|
หัวข้อ: ฉัตรเเก้ว เริ่มหัวข้อโดย: ศรีวรมัน ที่ 31 กรกฎาคม 2013, 05:22:PM ฉัตรแก้วของพี่
• ครั้งเจอน้องครั้งแรกใจก็สั่น เหมือนว่ามันแปลกไปในใจนี้ เหมือนถูกเติมจากสิ่งไม่เคยมี ให้ชีวีอีกครั้งกับหัวใจ • ยามน้องเดินผ่านทีไรใจพี่หวั่น ยามเจอกันก็ไม่อยากจะเดินหนี อยากจะบอกออกไปใจพี่คนนี้ มันนั้นมีน้องคลองจองหัวใจ • กาลเวลาของพี่นี้นั้นมันสั่น ได้เจอกันหนึ่งปีดีหนักหนา แต่ว่าเหมือนช่วงของกาละเวลา จะเข้ามาแยกเรานั้นให้จากกัน • ได้แค่พบไม่นานก็ต้องจาก มันสั้นมากจากไปไม่ได้เห็น ด้วยฐานะการงานที่ยากเย็น มันจำเป็นที่เราต้องห่างจากกัน • น้องนั้นเหมือนดวงฉัตรคุ้มใจพี่ คล้ายมณีดวงแก้วจากสวรรค์ ชุบชีวิตพี่ตื่นฟื้นขึ้นอีกครัน ให้ได้วันที่ดีๆอีกสักครา • เมื่อเจ้ารู้ว่าพี่นี้นั้นรัก แล้วอย่าปักหลักลวงบวงประหาร หากว่าไม่ก็ว่าไม่ไปตามงาน อย่ามาพลานบอกว่ารักลงหลักใจ • หากว่าน้องคิดตกลงจะปลงจิต หากความคิดน้องตรงปลงกับพี่ พี่ก็เป็นคนที่แสนจะโชคดี ที่ได้มีน้องนั้นมาเคียงกาย หัวข้อ: Re: ฉัตรเเก้ว เริ่มหัวข้อโดย: สมนึก นพ ที่ 31 กรกฎาคม 2013, 06:04:PM แสดงว่าหลงรักพิทักษ์น้อง หวังประคองเคียงคู่มิรู้หน่าย เพื่อชีวิตน้องนะจะสบาย มีพี่อยู่เคียงกายหมายครองเรือน ก่อนนี้น้องหมองหม่นต้องทนทุกข์ หาความสุขไม่เห็นเช่นดั่งเพื่อน แม่ต้องปลุกทุกเช้าเฝ้าบอกเตือน อย่าแชเชือนงานไร่ช่วยไถนา ถึงสี่ทุ่มเสร็จงานฉันพักผ่อน ต้องเร่งรีบตื่นนอนก่อนตีห้า ยังเข้าครัวแกงยำทำผักปลา ซักเสื้อผ้าตากราวเข้าถูบ้าน อยู่กับพี่น้องหมายสบายบ้าง งานที่อ้างมานี้มอบพี่ท่าน พี่ทำแทนน้องนั้นรักกันนาน ทั้งอาหารหวานคาวพี่เข้าครัว สิบโมงเช้าปลุกด้วยช่วยเขย่า น้องนอนเซาตื่นเช้าเฝ้าปวดหัว ตาก็มองไม่ค่อยเห็นเป็นฝ้ามัว ขอฝากตัวด้วยหนาคุณสามี. นพ 31ก.ค.56 หัวข้อ: Re: ฉัตรเเก้ว เริ่มหัวข้อโดย: ศรีวรมัน ที่ 01 สิงหาคม 2013, 10:11:AM • โบราณว่าบนสวรรค์นั้นมีปาริชาติ
หอมละดาษ เกินเทวาจะทนไหว เมื่อเทเวศไปดม จนสมใจ จะลงไปเป็นมนุษย์ในทันที • พี่กับน้องคงเป็นเสียอย่างนั้น คลองรักกันแต่ก่อนบนชั้นสวรรค์ ไปดมดอมปาริชาติ เต็มผวัง มาเกิดพลันพี่เกิดก่อนน้องเกิดตาม • แม้พี่นั้นจะรักน้องเพียงใด แม้ในใจจะยังรักน้องอยู่ แต่ความจริงพี่นั้นก็คงรู้ น้องมีคู่อยู่แล้วเป็นคู่กัน • พี่นั้นรักน้องมากเท่าดวงจิต พี่ไม่คิดว่าน้องอ่อนพรรษา ขอให้น้องปล่อยใจให้นำพา เราจะมารักกันสักวันหนึ่ง |