ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน

ลมร้อนผ่อนคลายรับโลกเคลื่อน
ฟ้าเตือนดินใฝ่รับไอฝน
ไม้ใหญ่รากแกร่งผ่านแล้งพ้น
ชูต้นกิ่งก้านเบิกบานใบ

บัวโรยรอฝันเกือบทันถึง
ทิ้งก้านล้มตึงริมฟ้าใหม่
รำพันเอกาอ่อนล้าใย
เหตุใดมาช้าเกินข้ารอ

ธรรมชาติเป็นธรรมเนิ่นกำหนด
ดิ่งกฎตามเกณฑ์ตัดร้องขอ
ฤดูกาลผ่านคามผันวงล้อ
แม้ท้อจงยื้อให้ลือนาม

เทือกเถาเหล่ากอเจ้ารอฟื้น
หลับลึกเต็มตื่นคอยปีข้าม
สามร้อยกว่าวันไยครั่นคร้าม
เตรียมงามอวดตาเวลานั้น

เนิน จำราย

(http://www.klonthaiclub.com/pic/bar_183.gif) (http://www.klonthaiclub.com)
ฝนมาฟ้าดลคนมีหวัง
คลองขังน้ำเอ่อแล้วเกลอเอ๋ย
อย่าช้าย่ำทุ่งกบ,กุ้งเคย
จักเผยเนื้อกายจากใต้ดิน

อดอยากปากแห้งเมื่อแล้งเยือน
ดงเถื่อนไร้ศาสตร์นาฏศิลป์
แม่-น้องท้องหิวยังรอกิน
ใครหมิ่นหยามชังช่างหัวมัน!

โน่น! บัวเก็บไปขายตลาด
น้องอาจเรียนได้ดังใจฝัน
มือบาปใครเพาะให้ผลิพันธุ์
ใจฉันแล้งน้ำจะทำไม!