กลยุทธ สุดใจตน |