|
หัวข้อ: เส้นทางสู่ความตาย เริ่มหัวข้อโดย: บัณฑิตเมืองสิงห์ ที่ 31 กรกฎาคม 2013, 11:18:PM เส้นทางแห่งความตาย ลอยละล่องลำน้ำสู่โยนก ตะวันตกตีนภูอยู่ให้เห็น เลียบเลียบท้องธารเสือกยะเยือกเย็น พอเดือนเพ็ญเด่นหล้าจึงราตรี ด่วนคิดถึงหนึ่งห้วงดวงสมร เพียงจากจรเนื้อเย็นผู้เป็นศรี นอนกลางเถื่อนเหมือนวิบากพรากนารี หมองฤดีดุ่มเศร้าเหงาเหลือเกิน มองพระจันทร์วันเพ็ญกลับเป็นครึ้ม พาคนทึ่มอ้างว้างกายห่างเหิน คลองคดเคี้ยวเลี้ยวลดรันทดเกิน จึงจำเดินเมินคลองอย่างหมองใจ ครั้นถึงเมืองมาตรว่าจะผาสุก กลับเป็นทุกข์คลุกคลีฤดีไหม้ แม่เนื้อทองของฉันกล่าวทันใด จงกลับไปเสียเถิดจะเลิศลา ฉันมีลูกสองคนอยู่บนบ้าน มโหฬารปานสวรรค์อยู่หรรษา ซ้ำทับถมสมเพศเวทนา ช้ำอุราลงดิ้นสิ้นชีวัน หัวข้อ: Re: เส้นทางสู่ความตาย เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 01 สิงหาคม 2013, 03:11:PM (http://image.ohozaa.com/i/d95/FTcYj.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/lIN) เห็นมานัก ต่อนัก รักที่ว่า จะหมายว่า ฆ่าเข่น เช่นอย่าฝัน มีแต่หลอก หลงลม ขมจาบัลย์ จนหนาวสั่น หวั่นสะทก อกยับเยิน นี่คงเป็น ชายแรก ที่แปลกจิต รักเป็นพิษ ฤทธิ์ซุก จุกจนเขิน ตามติดต้อย ห้อยหา คราต้องเดิน ผ่านพะเนิน เกินกล่าว ปวดร้าวใจ จึงจบสิ้น ดิ้นตาย วายชีวาตม์ ไม่สมมาด แม้นเหมือน สะเทือนไหว จักหาชาย แบบนี้ ได้ที่ใด ช่วยบอกไว เถิดหนอ พ่อตาคม พันทอง emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: เส้นทางสู่ความตาย เริ่มหัวข้อโดย: ไพร พนาวัลย์ ที่ 02 สิงหาคม 2013, 10:39:AM emo_111 emo_111 emo_111 นิราศร้างห่างรักกลับพักรบ หวังได้พบรักหวานกลับพาลขม มาครั้งนี้พี่ช้ำระกำจม คำชื่นชมไม่มีล้วนบีฑา ในแนวรบซบเซายิ่งเศร้าโศก ดั่งแบกโลกทั้งใบเอาใส่บ่า ล้วนศัตรูหมู่ร้ายเยี่ยมกรายมา เข้าเข่นฆ่าราวีทุกวี่วัน กลับมาบ้านมารร้ายคงหายสิ้น แต่ยุพินทำพิษให้คิดสั้น อยากร่ำรวยเงินทองมากองพลัน พูดแดกดันไม่เว้นอยากเห็นดาว งั้นขอกลับไปรบไม่พบรัก ไม่ขอพักใจกายให้หายหนาว จะขอตายแนวหน้าคลุมผ้ายาว คอยฟังข่าวรับเงินให้เพลินใจ “ไพร พนาวัลย์” (http://www.klonthaiclub.com/pic/fell_012.jpg) (http://www.klonthaiclub.com) แบบว่าไปสู่เส้นทางแห่งความตาย อ่ะนะ emo_15 หัวข้อ: Re: เส้นทางสู่ความตาย เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 03 สิงหาคม 2013, 12:49:PM (http://image.ohozaa.com/i/47e/8prmP.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/iaWF) คำชื่นชม คมคาย หลายวันล่วง ดั่งมะม่วง สุกงอม ย่อมเน่าได้ รังล่วงหล่น ลงพื้น กล้ำกลืนไป มดซอนไซ ไร้สิ้น กลิ่นดมดอม ต้องหวานบ้าง ขมบ้าง บางคราครั้ง ผสมดัง หวังไว้ ให้กลมกล่อม เป็นรสชาด ชีวิต ลิขิตยอม เตรียมห่มห้อม ล้อมรัก จักเพริศพราย หวานอย่างเดียว เหลียวแล จักแปรเปลี่ยน กลับเป็นเลี่ยน เสี้ยนตำ ช้ำน่าหน่าย เกิดเบาหวาน ถามหา พาเดียวดาย อาจฟูมฟาย ตายด้วยโรค ที่โศกซ้อน จึงเติมขม ลงใส่ ไว้เสมอ ยามใดเจอ เพ้อถึง คลึงเคล้าอ้อน เนิ่นนานวัน ฝันเข้า เนาแนบนอน มิร้าวรอน ดวงแด แม้ไกลกัน พันทอง ๓/๐๘/๕๖ (http://image.ohozaa.com/i/47e/8prmP.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/iaWF) |