|
หัวข้อ: ความคิดถึง(4) เริ่มหัวข้อโดย: พ.พิมพา ที่ 02 กรกฎาคม 2013, 05:28:PM เรือนไม้ไม่ไร้รัก
@เดือนดวงเรียวเกี่ยวฟ้าขึ้นมาแล้ว วังเวงแว่วเพลงป่ามาประสาน ม่านความมืดคลายคลี่ราตรีกาล เป็นสัญญาณทำนองของค่ำคืน @กลางป่าใหญ่ไพรกว้างน้ำค้างหนาว แสงดาวพรายรายฟ้ามาให้ชื่น วามแสงพร้อยร้อยดวงเหมือนร่วงพื้น แล้วค่อยกลืนเลือนหายไปปลายฟ้า @จักจั่นหวั่นหวีดกรีดเสียงก้อง ใบไม้กรองรองรับน้ำค้างป่า สายลมหนาวพรูพร่างบางเวลา ลงโลมไล้ชายคามารำไร @ฟังเสียงน้ำลำธารประสานสาย เซาะผืนทรายริมบ้านลานป่าใหญ่ ช่างหนาวนักเกินระงับหลับค้างใจ เสียงแว่วไหวของลมห่มให้นอน @ให้คิดถึงความหลังครั้งก่อนนี้ สุขที่มีรินโรยระโหยอ่อน ฝากความรักความฝันวันอาวรณ์ สู่ดินดอนแมกไม้และสายธาร @สายหมอกลอยอ้อยอิ่งอย่างนิ่งเงียบ ตะวันเลียบเนินน้อยลอยขนาน หวลคิดถึงทุกครั้งยังเนานาน ทิวาวารสานฝันรอวันคอย /////////////////// พงศ์ภัณฑ์ ๒/๗/๕๖ หัวข้อ: Re: ความคิดถึง(4) เริ่มหัวข้อโดย: ดารกะ ที่ 02 กรกฎาคม 2013, 06:06:PM emo_54 ยามดึกดื่นเดือนด้อยหิ่งห้อยหนาว น้ำค้างพราวราวหญ้ามาเป็นฝอย ไอละอองฟองหมอกหยอกโปรยปรอย ใต้ต้นข่อยคอยฝันถึงวันวาน โอบละมุนอุ่นไอไหล่ทั้งสอง กอดประคองคล้องเกี่ยวยังเสียวซ่าน พี่บอกลาไปกรุงมุ่งทำงาน นี่ก็ผ่านนานปีไร้วี่แวว ใบข่อยร่วงโรยกราวซบราวหญ้า อกผวาตารื้นสะอื้นแผ่ว หรือพี่นั้นปันใจไปอื่นแล้ว น้องมานแป้วคงแห้วแน่รอแก่ตาย emo_33 ก้อย หัวข้อ: Re: ความคิดถึง(4) เริ่มหัวข้อโดย: panthong.kh ที่ 02 กรกฎาคม 2013, 09:59:PM (http://image.ohozaa.com/i/516/De0fp7.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/vU7mOtwOdJn1ch4Q) เดือนเปลี่ยวดวง ห้วงหาว ราวฟ้าหม่น ความมืดมน ยลเยือน กลับเลือนหาย มองผืนป่า เปล่าหมาง ทั่วทางกราย โอ้พระพาย เคยโชย กลับโรยแรม มองเมฆหมอก บอกใบ้ ในไพรพฤกษ์ น้ำค้างลึก ดึกดื่น ไม่ชื่นแจ่ม เงียบสงัด สัตว์ป่า มิมาแจม นกไม่แง้ม เสียงใส ให้งงงัน มองขุนเขา เงาไม้ ใจเริ่มหงอย ธารน้ำน้อย ย้อยหยด สลดฉัน ความหวาดหวั่น พรั่นพรึง ตะลึงกัน ป่าไม่ลั่น งูไม่เลื้อย เฉื่อยเฉยไป คิดทวนทบ จบสิ้น ทุกถิ่นที่ อึงอลปรี่ รี่ลับ ขับขานไข สัญญาเรา เศร้าโศก วิโยคใจ ทิวาไร้ แสงส่อง หมองชีวิน พันทอง ๒/๐๖/๕๖ (http://image.ohozaa.com/i/516/De0fp7.gif) (http://image.ohozaa.com/view2/vU7mOtwOdJn1ch4Q) หัวข้อ: Re: ความคิดถึง(4) เริ่มหัวข้อโดย: บูรพาท่าพระจันทร์ ที่ 03 กรกฎาคม 2013, 08:47:AM emo_54 ยามดึกดื่นเดือนด้อยหิ่งห้อยหนาว น้ำค้างพราวราวหญ้ามาเป็นฝอย ไอละอองฟองหมอกหยอกโปรยปรอย ใต้ต้นข่อยคอยฝันถึงวันวาน โอบละมุนอุ่นไอไหล่ทั้งสอง กอดประคองคล้องเกี่ยวยังเสียวซ่าน พี่บอกลาไปกรุงมุ่งทำงาน นี่ก็ผ่านนานปีไร้วี่แวว ใบข่อยร่วงโรยกราวซบราวหญ้า อกผวาตารื้นสะอื้นแผ่ว หรือพี่นั้นปันใจไปอื่นแล้ว น้องมานแป้วคงแห้วแน่รอแก่ตาย emo_33 ก้อย emo_55 ปลอบหิ่งห้อยก้อยสาวคลายหนาวเหน็บ หากช้ำเจ็บปวดจินต์จงสิ้นหาย หลายหลายหลากมากแม้นให้แคลนคลาย คืนสบายกายเสบยเหมือนเคยเป็น จะถนอมกล่อมเกลี้ยงช่วยเลี้ยงข่อย คงมิปล่อยหงอยเหงาเศร้าให้เห็น หมั่นรดน้ำซ้ำบ่อยข่อยเช้าเย็น ไม่ว่างเว้นเน้นที่สุดวันหยุดราชการ พลันร่มข่อยหงอยคืนมาชื่นฝัน ชี้ชมจันทร์วันเพ็ญลมเย็นหวาน ทั้งหิ่งห้อยก้อยคืนมาชื่นบาน สุขสำราญซ่านดวงแดไม่แก่ตาย... emo_50 emo_43 emo_10 --บูรพาฯ-- emo_54 ป.ล.ขออนุญาตเจ้าของกระทู้หน่อยครับ...ที่ทนเห็นหิ่งห้อยหนาวไม่ได้-สงสาร emo_26 หัวข้อ: Re: ความคิดถึง(4) เริ่มหัวข้อโดย: พ.พิมพา ที่ 05 กรกฎาคม 2013, 05:43:PM emo_54 ยามดึกดื่นเดือนด้อยหิ่งห้อยหนาว น้ำค้างพราวราวหญ้ามาเป็นฝอย ไอละอองฟองหมอกหยอกโปรยปรอย ใต้ต้นข่อยคอยฝันถึงวันวาน โอบละมุนอุ่นไอไหล่ทั้งสอง กอดประคองคล้องเกี่ยวยังเสียวซ่าน พี่บอกลาไปกรุงมุ่งทำงาน นี่ก็ผ่านนานปีไร้วี่แวว ใบข่อยร่วงโรยกราวซบราวหญ้า อกผวาตารื้นสะอื้นแผ่ว หรือพี่นั้นปันใจไปอื่นแล้ว น้องมานแป้วคงแห้วแน่รอแก่ตาย emo_33 ก้อย น้ำค้างราลาทุ่งรุ้งทอสาย แดดเรืองรองส่องหล้าฟ้าประกาย ดอกหญ้ารายพรายระย้าคันนายาว เคยมีรักช่างละมุนอุ่นใจนัก เคยซบพักตร์หวานนักจากตักสาว เมื่อไกลกันฝันฝากหลากเรื่องราว ลมพัดหนาวเศร้าคนึงคิดถึงนวล อยู่กรุงเทพเสพทุกข์สุขช่างน้อย ใจละห้อยโหยหามาไห้หวล เพื่อเก็บฝันวันคล้อยคอยรัญจวน อยากคิดหวลกลับทุ่งรุ่งเรืองรอง คอยอีกหน่อยน้องยากลับมาแน่ มีพ่อแม่เถ้าแก่แซ่เสียงซ้อง พร้อมขันหมากสินสอดถอดมากอง รับขวัญน้องบ้านนาอย่าระกำ /////////// พงศ์ภัณฑ์ ๕/๗/๕๖ หัวข้อ: Re: ความคิดถึง(4) เริ่มหัวข้อโดย: ดารกะ ที่ 05 กรกฎาคม 2013, 11:24:PM emo_54 ยามดึกดื่นเดือนด้อยหิ่งห้อยหนาว น้ำค้างพราวราวหญ้ามาเป็นฝอย ไอละอองฟองหมอกหยอกโปรยปรอย ใต้ต้นข่อยคอยฝันถึงวันวาน โอบละมุนอุ่นไอไหล่ทั้งสอง กอดประคองคล้องเกี่ยวยังเสียวซ่าน พี่บอกลาไปกรุงมุ่งทำงาน นี่ก็ผ่านนานปีไร้วี่แวว ใบข่อยร่วงโรยกราวซบราวหญ้า อกผวาตารื้นสะอื้นแผ่ว หรือพี่นั้นปันใจไปอื่นแล้ว น้องมานแป้วคงแห้วแน่รอแก่ตาย emo_33 ก้อย emo_55 ปลอบหิ่งห้อยก้อยสาวคลายหนาวเหน็บ หากช้ำเจ็บปวดจินต์จงสิ้นหาย หลายหลายหลากมากแม้นให้แคลนคลาย คืนสบายกายเสบยเหมือนเคยเป็น จะถนอมกล่อมเกลี้ยงช่วยเลี้ยงข่อย คงมิปล่อยหงอยเหงาเศร้าให้เห็น หมั่นรดน้ำซ้ำบ่อยข่อยเช้าเย็น ไม่ว่างเว้นเน้นที่สุดวันหยุดราชการ พลันร่มข่อยหงอยคืนมาชื่นฝัน ชี้ชมจันทร์วันเพ็ญลมเย็นหวาน ทั้งหิ่งห้อยก้อยคืนมาชื่นบาน สุขสำราญซ่านดวงแดไม่แก่ตาย... emo_50 emo_43 emo_10 --บูรพาฯ-- emo_54 ป.ล.ขออนุญาตเจ้าของกระทู้หน่อยครับ...ที่ทนเห็นหิ่งห้อยหนาวไม่ได้-สงสาร emo_26 emo_45 หิ่งห้อยสาวร้าวทรวงแด..กลวงโบ๋ อยากจะอยู่คอนโดโก้ผึ่งผาย เบื่อเหลือล้นต้นข่อยหงอยเดียวดาย หิ่งห้อยชายหายไปไม่มาแล วอนคุณปู่บูรพาฯมาช่วยโอ๋ emo_19 ก้อยจะโผเข้าไปหมก.กลางอกแผ่ ปรารถนามานานต้องการแท้ อกชแรแก่ชราว่าเป็นไง emo_26 emo_45 ก้อย |