|
หัวข้อ: ....เสื่อม.... เริ่มหัวข้อโดย: muneenoi ที่ 18 กรกฎาคม 2013, 10:47:PM หนึ่งชั่วโมง โยงลาก จากนาที จากไม่มี ที่เห็น เป็นนานโข จนสังขาร นานแก่ แลเซโซ ค่อยผุดโผล่ โต้พาย คงสายเกิน คำว่า"วัย" ใจความ แปลว่า "เสื่อม" ต้องกระเพื่อม เหลื่อมล้ำ จำขัดเขิน นับวันแก่ แลหด หมดเชื้อเชิญ มิอาจเพลิน เดินเลือก เปลือกสรีร์ อนิจจัง สังขาร์ เวลาล่วง สิ่งทั้งปวง พ่วงดับ กับวิถี หากรวนเร เวลา พาอัปรีย์ จะเสียที ชีวัน สั้นเสียจริง ถึงเป็นใหญ่ เกินใคร ในโลกหล้า ถึงเก่งกล้า สามารถ องอาจยิ่ง ถึงหล่อสวย รวยทรัพย์ นับอ้างอิง สรรพสิ่ง เป็นหนึ่ง ถึงแก่กรรม "มุนีน้อย" emo_95 หัวข้อ: Re: ....เสื่อม.... เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 19 กรกฎาคม 2013, 09:53:AM emo_116 emo_126 ทุกคนรู้ เช่นกัน นั้นทั้งหมด ใครจะปลด ลดน้อย คล้อยลงต่ำ หรือไม่สน วนว่าย กายกระทำ อันบาปกรรม นำใส่ ในกมล เศรษฐกิจ บีบรัด วัดเหินห่าง ความแตกต่าง ละวัน พลันสับสน ทั้งข่าวฉาว คาวคลุ้ง พุ่งใส่ตน กิเลสล้น ค้นขูด จนปูดโปน พันทอง emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: ....เสื่อม.... เริ่มหัวข้อโดย: สะเลเต ที่ 19 กรกฎาคม 2013, 11:51:AM ผมที่เคยดำเด่นตอนเป็นสาว เดี๋ยวนี้ขาว..คาดว่าไม่ช้าโกร๋น หน้าและผิวผ่องใสถูกใจโจร ย่น!!เหมือนโดนน้ำร้อนฉันอ่อนใจ มองกระจกตกตะลึง..อึ้ง ตาค้าง เห็นปาก,คางลมจับรับมิได้ ย้อยหย่อนยาน..ยามเห็นเป็นอะไร มองทุกวันหวั่นไหว"แก่ไวจัง".. emo_18 ---สะเลเต--- หัวข้อ: Re: ....เสื่อม.... เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 19 กรกฎาคม 2013, 12:51:PM emo_116 emo_126 แก่แต่ตัว หัวใจ ยังใสผ่อง ถ้าได้ลอง ร้องร่ำ ย้ำฉมัง มะพร้าวแก่ เข้มข้น สนใจจัง กระทิดัง มันหยด รสกลมกลืน แก่แต่กาย ภายใน ยังใสปิ๊ง เฉียบเนียบหนิง จริงเจ้า เคล้าคลอชื่น กลางวันแก่ กลางคืนหนุ่ม ดั่งสุมฟืน เช้ายิ้มรื่น ตะวันแหย่ แก่เหมือนเดิม พันทอง emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: ....เสื่อม.... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 19 กรกฎาคม 2013, 03:50:PM เช้าจดค่ำ หักลำไย กระไดพาด ส่งตลาด ค่อนข้างดึก ยังฮึกเหิม แบกตะกร้า ห้าสิบใบ เหงื่อไหลเยิ้ม อีกวันเติม สารละลาย เกือบตายเพลีย เพราะอายุ บรรลุถึง กว่าครึ่งร้อย แรงถดถอย ทำหักโหม ทรุดโทรมเสีย สมองเสื่อม ไม่รู้ตัว เดินงัวเงีย แต่น้องเมีย จำได้ดี ชื่อ..สีลา emo_45 รพีกาญจน์ หัวข้อ: Re: ....เสื่อม.... เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 19 กรกฎาคม 2013, 05:19:PM emo_116 emo_126 ก็ยังดี ที่จำ น้องเมียได้ ท่องขึ้นใจ เดี๋ยวเผลอ ทำเซ่อซ่า เข้าผิดห้อง ร้องจ๊าก หากสีลา เสยด้วยขา สนุ๊ก จุกถึงใจ คงเห็นเดือน เห็นดาว หนาวนะป๋า โบกมือลา ตาค้าง อ้างว้างไหม ต้องละเมอ เพ้อพก อกช้ำใน เผลอไม่ได้ คอยจ้อง ห้องน้องเมีย พันทอง emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: ....เสื่อม.... เริ่มหัวข้อโดย: muneenoi ที่ 19 กรกฎาคม 2013, 07:43:PM เช้าจดค่ำ หักลำไย กระไดพาด ส่งตลาด ค่อนข้างดึก ยังฮึกเหิม แบกตะกร้า ห้าสิบใบ เหงื่อไหลเยิ้ม อีกวันเติม สารละลาย เกือบตายเพลีย เพราะอายุ บรรลุถึง กว่าครึ่งร้อย แรงถดถอย ทำหักโหม ทรุดโทรมเสีย สมองเสื่อม ไม่รู้ตัว เดินงัวเงีย แต่น้องเมีย จำได้ดี ชื่อ..สีลา emo_45 รพีกาญจน์ กาเมสุมิจฉาฯ คงฮากลิ้ง รพีฯวิ่ง อิงซบ หลบเมียใหญ่ ชอบน้องเมีย เพลียจิต คิดห่วงใย ยังไฉไล ไล่จีบ เตะปี๊ปดัง อายุมาก หากแต่ ยังแลหนุ่ม มรสุม กลุ้มใจ ในร้อยชั่ง ชื่อสีลา-รพี นี้พ้องจัง ความลับพัง ครั้งนี้ เพราะสีลา emo_26 "มุนีน้อย" emo_87 หัวข้อ: Re: ....เสื่อม.... เริ่มหัวข้อโดย: รพีกาญจน์ ที่ 19 กรกฎาคม 2013, 07:48:PM เผลอไม่ได้ คอยจ้อง ห้องน้องเมีย พันทอง คนโบราณ นานมา กล่าวว่าไว้ หมดนาไร่ กี่สวน ก็ควรเสีย ถ้าแฟนมี พี่สาว ขาวน้องเมีย หายอ่อนเพลีย รื่นรมย์ สมอุรา แต่คุณพ่อ รู้ทัน กันเมาเผลอ ติดป้ายเบอร์ รูปดู ประตูหน้า ยามค่ำคืน ลูกเขย สวมแว่นตา หากผิดท่า คมแฝก แหกกบาล emo_62 รพีกาญจน์ เสื่อมเสียจนออกอ่าว ท่านมุนีช่วยดึงกลับที emo_126 หัวข้อ: Re: ....เสื่อม.... เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 20 กรกฎาคม 2013, 07:30:AM emo_116 emo_126 อ้างโบราณ เข้าไว้ ใช่ไหมป๋า หยิบตำรา โน่นนั่น กันทั้งบ้าน สับขาหลอก เมียตน หม่นหมองมาน กลัวกบาล จะแยก แตกจากกัน เข้าตำรา มองเมียตน ทนระห้อย มองน้องเมีย น้ำลายย้อย พลอยกระสัน หากเมียเผลอ เธอจ๋า มาเจอพลัน แต่หวั่นหวั่น เมียหมัดหนัก ต้องหักใจ พันทอง emo_116 emo_126 หัวข้อ: Re: ....เสื่อม.... เริ่มหัวข้อโดย: ปู่ริน ที่ 20 กรกฎาคม 2013, 11:49:PM ช่วยดูแลลูกแม่ยายมิหน่ายหนี รักคนดีทุกคืนวันมิหวั่นไหว ทนุถนอมน้องนวลนางมิห่างไกล รักดวงใจมิยอมห่างนางเนื้อนวล มีเมียน้อยคอยปรนนิบัติพัดวีด้วย มอบให้ช่วยทำงานบ้านทำงานสวน ช่วยผ่อนคลายหายปวดเมื่อยอย่าเรรวน ช่วยชักชวนร่วมสร้างสรรค์สามัคคี อย่าทะเลาะเบาะแว้งแย่งกันเด่น ร่วมกันคิดแสดงความเห็นเป็นศักดิ์ศรี อย่าส่งเสริมกันเสื่อมเสียเมียคนดี แล้วตัวพี่พร้อมจัดสรรปันเวลา คนละวันจันทร์ถึงเสาร์มิเอาเปรียบ เยื้องย่างเหยียบถึงห้องนางมิห่างหา จะเสริมสร้างสมรรถภาพ..เพื่องามตา จะรีบมา..ที่รีสอร์ท..กอดทั้งคืน......(จ้า). ริน ดอนบูรพา ๒๐ ก.ค.๕๖ |